به گزارش ایسنا، واشنگتن‌پست در مطلبی با عنوان «غزه، گورستان کودکان» نوشت: در حالی که مقامات آمریکا و دیگر کشورهای جهان حتی به «وقفه‌های بشردوستانه» در غزه راضی هستند، بنیامین نتانیاهو، نخست وزیر رژیم صهیونیستی گفته است تا زمانی که همه گروگان‌ها بازگردانده نشوند، «آتش بس موقتی» وجود نخواهد داشت.
اینجاست که باید گفت پشت جنگ اسراییل و غزه چه چیزی نهفته است.
به گفته جیسون لی، مدیر سازمان نجات کودکان برای سرزمین‌های فلسطینی، از هر ۵ غیرنظامی کشته شده در غزه، ۲ تن کودک هستند. این شامل حدود ۱۰۰۰ کودکی نمی‌شود که گروه تخمین می‌زند هنوز زیر آوار محبوس باشند. او گفت: اکنون در شرایطی هستیم که در هر ۱۰ دقیقه یک کودک کشته می‌شود. خانواده‌های غزه در حالی که به دنبال امنیت هستند، با انتخاب‌های دردناکی روبرو هستند.
کمیته حقوق کودکان سازمان ملل روز چهارشنبه در بیانیه‌ای که خواستار آتش‌بس شد، گفت: در جنگی که هزاران کودک در آن کشته می‌شوند، برنده‌ای وجود ندارد.
نیروهای نظامی اسرائیل می‌گویند شبه‌نظامیان و زیرساخت‌های حماس را هدف قرار می‌دهند و تدابیری برای جلوگیری از تلفات غیرنظامیان در نظر گرفته‌اند. این وزارتخانه تعداد کشته‌شدگان غزه را که تفاوتی بین نظامیان و غیرنظامیان قائل نمی‌شود، مورد مناقشه قرار داده است. ارتش اسرائیل، حماس را به مخفی کردن مبارزان، سلاح‌ها، مراکز فرماندهی و تونل‌ها در مناطق مسکونی متهم کرده است.
موسسه خیریه جهانی نجات کودکان روز یکشنبه اعلام کرد، تنها در سه هفته جنگ، تعداد کودکان کشته شده در غزه از تعداد کل کودکان کشته شده در تمام مناطق درگیری جهان در هر سال از سال ۲۰۱۹ پیشی گرفته است. جیمز الدر، سخنگوی یونیسف روز سه‌شنبه در یک نشست خبری گفت: غزه به قبرستان کودکان تبدیل شده است. «این یک جهنم زنده برای همه است.»
بیشتر کودکان غزه قبلاً جنگ‌های متعددی را پشت سر گذاشته‌اند. به گفته سازمان ملل، نزدیک به نیمی از ۲.۳ میلیون نفری که در این نوار - یکی از متراکم‌ترین مناطق شهری جهان - جمع شده‌اند، زیر ۱۸ سال سن دارند. اکثر کسانی که از سال ۲۰۰۷ به دنیا آمدند، به دلیل محاصره اسرائیل که از همان سال شروع شد، هرگز غزه را ترک نکرده‌اند. اکثریت در فقر بزرگ شده‌اند. تعداد کمی از آنها به مراقبت‌های پزشکی کافی، آموزش و پرورش یا آب تمیز دسترسی منظم داشته‌اند.
جنگ اخیر نشان داده است که این کودکان چقدر آسیب‌پذیر هستند. آنها در ساختمان‌های آپارتمانی با ده‌ها تن از اقوام جمع هستند. در جستجوی امنیت، یا در پناهگاه‌های سازمان ملل و مدارس با هزاران نفر دیگر پنهان شده‌اند و زیر میزهایی می‌خوابند که در آن قرار است درس بخوانند.
برخی از کودکان آواره در خیابان‌ها یا در چادرها در کمپ‌های موقت زندگی می‌کنند. در همه جای غزه، کمبود شدید آب، غذا و دارو وجود دارد. کم آبی و اسهال که می‌تواند برای کودکان کشنده باشد، در حال افزایش است و سپس حملات هوایی اسرائیل، هزاران و هزاران مورد، که روز و شب، از شمال تا جنوب، به خانه‌ها، مدارس و عبادتگاه‌ها می‌بارد.
احمد الفره، رئیس بخش اطفال در بیمارستان ناصر در خان یونس، در جنوب غزه، گفت هنگامی که کودکان مجروح به سرعت به بیمارستان‌ها منتقل می‌شوند پزشکان کمتر و کمتر می‌توانند برای نجات جان آنها کاری انجام دهند. وی در مورد مهمات اسرائیلی‌ها می‌گوید: قدرت تخریب موشک‌ها بسیار قوی است.
