به گزارش ایسنا، روزنامه ساندی تایمز به شرح وضعیت کنونی جنگ اوکراین پرداخته؛ جنگی که در انبوه اخبار مربوط به درگیری رژیم صهیونیستی و غزه، کم‌رنگ شده است. این روزنامه انگلیسی نوشته است: «در این سه هفته ولادیمیر پوتین، رئیس‌جمهوری روسیه اوقات خوشی داشت. در این مدت که چشم جهانیان به جنگ غزه دوخته شده، تحولات زیادی در جنگ اوکراین روی داده است. کی‌یف چند هفته دشوار را پشت سر گذاشته و همانطور که یک سرباز انگلیسی که حالا برای اوکراین می‌جنگد، گفت: روزگار سخت و تاریکی است.
پوتین در واکنش به ضدحمله تابستانه کی‌یف، از یک ماه قبل دستور داده تا نیروهایش در چندین نقطه در امتداد خطوط مقدم اقدام به ضدحمله کنند. کرملین سعی دارد پیش از آغاز زمستان، ابتکار عمل میدان نبرد را در دست بگیرد.
حال که سلاح‌های آمریکایی و توجهات غرب به خاورمیانه معطوف شده، روسیه نیروها و تجهیزات بیشتری را به حملاتی شدید در شمال‌شرقی اوکراین اختصاص داده است؛ در کوپیانسک، جنوب دونباس، آودیوکا، زاپوریژیا و شمال توکماک. هدف مسکو پیشگیری از پیشروی مضاعف اوکراین به‌سوی جنوب است.
همچنین به نظر می‌رسد که روسیه در این روزها به سراغ انبارهای موشکی رفته که تا امروز درب آن‌ها را نگشوده بود. گویا حمله هوایی زمستانه روسیه در راه است و زیرساخت‌های اوکراین برای دومین سال متوالی هدف گرفته خواهد شد.
یک باخموت دیگر
حمله تازه روسیه به آودیوکا که کمی پس از آغاز عملیات طوفان‌الاقصی روی داد، اهمیت زیادی دارد. روس‌ها منابع فراوانی را به این عملیات اختصاص دادند تا بار دیگر بتوانند این شهر را محاصره کنند. تا این لحظه نیروهای اوکراینی هنوز شهر را تخلیه نکرده‌اند و روس‌ها همچنان سعی در محاصره کامل شهر دارند.
آودیوکا دارد به باخموت دوم تبدیل می‌شود. تنها تفاوت این است که باخموت اهمیت استراتژیک چندانی نداشت و این گروه واگنر بود که سعی داشت آن را به نمادی برای خود بدل کند. اما آودیوکا واقعا از نظر استراتژیک باارزش است. این منطقه یکی از مسیرهای کلیدی به دونتسک بوده و در فاصله‌ای میان فرودگاه و نقاط شمالی این شهر قرار دارد.
سامانه جاده‌های آودیوکا این شهر را به دروازه جنوب دونباس نبدیل می‌کند. اوکراینی‌ها از سال گذشته در برابر حملات روسیه به این منطقه مقاومت کرده‌اند؛ چرا که این منطقه کلید پیروزی کی‌یف در این جناح است. اگر روسیه این منطقه را تصرف کند، عملاً دسترسی اوکراین به جنوب قطع شده و دستاوردهایش در شمال دونباس نیز ناچیز به چشم خواهد آمد.
خطر بن‌بست نظامی
نگرانی کی‌یف بی‌دلیل نیست. بر اساس شایعات رایج میان منابع امنیتی اوکراین، والری زالوژنی، فرمانده نظامی این کشور می‌گوید که ضدحمله اوکراین عملاً به پایان رسیده و نیروهای این کشور حالا باید با حفظ مناطق تحت کنترل خود، برای عملیات بعدی در سال آینده میلادی آماده شوند. اما ولودیمیر زلنسکی، رئیس‌جمهوری اوکراین زیر بار پذیرش این امر نمی‌رود؛ چرا که می‌داند غرب این را به معنای پایان مبارزه او برای اوکراین قلمداد خواهد کرد.
رئیس‌جمهوری اوکراین می‌داند که غرب صبر چندانی نسبت به خواسته‌های زلنسکی برای پس گرفتن تمامی مناطقی که به روسیه باخته ندارد. کی‌یف نگران است که دستاوردهایش در ضدحمله در چشمان غرب چندان برجسته ظاهر نشده و غرب حمایتش را کاهش دهد. اوکراین به خوبی از تبعات سیاسی هر اثری از بن‌بست نظامی در غرب آگاه است و نمی‌خواهد این امر محقق شود.
کریمه
اوکراینی‌ها سعی دارند به مبارزه ادامه داده و به سوی کریمه پیش روند. با سردشدن هوا و یخ زدن زمین، ماشین‌های سنگین می‌توانند دوباره از جاده‌های اصلی فاصله بگیرند و مسیرهای بیشتری برای پیشروی خواهند داشت. اگر اوکراین بتواند بر فشارهای روسیه در دونباس غلبه کند، به فاصله‌ای از کریمه خواهد رسید که می‌تواند مواضع روسیه را در این شبه‌جزیره هدف بگیرد. این مسئله باعث خواهد شد تا مسکو نتواند از کریمه به عنوان شاهراهی برای اعزام نیروهایش به اوکراین یا ارائه پشتیبانی هوایی به آن‌ها استفاده کند. همچنین این شبه‌جزیره برای شخص ولادیمیر پوتین از چنان اهمیت نمادینی برخوردار است که پل ارتباطی میان کریمه و سرزمین اصلی روسیه را شخصاً افتتاح کرد.
از سوی دیگر، روس‌ها در طول این ۲۰ ماه جنگ درس‌هایی گرفته و شیوه‌های مبارزاتی خود را بهبود داده‌اند. آن‌ها حالا هماهنگی بهتری میان نیروی هوایی و زمینی خود ایجاد کرده و در حفاظت و پشتیبانی از نیروهای خود بهینه‌تر عمل می‌کنند. با این وجود، کارخانه‌های تسلیحاتی روسیه نیز مانند صنایع دفاعی آمریکا با کمبود ظرفیت تولید مواجه هستند. با این اوصاف، احتمالاً روسیه در بهترین حالت در بهار ۲۰۲۵ آماده یک حمله تمام‌عیار دیگر به اوکراین خواهد بود؛ مگر آنکه تا آن زمان کی‌یف تسلیم شود یا غرب حمایت خود را از اوکراین متوقف کند.
جنگ فرسایشی، یک آزمون طاقت‌فرسا
اوکراین در حال حاضر در وضعیتی است که دست‌کمی از بن‌بست نظامی ندارد: جنگ فرسایشی از نوعی که از جنگ جهانی تا امروز بی‌سابقه است. در این جنگ‌ها در نهایت طرفی پیروز است که به بهترین نحو صنایع خود را تقویت کرده و ظرفیت تولیدش را با نیازش در میدان نبرد هماهنگ کند؛ از سامانه‌های سایبری پیشرفته گرفته تا گلوله، چکمه و حتی غذای سربازان.
روس‌ها می‌توانند در این حوزه از پس خود برآیند؛ اما اوکراین برای این مهم به حمایت غرب نیاز دارد؛ حمایتی که با توجه به نزدیک‌شدن انتخابات ریاست‌جمهوری ۲۰۲۴ آمریکا و احتمال روی کار آمدن چهره‌ای جمهوری‌خواه که با حمایت مضاعف از اوکراین مخالف است، در هاله‌ای از ابهام قرار دارد.»
انتهای پیام