به گزارش ایسنا، خبرنگار نیویورک‌تایمز در گزارش خود آورده است: «دو خبرنگار و یک عکاس روزنامه همراه با گروهی از روزنامه‌نگاران بین‌المللی اوایل صبح روز جمعه سوار بر یک جیپ ارتش اسرائیل به حاشیه جنوبی شهر غزه رسیدیم. ما در میان ویرانه‌ها، خرابه‌ها و تاریکی به سختی مسیر و جهت را تشخیص می‌دادیم. با ۴۲ روز حملات هوایی و نزدیک به سه هفته جنگ زمینی، به قدری همه چیز متفاوت بود که به سختی می‌توانستیم بفهمیم کجا هستیم. خانه به خانه یک دیوار یا سقف یا هر دو ویران شده بود. بسیاری از آنها به سادگی صاف شده بودند، کف بتونی آنها مانند یک بسته کارت بازی روی هم قرار گرفته بود.

در تلاش برای جانمایی خودم پس از رسیدن به شهر غزه، از یک فرمانده اسرائیلی پرسیدم که بندر ماهیگیری که معمولاً در طول بازدید از غزه قبل از جنگ در آنجا می‌ماندم، کجا است. فرمانده گفت: سیصد متر شمال. مات و مبهوت ماندم. بدون اینکه متوجه باشیم در محله‌ای  از غزه‌ای بودم که بیشتر از همه می‌شناختمش. در طی سه سال گذشته تقریباً در ده‌ها بازدید، من اغلب در این خط ساحلی مدیترانه، در امتداد جاده ساحلی، از کنار یک بازار ماهی فروشی، یک مسجد، مجموعه‌ای از بلوک‌های آپارتمانی و چندین کلوپ و کافه ساحلی بالا و پایین رفته بودم. حالا به سختی قابل تشخیص بود. بازار ماهی‌فروشی را پیدا نکردم. متوجه شدم که بلوک‌های آپارتمانی در اثر گلوله باران ویران شده‌اند. جاده ناپدید شده بود و صدها تانک و خودروی زرهی اسرائیلی که از زمان تهاجم اسرائیل در اواخر اکتبر در سرتاسر قلمرو به راه افتاده بودند، همه جا را به یک مسیر شنی و شیاردار تبدیل کرده بودند.

دریا، تنها چیزی که سرجایش بود!

برای فلسطینی‌ها و بسیاری از ناظران بین‌المللی، چنین خسارات گسترده‌ای به مناطق مسکونی و تجاری ماهیت بی رویه حملات اسرائیل به غزه را نشان می‌دهد که به گفته مقامات غزه، حدود ۱۲۰۰۰ نفر را کشته و به بیش از ۴۰۰۰۰ خانه آسیب رسانده است. فرماندهانی که ما را همراهی می‌کردند، آن را «هزینه اجتناب‌ناپذیر نبرد شهری علیه دشمن» می‌خواندند. 

گروهی متشکل از پنج روزنامه‌نگار خارجی، از جمله سه روزنامه‌نگار نیویورک تایمز، با یک کاروان نظامی اسرائیل که تدارکات را برای سربازان در جبهه حمل می‌کردند، سفر کردند. برای تامین امنیت مکان‌های کاروان، ما موظف شدیم که در طول بازدید چهار ساعته خود در کنار سربازان اسرائیلی بمانیم و موافقت کردیم که از داخل یکی از خودروهایی که در آن سفر می‌کردیم و از چهره اکثر سربازان، عکس نگیریم. ما همچنین موافقت کردیم که برای جلوگیری از افشای مکان‌هایمان، اتصالات تلفن همراه خود را زمانی که در غزه بودیم، قطع کنیم. نیویورک تایمز با چنین شرایطی موافقت کرد تا نگاهی نادر به زندگی در غزه زمان جنگ داشته باشد. در غیر این صورت گزارش در این قلمرو بسیار دشوار شده است زیرا اسرائیل و مصر دسترسی مستقل به این سرزمین را مسدود کرده‌اند و قطع منظم شبکه‌های مخابراتی به طور فزاینده‌ای از ارتباط با دنیای خارج جلوگیری می‌کند.

