در این بین آموزش‌های لازم در ورزش دانش‌آموزی که به نوبه خود لازم و ضروری است، انجام نگرفته و برنامه اصولی و کاربردی در این خصوص وجود ندارد. به طوری که یک کارشناس و فعال ورزشی معتقد است؛ به دلایل عدیده هرساله فضای آموزشی مدارس کوچکتر شده و بسیاری از کلاس‌های موجود استاندارد نیست.
حسن صانعی‌پور در گفت و گو با ایسنا با بیان اینکه محیط مربوط به ورزش بسیار نامناسب بوده و بعضی از مدارس از سالن‌های ورزشی به عنوان محیط ورزش دانش آموزان استفاده می‌کنند، افزود: سالن‌ها غالباً فاقد حداقل‌های موجود بوده و امکان لازم را به معلمان ورزش برای ارائه آموزش نمی‌دهد.
وی تصریح کرد: کمبود فضای مناسب ورزشی در برخی مدارس، به‌خصوص مدارس غیرانتفاعی که غالباً استیجاری بوده دانش‌آموزان مجبور هستند زنگ ورزش را صرفاً به یک رشته ورزشی پرداخته و تعدادی به دلیل همان محدودیت فضا امکان پرداختن به ورزش را ندارند و موجب برخوردهایی بین شاگردان می‌شود.
این کارشناس ورزشی از کمبود فضا به عنوان اولین معضل مربوط به درس ورزش در مدارس نام برد و اظهار کرد: شناخت مهارت‌ها و توانایی‌های دانش آموزان از وظایف معلمان ورزش است.
وی در همین خصوص خاطرنشان کرد: اپیدمی فوتبال باعث شده که علایق کاذبی در این خصوص ایجاد و همواره تعداد زیادی از دانش‌آموزان در قالب دو تیم بدون کنترل‌های لازم مشغول به بازی باشند. "در این بین شاید استثنائاتی هم وجود داشته باشد" اما آنچه از خروجی اکثر آنان دیده می‌شود، کشف چند بازیکن مستعد در چند رشته خاص برای تشکیل تیم مدرسه است.
صانعی‌پور افزود: پیش‌نیاز برگزاری مفید درس ورزش، تفکیک دانش‌آموزان بر اساس توانایی‌های آنان بوده تا شرایط برای ورود و پیشرفت در ورزش موردعلاقه‌ای که در آن توانایی دارند فراهم شود. مهارت‌هایی که باید با شیوه‌های علمی پرورش یافته تا دانش‌آموز را آماده ورود به مراحل جدی‌تر ورزش کرد.
وی همچنین در خصوص اهمیت انگیزه‌ها و علایق دانش آموزان گفت: قدر مسلم اینکه ورزش در بین جامعه دانش‌آموزی همچون دیگر جوامع در خصوص میزان علایق، متفاوت است.
این فعال حوزه ورزشی با اشاره به اینکه مقوله ورزش در عصر حاضر به دلیل ظهور پدیده‌های جدید، جدی و ضروری به نظر می‌رسد، عنوان کرد: سمت و سوی علایق در بین دانش آموزان تغییر کرده است.
وی گفت: بررسی رفتارها و پس زمینه‌های فکری دانش‌آموزان و جلب توجه آنان به مقوله ورزش محتاج دقت و تخصص ویژه است. دانش‌آموز امروزی نسبت به دهه‌های گذشته کم‌تحرک و گاهی ورزش گریز شده و مجال پرداختن و اندیشیدن به علایق ورزشی خود را ندارد. از طرفی در عصر دیجیتال و با وجود وسایل و فضاهای ریز و درشت مربوط به آن مجال اندیشیدن به مقوله ورزش کمتر از گذشته وجود دارد.
صانعی‌پور توضیح داد: در حقیقت ورزش از حرکت و تکاپو به دیدن و هیجان تغییر مسیر داده است. در یک برنامه دقیق می‌توان علایق واقعی را استخراج کرد و با آموزش صحیح انگیزه را افزایش و برحسب توانایی به دانش‌آموز فرصت پیشرفت داد.
وی همچنین در خصوص وضعیت امکانات ورزشی در مدارس گفت: در همان فضاهای نامناسب و یا کمتر مناسب، امکانات درست و کافی نیز وجود ندارد. "با ذکر این نکته که ایران از اقلیم‌های گوناگونی برخوردار است و می‌شود برای کاهش اثرات نامطلوب آب و هوایی که ناشی از عناصر اقلیمی از قبیل تابش شدید آفتاب، سرما، باد و باران است، طراحی ساختمان و حیاط مدارس به‌گونه‌ای رقم بخورد که هماهنگ با اقلیم منطقه باشد ".