او گفت که بسیاری از کودکان با جراحات وحشتناک از محل‌های حمله آورده می‌شوند - قسمت‌های بریده شده بدن، زخم‌های ترکش، سوختگی شدید و خونریزی داخلی ناشی از شدت انفجار. ناصر و بزرگ‌ترین بیمارستان غزه، الشفا، هر دو بخش زایمان خود را جابه‌جا کرده‌اند تا برای مجروحان جا باز کنند.
در سه بیمارستان در بخش‌های مختلف غزه، پزشکان به واشنگتن‌پست گفتند که هرگز کودکانی را با چنین جراحات وحشتناکی ندیده‌اند. حسام ابو صفیه، پزشک بیمارستان کمال عدوان در شمال غزه گفت: «بیش از ۲۵ سال اینجا کار کرده‌ام و همه جنگ‌ها را دیده‌ام، اما این جنگ متفاوت است.»
هیچ جای امن
اسرائیلی‌ها بارها دستور تخلیه بیمارستان را داده‌اند، اما کادر پزشکی تصمیم گرفته‌اند در کنار بیماران خود بمانند. ابوسفیه می‌گوید: ما در مورد صدها کودک صحبت می‌کنیم که به مراقبت‌های پزشکی نیاز دارند وگرنه در خیابان خواهند مرد.
شهاد، ۱۸ ساله، آرزوی داشتن دخترانی را داشت که بزرگ شوند و دوستان او شوند. او در ۱۸ اوت دو دختر به نام‌های میسک و ماسا به دنیا آورد. میسک نارس به دنیا آمد و ماه اول خود را در بیمارستان گذراند. در روز پنجم جنگ، شهاد به دستور ارتش اسراییل با خانواده بزرگ خود از شهر غزه به نصیرات در جنوب گریخت. در ۱۸ اکتبر، با اصابت موشک به خانه یکی از همسایگان، بخشی از خانه موقت آنها فرو ریخت. میسک در روزی که ۲ ماهش شد، کشته شد. شهاد خواهر و پسر عمویش را هم از دست داد. او می‌گوید: اینجا هیچ مکان امنی وجود ندارد. همه رویاهای من تبدیل به یک سراب بی معنی شدند.
خانواده به جای دیگری در نصیرات نقل مکان کردند. ۱۰ روز بعد، در طول بیش از ۳۰ ساعت خاموشی ارتباطات در غزه، یک حمله اسرائیلی به مسجدی در مجاورت خانه صورت گرفت. به گفته سعدیه، یکی از عمه‌های خانواده، انفجار در ساختمان‌های اطراف سه کودک دیگر خانواده - لانا ۹ ساله، حسن ۸ ساله و رعنا ۶ ساله- را کشت. او با گریه می‌پرسد: آیا اینها اهداف جنگ هستند؟ فرزندان ما عدد نیستند. آنها داستانی دارند که ارزش گفتن دارد.
یوسف شرف بیش از یک هفته است که تلاش می‌کند جسد چهار فرزندش را که در زیر خانه ویران شده‌اش در شهر غزه دفن شده‌اند، بیرون بیاورد. در همین حمله والدین و همسرش کشته شدند. سه برادر و دو خواهر او، دو عمو و همسرانشان - و بسیاری از فرزندانشان نیز همینطور بودند.
او به واشنگتن پست گفت: «همه خانواده‌ها غیرنظامیانی بودند که به دنبال یک زندگی ساده بودند. ما فکر می‌کردیم در مکانی امن زندگی می‌کنیم.»
شرف، ۳۸ ساله، در ۲۵ اکتبر در حال توزیع غذا برای آواره‌های غزه بود که در تماسی تلفنی از اصابت موشک به برج آپارتمانی محل سکونت خانواده‌اش خبردار شد، او به سرعت برگشت اما دیگر دیر شده بود. شدت انفجار ساختمان چند طبقه را فرو ریخت. سه دختر او - ملک ۱۱ ساله، یاسمین ۶ ساله و نور ۳ ساله - و تنها پسرش مالک ۱۰ ساله در زیر آوار گم شدند. او می‌گوید: آیا می‌توانید درد مرا را تصور کنید؟
شرف می‌گوید که حدود ۳۰ نفر از بستگان او با آنها زندگی می‌کردند. ۱۳ تن از خواهرزاده‌ها و برادرزاده‌های او کشته شدند - از جمله لانا ۱۶ ساله، هالا ۱۱ ساله، جانا ۹ ساله، جوری ۶ ساله، تولین ۴ ساله، کریم ۲ ساله و عبیده ۱ ساله. برادرش پس از ۱۶ سال تازه صاحب فرزند شده بود. آنها نیز کشته شدند. او گفت: جسد آنها را، برادرم، همسرش و پسرش را در دست گرفتم و با هم دفن کردم.
انتهای پیام