ورود به غزه به معنای ورود به تاریکی بود. پس از قطع برق توسط اسرائیل و جلوگیری از واردات سوخت، که نیروگاه برق غزه را مجبور به تعطیلی کرد، سوخت در اکثر نقاط این سرزمین تمام شده است. روستا به روستا، در خانه‌هایی که دست نخورده باقی مانده بودند، هیچ چراغی روشن نبود.

ما هیچ فلسطینی را ندیدیم. بیش از یک میلیون نفر در نیمه شمالی غزه خانه‌های خود را ترک کرده و کل محله‌ها را خالی کرده‌اند. احمد خالد، ۳۹ ساله، یک کارمند دولتی که در شمال مانده است، گفت: همه نمی‌توانند بروند - مادرم بیمار است و نمی‌تواند راه برود، نمی‌توانم او را تنها بگذارم. آمبولانس‌ها به اینجا نمی‌رسند. گاهی دو روز طول می‌کشد تا آنها بیایند و گاهی اوقات نمی‌رسند. اگر شب‌ها به آن‌ها نیاز باشد، راهی نیست که بیایند.

 چند دقیقه بعد، به بزرگترین بیمارستان غزه رسیدیم - پردیس وسیعی که تا حدودی توسط اسرائیل در روز چهارشنبه تصرف شد و اکنون پر از چادرهای مردمی است که به دلیل جنگ آواره شده‌اند. بیمارستان الشفا، هدف اصلی تهاجم اسرائیل بوده است، زیرا اسرائیل می‌گوید این بیمارستان در بالای یک مجتمع نظامی زیرزمینی قرار دارد که توسط حماس استفاده می‌شود. بنابراین این مقصد نهایی سفر ما بود: اسرائیل به دنبال ایجاد مشروعیت بین‌المللی برای تهاجم خود با اثبات به روزنامه‌نگاران است که این بیمارستان واقعاً به عنوان یک مجموعه نظامی استفاده می‌شود - ادعایی که حماس و رهبری بیمارستان آن را رد کرده‌اند.

ما با اسکورت نیروهای ویژه اسراییلی از میان بقایای بمباران شده یک ساختمان در حومه سایت، به سرعت به داخل مجتمع رفتیم و راه خود را از میان آوار باز کردیم. آنها گفتند که هنوز به دلیل درگیری در نزدیکی، عبور از دروازه اصلی بسیار خطرناک است. در داخل، ما یک جوخه از سربازان اسرائیلی را پیدا کردیم که در یک کافه تریا که به خوابگاه موقت تبدیل شده بود، می‌خوابیدند. چند ده یاردی دورتر، چند چراغ از پنجره‌های خود بیمارستان می‌درخشیدند - ما اجازه نداشتیم تلفن‌هایمان را برای تماس با مدیریت بیمارستان روشن کنیم و وضعیت بیمارستان برای ما تایید نشد.

سازمان جهانی بهداشت این هفته اعلام کرد که الشفا به عنوان یک بیمارستان کار خود را متوقف کرده است و پزشکانی که با الجزیره مصاحبه کردند، این هفته گفتند که شرایط به طور قابل توجهی بدتر شده است.

به‌دنبال توجیه حضور خود در بیمارستان، سربازان ما را به دیدن یک محور سنگی و بتنی روی زمین بردند و پلکانی که به زیر زمین امتداد داشت- به گفته مقامات اسرائیلی این شواهدی از تأسیسات نظامی حماس در زیر بیمارستان بود. اما فرمانده تیپ هفتم اسرائیل، گفت که نیروهای اسرائیلی از ترس تله‌های انفجاری، جرأت نکردند به پایین بروند.

وی گفت: بعدازظهر پنجشنبه در زیر توده‌ای از ماسه در حاشیه شمالی، مجموعه‌ای کشف شد. در تاریکی، مشخص نبود که تونل به کجا منتهی می‌شود. ارتش گفته است که یک پهپاد را حداقل چندین متر به پایین فرستاده است. سیم کشی برق در داخل، همراه با راه پله فلزی قابل مشاهده بود.

اما به نظر نمی‌رسد که این سوال حل شده باشد که آیا حماس از این مجموعه برای مخفی کردن تسلیحات و مراکز فرماندهی استفاده می‌کند، همانطور که اسرائیل مدعی است.

