در سال‌های نه چندان دور برگزاری مراسم عروسی میان اقوام ایرانی چندین روز به طول می‌انجامید. این رسم در میان ترکمن‌های ساکن استان گلستان و بخشی از خراسان شمالی نیز همان‌گونه بود. ترکمن‌ها مدت‌ها قبل از عروسی، خود را برای مسابقات گوناگون مانند سوارکاری، تیراندازی، کشتی محلی و... آماده می‌کردند. کشتی گورش یکی از همین رسوم به یاد مانده از دوران گذشته است که نسل در نسل در میان ترکمن ها برگزار می‌شود. کشتی گورش نوعی کشتی با شال بوده و قاعده اصلی بازی برهم زدن تعادل رقیب و زمین زدن اوست. جوانان علاقه‌مند جهت شرکت در مسابقات در روز عروسی از راه‌های دور و نزدیک در میدانی که برای این کار آماده شده دور هم جمع می‌شوند و همگی مهمان داماد هستند. جوایز این مسابقات می‌تواند شتر، گاو، گوسفند، وجه نقد یا کالای خاصی باشد که نسبت به توان مالی برگزار کننده متفاوت است. در این رقابت‌ها، وزن شرکت کنندگان یا زمان بازی محاسبه نمی‌شود. دو رقابت کننده رقابتشان را به صورت نامحدود ادامه می‌دهند تا نتیجه نهایی اعلام شود. فضای این رقابت محدود نیست و کشتی گیر مجاز است حریفش را تا شعاع‌های دوردست هم ببرد. مهم‌ترین نکته در این کشتی آن است که اگر دست، زانو یا هرجای دیگری از بدن کشتی گیر بجز کف دستش به زمین بخورد بازنده اعلام می‌شود. برگزای این کشتی به صورت سنتی در سال‌های اخیر به دلایل مختلف بسیار کمتر شده و به صورت محدود در عروسی‌ها برگزار می‌شود و می‌توان یک از دلایل آن را هزینه بالای برگزاری این مراسم دانست. خوشبختانه با پیگیری علاقه‌مندان به این رشته ورزشی، برگزاری این مسابقات به صورت رسمی و بین‌المللی طی سال‌های گذشته آغاز شده و بسیاری از همسایگان ایران مانند ترکمنستان، پاکستان، افغانستان و ...  میزبان این رقابت‌ها هستند.