وی به ایسنا گفت:این چرخه معیوب نزدیک به سه دهه در سینمای ایران ادامه داشته است و هیچ‌گاه نتوانسته‌ایم به پرسش‌های ماهیتی و معرفت‌شناسانه درباره وضعیت سینمای ایران برسیم تا بعد بتوانیم به پاسخ‌هایی متقن برسیم و براساس همین پاسخ‌ها نقشه رشد و توسعه برای سینما طراحی کنیم. هیچ‌وقت این اتفاق رخ نداده است. هم صنوف ما اینگونه عمل کرده‌اند و هم بخش‌های دولتی و حاکمیتی.
نوروزی با اشاره به نشستهای «بر سینمای ایران چه گذشت» ادامه داد: خوبی این قبیل نشست‌ها این بود که در آن‌ها از یک راه طی‌شده صحبت شد. بالاخره مشخص است بعد از ۴۰ سال امروز سینمای ایران کجا ایستاده و باید بدانیم چه راهی طی شده تا به این جایگاه برسیم. چگونه می‌خواهیم در آینده به رشد و توسعه برسیم؟ مهمترین پرسشی که امروز پیش روی سینمای ایران قرار دارد، نه مسئله ممیزی است، نه مسئله صنف‌بازی است و نه مسئله اختیارات دولت در سینما؛ مسئله اصلی سینمای ایران پاسخ به این پرسش است که ما چگونه قرار است به توسعه برسیم؟
وی افزود: اگر سینمای ایران می‌خواهد به این پرسش، پاسخ بدهد، یکی از راه‌های آن آسیب‌شناسی گذشته است. اگر برخی از دوستان پیشکسوت در سینمای ایران، همواره به نقش دولت‌ها طی این ۴۰ سال در سینما انتقاد داشته و دارند، بالاخره باید نقش صنوف را هم ارزیابی کنند. برخی از ماجرای درس گذشتن از گذشته، این است که بپرسیم صنوف ما در این ۴۰ سال چه کرده‌اند؟
این مدیر سینما ادامه داد: شما در سینمای هالیود شاهد هستید که برای ۳ ماه انجمن بازیگران آمریکا دست به اعتصاب زد و به خواسته‌های خود هم رسید. چرا صنوف سینمای ایران چنین کارکردی ندارند؟ البته که نسخه اعتصاب نمی‌خواهیم بپیچیم اما مهم این است که بدانیم رفتار صنفی تعریف خودش را دارد. مگر در سینمای ایران رفتار صنفی داریم؟ تمام سیاست‌هایی که در ۴۰ سال گذشته از جانب وزارت ارشاد و حاکمیت در سینمای ایران اعمال شده، همگی با همراهی و هماهنگی صنوف، در پشت پرده بوده، جالب اینکه وقتی دوره هر دولت تمام شده است، صنوف منتقد سیاست‌ها شده‌اند!
نوروزی درباره حضور افراد با دیدگاه‌های مختلف در نشستهای «بر سینمای ایران چه گذشت» هم گفت: گفت‌وگو سنت مفقوده جامعه ماست. رسالت حوزه هنری از سال‌های گذشته همواره همین بوده و به نظرم در زمینه برگزاری این نشست‌ها مأموریت خود را به درستی انجام داده است. توقعی که بنیان‌گذاران حوزه، امام و امروز رهبری از حوزه هنری داشته و دارند، همین است. برگزاری این نشست‌ها توسط سازمان سوره اتفاقی مبارک و فارغ از مرزبندی‌ها در حوزه هنری بود که نشان از رویکردی جدید در این نهاد دارد که به بلوغ خود رسیده است.
وی افزود: اینکه در این نشست‌ها بدون خط‌کشی، آدم‌ها دعوت شدند، اتفاق مهمی بود. هر کسی در این نشست‌ها دیدگاه خود را مطرح کرد و اصلا اینگونه نبود که کسی از طرح دیدگاه‌هایش منع شود. باید دید ما چارچوب نقد را چگونه تعریف می‌کنیم؟ لااقل ما در حوزه هنری شاهد چنین بنایی نیستیم که بخواهیم باب نقد را ببندیم.
این کارشناس سینما تأکید کرد: یکی از نکات جالب در این نشست‌ها فصل مشترک انتقادها نسبت به دهه ۶۰ بود. همه طیف‌ها و همه دیدگاه‌ها نسبت به سیاست‌های جناب انوار و بهشتی نقد داشتند. دوستانی که در این نشست‌ها به آن دوران نقد داشتند شاید در دورهای به جناح سیاسی بهشتی و انوار نزدیک بوده و به آن رای هم داده باشند اما وقتی فضای گفت‌وگوی واقعی شکل می‌گیرد، همه راحت موضع‌گیری می‌کنند.
نوروزی درباره وضعیت این روزهای مدیریت سینما گفت: وضعیت امروز سینمای ایران را من از دوره‌های قبل جدا نمی‌دانم. نه صنوف ما رشد کمی و کیفی در این سال‌ها داشته‌اند و نه سیاست‌های حاکمیتی ما تغییری داشته است. با وجود آنکه از نظر فروش فیلم‌ها شاهد پررونق‌ترین دوران تاریخ سینما هستیم و از نظر اقتصادی هیچ‌گاه چنین شرایطی را تجربه نکرده‌ایم اما در عین حال انتقاداتی هم به این دوره وارد است. در کل باید به این مرحله برسیم که بدانیم «نقد» یک چیز تزئینی نیست.
وی افزود: نقد بخشی از حیات مدنی بشر امروز است که بخش مهم آن هم محسوب می‌شود. امام خمینی(ره) هم جایی گفته‌اند که نقد، ولو به‌صورت تخطئه، از الطاف الهی است. این نگاه بنیان‌گذار انقلاب است که در ساحت‌های مختلف سیاسی و اقتصادی هم می‌تواند معنا پیدا کند اما دیگر در حوزه‌ای مانند سینما، خیلی تنگ‌نظری است اگر بگوییم کسی حرف نزند. کمااینکه چند وقت پیش آقای خزاعی روبه‌روی فریدون جیرانی نشست و بحث داغی هم داشتند، آیا اتفاقی افتاد و آسمان به زمین آمد؟
این کارشناس سینما گفت: هر چه فضای شفافیت و گفت‌وگو بیشتر شود، ما بیشتر به سمت توسعه حرکت می‌کنیم. در فضای بسته، هیچ رشد و توسعه‌ای برای سینمای ایران اتفاق نخواهد افتاد.
نوروزی درباره دنباله‌دار بودن نشستهای «برسینمای ایران چه گذشت» هم گفت: این نشست‌ها قطعا باید ادامه داشته باشد و ادامه‌دار هم خواهد بود. در همین سینما آزادی هم میزبان دورهای بعدی این نشست‌ها خواهیم بود و سعی داریم آن را به یک پاتوق ثابت برای شکل‌گیری این گفت‌وگوها تبدیل کنیم. این نشست‌ها یک چراغ راه و ضرورتی ویژه برای سینمای ایران است.
انتهای پیام