این کارشناس ورزشی بیان کرد: متأسفانه امکانات ورزشی اغلب مدارس بسیار اندک بوده و به چند توپ و شاید چند وسیله بدن‌سازی و غیره بسنده شده است. همین مقدار تجهیزات نیز به نسبت جمعیت دانش‌آموزان بسیار ناچیز بوده و در فرصت اندک زنگ ورزش مورد استفاده درست دانش‌آموزان قرار نمی‌گیرد.
مهمترین مشکل زنگ ورزش مدارس، نبود مربی متخصص است
یکی از معلمان ورزش در همین خصوص به ایسنا گفت: از آنجا که ورزش در همه سطوح و همه افراد منجر به سلامت جسمانی می‌شود، کودکان و نوجوانان نیز از این مهم بی‌بهره نیستند.
نجمه قرایی خاطرنشان کرد: ورزش در آموزش و پرورش جزئی مهم در فرایند تعلیم و تربیت محسوب می‌شود که در آن هم تربیت بدن و هم تربیت از طریق بدن مطرح است.
وی تصریح کرد: تحرک و ورزش در مدارس باعث تخلیه انرژی دانش آموزان شده و بدین وسیله اضطراب و تنش از آنان دور می‌شود.
این معلم ورزش گفت: نه تنها ورزش اعتماد به نفس دانش آموزان را بالا برده و نگرش منفی به خود و دیگران را تغییر می‌دهد، بلکه زمینه سازش همکاری و مشارکت صحیح در ارتباطات اجتماعی و تعامل با همسالان را فراهم می‌کند.
وی ادامه داد: از دلایل اهمیت ورزش در مدرسه می‌توان به جلوگیری از چاقی و تقویت حرکات درشت، تقویت مهارت‌های ذهنی مانند هماهنگی دست و پا و چشم که نشانه سلامت کارکرد مغز است، نام برد.
قرایی گفت: حضور در فضاهای ورزشی مثل زنگ ورزش مدرسه، انرژی سرشار کودکان و نوجوانان را به بهترین نحو مصرف و مهارت‌های گروهی و اجتماعی دانش آموزان را در این محیط تأمین می‌کند.
وی اظهار کرد: علیرغم تمام فواید و دستاوردهای جسمی و روحی ورزش در مدارس، اما متأسفانه تربیت‌بدنی یکی از دروسی است که در مدارس با سهل‌انگاری و ساده‌انگاری مواجه شده است.
این کارشناس ورزشی مهمترین مشکل در زنگ ورزش مدارس را نبود مربی متخصص ورزش و کمبود فضا و وسایل ورزشی دانست و افزود: علاوه بر اجرای طرح‌های زمان بر که وقت و انرژی مربیان ورزش مدارس را که می‌تواند صرف آموزش و توسعه فعالیت ورزشی دانش آموزان شود، تا اندازه‌ای بیهوده مصرف کند نیز به این بی‌توجهی دامن می‌زند.
وی در همین خصوص گفت: این کوتاهی و قصور به ورزش مدارس در حالی است که دانش آموزان به خصوص دختران کشور ما از فقر حرکتی و بی‌تحرکی آسیب‌های زیادی در زمان حال و آینده، می‌بینند.
قرایی با اظهار تأسف از اینکه بازی‌های کامپیوتری نیز جایگزین ورزش شده است، افزود: این خود باعث کاهش میل و انگیزه دانش آموزان به زنگ ورزش شده است.
وی تأکید کرد: می‌طلبد دست اندرکاران نهاد آموزش و پرورش در سطوح بالای مدیریتی در صدد بهبود کیفیت زنگ تربیت‌بدنی برآیند و با سنجش شرایط زمانی و امکانات موجود طرح‌های مفید و قابل اجرا را در دستور کار قرار دهند تا از این طریق باعث افزایش انگیزه تحرک و ورزش و رشد و توسعه مهارت‌های جسمی دانش آموزان شوند.
راهکار صحیح
اولین راهکار تدوین کتاب ورزش و مشق شب است. آموزش تئوریِ مهارت‌های ورزشی برای نهادینه شدن این مقوله ضروری به نظر می‌رسد. در مرحله دوم باید به نقش والدین که با خصوصیات فرزند خود آشنایی بیشتری دارند، اشاره کرد. "به‌جز اندکی از والدین که تمایل ویژه‌ای به ورزش فرزندان خود دارند، مابقی نگران‌اند که حادثه‌ای ناگوار در زنگ ورزش برای دانش‌آموز به وجود نیاید و همینکه فرزندشان به‌سلامت به منزل رسیده است راضی و خشنود هستند.
" راهکار سوم "نظام آموزشی کارآمد ورزش دانش‌آموزی " است که سلامت را در نظر می‌گیرد و نگاه ویژه‌ای به ورزش حرفه‌ای دارد. نظامی که قدم اول استعدادیابی را از مدارس برداشته و با پرورش و آموزش معلمان متخصص، سعی دارد آینده ورزش کشور را تضمین نماید.
انتهای پیام