فائزه کرد متولد سال ۱۳۸۲ در شهر گرگان که از ۱۱ سالگی تیراندازی با تپانچه را شروع کرده و در ۱۳ سالگی به مسابقات کشوری اعزام شده است، تقریباً در هرسال در دو دوره از مسابقات شرکت کرده و در ۱۵ سالگی موفق به کسب مقام دوم و سوم کشوری در مسابقات کوثر رده نوجوانان تیراندازی با تپانچه شده است، که در روز دانشجو و به همین مناسبت با وی گفت‌وگویی داشته‌ایم که در ادامه می‌بینید:
دانشجویی مشغله‌ام را زیاد کرد اما برنامه‌ریزی کردم
این دانشجوی ورزشکار گلستانی دو سالی را در هیئت تیراندازی استان عضو بوده و اعزام به مسابقات داشته که در این باره گفت: متاسفانه از زمانی که دانشجو شدم به دلیل مشغله بسیارم در طول ترم مجبورم ساعات کمتری را به تمرین پرداخته و زمان فعالیتم را محدود کنم.
فائزه از نقش مادرش در شروع رشته تیراندازی گفت و توضیح داد: مادر من نظامی بود و به پیشنهاد او قرار شد برای کلاس تیراندازی ثبت نام کنم، بعد از اولین جلسه به آن علاقه مند شده و تصمیم به ادامه گرفتم؛ من تا آن موقع رشته های ورزشی بسیاری را شروع کرده اما ادامه نداده بودم تیراندازی رشته‌ای بود که عمیقاً دوستش داشتم و همین باعث ماندگاری من در این ورزش شد.
درگیری با ورزش مرا از مشکلات فارغ می کند
او به حس خود در هنگام تیراندازی اشاره می‌کند و می‌گوید: احساس راحتی و فارغ شدن از مسائل روزمره را دارم و فکر می‌کنم این خاصیت غرق شدن در هر ورزشی است، من با تپانچه حس صمیمیت کرده و اگر حتی روزی تمرینم به خوبی پیش نرود باز هم حس خوشایندی از بودن در سالن و لحظه‌ای که در حال تیراندازی هستم دارم.
فائزه دانشجوی رشته روابط عمومی دانشگاه گلستان بوده و همزمان به کار عکاسی جهادی مشغول است، او می‌گوید: عکاسی و ادیت را خیلی دوست داشتم به همین جهت همزمان با دروس دانشگاه آن را ادامه داده و دریک شرکت تازه تاسیس مشغول به همکاری در زمینه عکاسی و ادیت شدم، واقعیت الان جایی هستم که همیشه به آن علاقه مند بودم.
وی با بیان اینکه عکاسی جهادی، یکی از لذت‌بخش‌ترین کارها برای من است، اضافه کرد: باید بگویم عکاسی از اردوهای جهادی و بودن در کنار بچه ها برایم یکی از لذت بخش‌ترین کارهایی است که انجام می‌دهم.
این دانشجوی ورزشکار با اشاره به اینکه دغدغه فعلی من در دانشگاه وضعیت دانشجویان در خوابگاه و هزینه های بالا آن بوده که تامینش برای بچه ها سخت و سنگین است، ادامه داد: دانشجویان قدرت بسیاری در حل مشکلات دارند اما آنطور که باید در باز کردن گره‌ها پیش قدم نمی‌شوند، شاید دلیل آن این است که از مسئولین ناامید شدند.
آینده نامعلوم دانشجویان
وی با تاکید بر اینکه اگر دانشجوها قدرتشان را یکی کنند می‌توانند خیلی تاثیرگذار باشند، افزود: چه در جامعه و چه در دانشگاه، دانشجویی که سعی کند در دانشگاه روحیه مطالبه گری و دغدغه مندی را در خود پرورش دهد قطعاً پس از فارغ التحصیلی می‌تواند به عنوان یک شهروند تاثیرگذار در جامعه به ایفای نقش بپردازد.
این دانشجوی گلستانی برزگترین دغدغه دانشجویان پس از فارغ التحصیلی را آینده شغلی نامعلوم عنوان کرد و گفت: دانشجو وقتی عدم حمایت و همراهی مسئولین را در دانشگاه می‌بیند آن را به کل جامعه تعمیم داده و با خود می‌گوید اگر وضع من به عنوان دانشجو در دانشگاه این است من به باقی مسئولین چه امیدی می‌توانم داشته باشم؛ پس تزریق امید آن چیزی است که دانشگاه و دانشجو به آن نیازمند است.
انتهای پیام