به گزارش ایسنا، علی مهدیان؛ استاد حوزه و دانشگاه در یادداشتی با این عنوان نوشت:
۱-اختلاف ملت: شکلگیری دولت ملت جعلی بر سرزمین غصبی، از اساس بر پایه یک هویت چندتکه بنا شده بود. ملت یهود صهیونیست با این انگیزه متفاوت آمده بودند؛ رفاه و مقدسات یهود. حالا این هویت اجباری که در بستر تاریخ شکل نگرفته، یک دوقطبی عمیق در خود دارد؛ گرایشهای مذهبی صهیونیستی تندرو در کنار رویکردهای رفاهطلب سکولار. فشارها و پایین و بالاهای روزگار این گسل را دائم فعال میکند. اسرائیل برای وحدت هویتی ناچار است به اعمال قدرت مطلقه لذا نتانیاهو دنبال آن بود و لذا جمعیت گسترده به اعتراض دائما کف خیابانهایش بود که بدانیم اختلاف عمیقی اینجا وجود دارد.
۲-اختلاف در دولت: فشارهای مقاومت معجزهگون غزه ولی بنیان پر تزلزل و متکثر اسرائیل را بیشتر نشان داده. همان ابتدا المیادین گزارش داد نفتالی بنت نخستوزیر سابق رژیم گفت: «اسرائیل به سمت نابودی میرود احتمال وقوع جنگ داخلی بالاست.» همان زمان یاییر لاپید رهبر مخالفان اسرائیل هم گفت: «اسرائیل بر لبه پرتگاه قرار گرفته». جالب است که در وضعیت جنگی که عملا باید وحدت بین مردم بیشتر شود در اسرائیل موج گستردهای از اعتراضات نسبت به سیاستهای دولتشان شکل گرفت.
ماجرا وقتی خطرناکتر میشود که متوجه باشیم حتی نزدیکترین مدیران فعلی اسرائیل هم در وضعیت بسیار پرتنش نسبت به یکدیگر قرار دارند. کانال۱۳تلویزیون رژیم صهیونیستی چند شب پیش گفت: «محافظان نتانیاهو خواستار بازرسی وسایل رئیس ستاد مشترک ارتش شدند.» این اتفاق آنقدر عجیب بود که لیبرمن وزیر جنگ پیشین رژیم گفت: «نتانیاهو دچار جنون خودبزرگبینی شده و نباید اجازه دهیم جنگ را رهبری کند. تفتیش رئیس ستاد کل ارتش، تحقیر همه سربازان است.» نگاه کنید به تمرکز رسانههای اسرائیلی بر اختلافات پنهان و پیدای گالانت و گانتز و نتانیاهو. اینها همگی نماد و نشانه اختلافات بسیار عمیقی است که کمکم ظهور و بروز پیدا میکند. علت شکست میدانی و تلفات بالای اسرائیل از «گروه» حماس را در این نکات ببینید.
یائیر لاپید که ابتدای جنگ غزه میگفت:«حمایت کامل خود را از دولت اعلام میکنیم.» تا شکل کار حفظ شود و میگفت «وقت نقد نیست». چند روز بعد علنا اعلام کرد:«اسرائیل مکان امنی نیست، یک کشور اخلاقی نیست، یک قدرت منطقهای نیست و در جنگ پیروز نشده» و به این ترتیب شدت اختلاف خود را کاملا بروز داد. مسئله به اینجا ختم نمیشود.
۳-اختلاف در متحدان غربی: متحدان غربی اسرائیل نیز این شکنها و گسلها را در میانه این میدان به چشم آوردند. این نشاندهنده فشار افکار عمومی دنیاست. وزیر خارجه انگلیس گفت: «کشتار غیرنظامیان در غزه بالاست و اسرائیل با این وضع امنیت نخواهد داشت. خشونت را تمام کنید.» مکرون گفت:«در اروپا درخصوص آتش بس در غزه اختلاف وجود دارد.» همین چند روز قبل رادیو و تلویزیون رژیم اسرائیل گفت: «آمریکا برای پایان جنگ غزه مهلت مشخص کرده، تا اوایل سال میلادی» پایگاه عبری زبان والا «اختلاف بین آمریکا و اسرائیل در ادامه جنگ» را بر ملا کرد. مسئولان رژیم صهیونیستی که ریشه تظاهراتها در اسرائیل را دمکراتهای آمریکا میدانستند الان مجبورند علنا اعلام کنند چند هفته بیشتر نمیتوانند فشار بینالمللی را تحمل کنند.
اختلاف از این هم گستردهتر است. براساس گزارش پولتیکو، «اختلاف در دولت بایدن بر سر تعامل با یمن، احساس یاس و ناامیدی را باعث شده».
دنیا هیچ وقت این همه برای اسرائیل جهنم نبوده. شوخی نیست این سخن که شورای امنیت اسرائیل علنا اعلام کرده ۸۰ کشور دنیا ازجمله استرالیا برای اسرائیلیها امن نیستند.
و اینکه نخستوزیر بلژیک درخواست آتش بس دائمی را علنی مطرح میکند (الجزیره) و نخستوزیر اسپانیا میگوید: «اگر اتحادیه اروپا کشور فلسطین را به رسمیت نشناسد مستقلا عمل میکنیم»؛ این دو کشور اسرائیل را رسما به حمایت از تروریسم متهم کردهاند؛ سخنانی که باعث شد الی کوهن وزیر خارجه اسرائیل موضع جدی بگیرد.
۴- اختلاف در بین همسویان منطقهای: حالا دیگر تنشها بین اردوغان و صهیونیستها هم بالا گرفته، آنها ترکیه را به ترور رهبران حماس تهدید میکنند و ترکیه نیز آنها را به حمله نظامی تهدید میکند. اظهارنظرهای ترکیه، عربستان، مصر و دیگران لفظ آمدن است اما باز همین هم نشاندهنده وجود فشارها و گسلهای واقعی ناشی از قدرت مردم است که به این زودیها ترمیم نخواهد شد. اینهاست که باعث شده به قول والاستریت ژورنال بین بلینکن و نتانیاهو بر سر کاهشمدت جنگ اختلافات اساسی شکل بگیرد. این است که مقامات ارشد سازمان زندانیان اسرائیل استعفا و مردم جلوی خانه نتانیاهو او را هو میکنند؛ درست در وسط جنگ. آنها میفهمند که وقتی گانتز و آیزنکوت برخلاف نتانیاهو میگویند اسرا هدف اصلی نیستند معنایش این است که یا تشتت عصبی حاکم شده یا پنهانکاری ناشی از ضعف و این همه، نشاندهنده گسلهای عجیب و غریبی است که در حال فعال شدن است.
انتهای پیام