دکتر ناصر حامدی در گفت‌وگو با ایسنا با بیان اینکه ما به مقداری که با پدیده‌های هستی و طبیعت رفیق هستیم، زندگی می‌کنیم، اظهار کرد: دوستی با طبیعت و دوستی با درخت یعنی ستایش زندگی و ستایش خداوند، زیرا خداوند دوستدار شکفتن و رستن است.
وی افزود: نگاه جامعه بیمارگونه و ناسالم به طبیعت، نگاهی بی‌رحمانه و مبتنی بر "هرچه باداباد" است اما نگاه یک جامعه سالم به طبیعت نگاهی نجیب و مسئولانه است.
حامدی با بیان اینکه شهروندِ دوستدار طبیعت و درخت معمولاً شهروندی آرام، قانونمند و وظیفه شناس بوده و با خود و دیگران در صلح است، گفت: خوشا دست‌های درخت نشان و خوشا دل‌هایی که دوستدار طبیعت هستند.
این دکتری زبان و ادبیات فارسی با اشاره به اینکه لازم است به فرزندانمان یاد دهیم درخت حرمت دارد و هر درخت سایه گستر و بالا بلند یک سند افتخار است، تصریح کرد: فرزندان ما باید یاد بگیرند کاشت درخت نو و حفظ درختان قدیم، فریضه‌ای واجب و لازم است و فرزندانمان باید یاد بگیرند دوست داشتن درخت یعنی دوست داشتن زندگی.
حامدی با تاکید بر اینکه باید به فرزندانمان تماشای درخت را یاد بدهیم به شعری از سهراب سپهری در همین رابطه اشاره کرد: سهراب می‌گفت: " چون به درخت رسیدی به تماشا بمان؛ تماشا تو را به آسمان خواهد برد" و یا جای دیگر می‌گوید: "جای مردان سیاست بنشانید درخت تا هوا تازه شود".
وی افزود: مقصود سهراب از این اشعار یعنی "ای مردم آن چیزی که بقای شما و سرزمینتان را تضمین می‌کند، همین درختان هستند" زیرا شما برای حیات به هوای تازه نیاز دارید و چه چیزی در عالم خواستنی‌تر و ستودنی‌تر و مفیدتر از درخت.
دبیر جشنواره ملی شعر کنگره بین المللی میرزا کوچک با اشاره به اینکه وقتی در تصاویر تلویزیونی سوختن و زغال شدن هزاران هکتار از جنگل‌ها را می‌بینیم دلمان کباب می‌شود، تاکید کرد: حرمت گذاشتن به درخت و جنگل یعنی حرمت گذاشتن به انسان، فرقی نمی‌کند کجای جهان باشد زیرا درخت هر جا که هست درخت است درختی که به تعبیر هوشنگ ابتهاج "قامت بلند تمنا است" و فرزندان ما حق دارند این قامت والای ایستادن را تماشا کنند و از آن نفس بگیرند.
حامدی با بیان اینکه درخت با زندگی و مرگ ما پیوند داشته، گفت: از دیرباز رسم بوده بر مزار رفتگان، درخت و سرو می‌کاشتند همانطور که حافظ می‌گفت: "باغبان چون من زین جا، بگذرم حرامت باد/ گر به جای من سروی غیر دوست بنشانی" و یا در جای دیگر سروده: " درخت دوستی بنشان که کام دل به بار آرد".
وی با اشاره به اینکه درخت در باورهای ما ریشه دارد، تصریح کرد: به عنوان نمونه در دامغان وقتی درخت پسته دو سال ثمر ندهد صاحب باغ با تبر، به سراغ درخت می‌رود و کسی پادرمیانی و ریش سفیدی می‌کند و می‌گوید درخت را قطع نکن قول می‌دهد سال دیگر ثمر بدهد و مسئله ختم بخیر می‌شود، و چقدر این پادرمیانی دلنشین است.
حامدی افزود: نظامی در خسرو و شیرین می‌گوید: "درخت افکن بود کم زندگانی" و درست می‌گوید زیرا کم زندگانی شدیم چون ریه‌های حیات جهان را قطع کردیم، بیمار شدیم چون به جان جنگل‌ها افتادیم، آفت را به جان خریدیم، آتش انداختن به جان هر درخت؛ تیشه‌ای به پیکر زندگی است، تیشه‌ای به پیکر ایران است.
این مدرس زبان و ادبیات فارسی با بیان اینکه هیچ دیو و دشمنی از پس اقتدار این کشور بر نمی‌آید؛ مگر اینکه به خاک و طبیعت و محیط زیست آسیب برسانیم و وطن مان را غیرقابل زیستن کنیم، تاکید کرد: درخت نشاندن کوششی مومنانه برای پاسبانی از تمدن ایران و زمین است. در همین ۱۰۰ سال اخیر بشر خودخواه میلیاردها سال تلاش زمین در راستای زایشگری را به باد داده و همین است که سیل، زلزله، خشکسالی، آفت و انواع ویروس نصیبش شده است.
حامدی گفت: بی رحمانه درخت را گردن می‌زنیم در حالی که متوجه نیستیم تبر را بر گردن خودمان فرود می‌آوریم، ما با نابودی درختان، آلودگی و پلیدی را به فرزندانمان هدیه می‌دهیم. کدام مادری از رنج دیدن فرزندش بی تفاوت عبور می کند؟ کدام مادری دست روی دست می‌گذارد تا فرزندش آسیب ببیند؟ مادر طبیعت نیز نسبت به فرزندان دلبندش که درختان هستند هرگز بی‌تفاوت نبوده و مویه می‌کند، گیسو افشان می‌کند، تن مهربانش به لرزه می افتد و ما اینها را نمی‌بینیم تا روزی که "نه از تاک نشان بماند نه از تاک نشان" زیرا "چو بد کردی مباش ایمن ز آفات/ که واجب شد طبیعت را مکافات".
این پژوهشگر،شاعر و مجری صدا و سیما گفت: حاصل رفتار ددمنشانه بشر گرم شدن زمین، سیل و خشکسالی است و اینها سیلی مادر طبیعت بر گونه های ماست، اینها را باید ببینیم. اهمیت به درخت را باید در کتاب های درسی، در تلویزیون و در رفتارهای برخی مسئولان ببینیم.
حامدی با اشاره به اجرای طرح مردمی کاشت یک میلیارد درخت گفت: این رویداد با محور حفاظت از نهال های کاشته شده اتفاق مبارکی است و اگر شروع این رویداد در آذرماه به شهادت میرزا کوچک خان پیوند بخورد، حرکتی فرهنگی اجتماعی است؛ چون یادآور جنبش جنگل بوده که نماد مقاوت و پایداری و استکبارستیزی مردم گیلان است و برازنده است که طبق برنامه‌ریزی صورت گرفته از گیلان و از ۱۱ آذر آغاز شود و چون مقارن با نام یکی از عاشقان ایران، جنگل و مردم؛ "میرزا کوچک خان" است که پشت این حرکت ایران‌دوستانه و مشفقانه می‌توان فرهیختگی، خردمندی و فرزانگی را شاهد بود و امیدواریم که حاصل بدهد و به ثمر برسد.
این دکتری زبان و ادبیات فارسی تاکید کرد: به امید روزی که این یک میلیارد درخت، بالنده و جوان شوند و میلیاردها انسان بعد از ما زیر سایه این درختان بنشینند و ترانه بخوانند و بگویند زنده باد ایران، زنده باد درخت و سر و دل و جان مردمی که دوستدار طبیعت و هواخواه و هوادار درخت هستند به سلامت باد.
انتهای پیام