نیروهای اسرائیلی روز جمعه با بررسی بیشتر زیرساخت‌های غیرنظامی در شمال غزه برای نشانه‌هایی از حضور حماس، اعلام کردند که سلاح‌هایی را در یک مدرسه پیدا کرده‌اند و خبرنگاران بین‌المللی را به چاه تونل در محوطه بزرگترین بیمارستان غزه راهنمایی کردند.

اسرائیل برای توجیه تهاجم خود به بیمارستان‌های غزه که هزاران غیرنظامی را علاوه بر بیماران و مجروحان پناه می‌دهد، تحت نظارت شدید بین‌المللی قرار گرفته است.

روزنامه‌نگاران فقط بخشی از مجموعه گسترده الشفا را دیدند. ارتش از اجازه دادن به خبرنگاران برای کاوش در بیمارستان یا دیدن یا مصاحبه با بیماران و کادر پزشکی در این مرکز امتناع کرد و گفت که امنیت کامل آن تامین نشده است و ممکن است حماسی‌ها هنوز در آنجا باشند. به نظر نمی‌رسد که کشف تونل در الشفا این سوال را حل کند که آیا حماس از بیمارستان برای مخفی کردن تسلیحات و مراکز فرماندهی، همانطور که اسرائیل گفته است، استفاده کرده است یا خیر.

ارتش اسرائیل ویدئویی را در روز پنجشنبه منتشر کرد که به گفته آنها تونلی مورد استفاده حماس در داخل مجتمع الشفاء است، منطقه‌ای از زمین حفاری شده و یک گذرگاه و زیرزمینی را در عمق دو تا سه متری نشان می‌دهد. نیویورک تایمز تأیید کرد که این گذرگاه در حاشیه شمالی مجموعه گسترده قرار دارد. اما از ویدیو مشخص نیست که این گذرگاه چه هدفی را دنبال می‌کند یا تا چه اندازه گسترش یافته است. تجزیه و تحلیل تصاویر و ویدئوهای ماهواره‌ای نشان داد که به نظر می‌رسد نیروهای اسرائیلی یک سازه کوچک را تخریب کرده و منطقه وسیعی از زمین را برای کشف آن حفر کرده‌اند. به نظر می‌رسد این سازه به اندازه یک گاراژ خودروی خانگی است.

به گفته مقامات بهداشت غزه، این ادعا برای دفاع اسرائیل از عملیات نظامی خود در غزه که بیش از ۱۱۰۰۰ نفر را کشته است، محوری است. علیرغم این واقعیت که ارتش اسرائیل هنوز مدارک غیرقابل انکاری مبنی بر وجود یک شبکه گسترده تونل نشان نداده است، بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر اسراییل روز جمعه گفت که ارتش مدارکی دال بر ادعاهای خود در مورد استفاده از الشفا پیدا کرده است. او در مصاحبه‌ای با رادیو ملی گفت: "تروریست‌های زیادی در آنجا بودند، اما با نزدیک شدن نیروهای ما به بیمارستان، آنها فرار کردند. ما سلاح‌های زیادی پیدا کردیم - تعداد زیادی. ما مقدار زیادی مهمات پیدا کردیم. بمب پیدا کردیم ما در سطح منهای دو یک مرکز فرماندهی و کنترل حماس با رمزگذاری نظامی پیدا کردیم."

ارتش اسرائیل ادعا کرد که سلاح‌های زیادی در مجتمع بیمارستانی پیدا کرده است. سرهنگ تسوری اعتراف کرد که اسرائیل برای نشان دادن شواهدی مبنی بر فعالیت حماس در بیمارستان تحت فشار است، اما گفت که ممکن است چند روز طول بکشد تا نیروها داخل تونل بروند.

اسرائیل از حمایت دولت بایدن در ادعای خود مبنی بر اینکه حماس تحت مجموعه الشفا فعالیت می‌کند، برخوردار است. مقامات ارشد آمریکایی روز جمعه گفتند که آنها مطمئن هستند که حماس و شبه نظامیان فلسطینی از بیمارستان‌ها به عنوان مراکز فرماندهی و انبار مهمات استفاده می‌کنند.

توانایی اسرائیل برای اثبات ادعای خود مبنی بر اینکه حماس از بیمارستان‌ها به عنوان پوشش استفاده می‌کند، می‌تواند کلیدی برای ادامه حمایت متحدان خارجی‌اش از پاسخ نظامی به حمله حماس باشد.»

انتهای پیام