به گزارش ایسنا و به نقل از اسپیس، بلاروس در روز دوشنبه(۲۳ اکتبر) همکاری خود را اعلام کرد، در حالی که همکاری پاکستان اواخر هفته گذشته مشخص شد.

اکنون هفت کشور در ائتلاف ایستگاه تحقیقاتی بین‌المللی قمری حضور دارند که شامل چین، روسیه، بلاروس، پاکستان، جمهوری آذربایجان، ونزوئلا و آفریقای جنوبی می‌شود. پنج کشوری که به تازگی به چین پیوسته‌اند شاید از نظر فضایی وزنه‌های سنگینی به حساب نیایند، اما مشارکت‌های فنی تنها معیار مورد توجه چین نیست.

ویکتوریا سامسون(Victoria Samson)، مدیر دفتر بنیاد غیرانتفاعی Secure World در واشنگتن می‌گوید: پاکستان قابلیت پرتاب متعلق به خود را ندارد و به چین وابسته است و تنها سه ماهواره فعال در مدار دارد، در حالی که چین بیش از ۸۰۰ ماهواره دارد.

او افزود: بنابراین از نظر یک کمک اساسی به ایستگاه تحقیقاتی بین‌المللی قمری، من مطمئن نیستم که موارد فنی زیادی برای اضافه کردن داشته باشد. اما مواردی برای حمایت سیاسی وجود دارد.

ناسا در حال ایجاد یک ائتلاف ماه از طریق مجموعه‌ای از توافقات معروف به توافقنامه آرتمیس است. این توافقنامه دستورالعمل‌هایی را برای اکتشاف مسالمت‌آمیز ماه که آژانس فضایی آمریکا از طریق برنامه آرتمیس خود انجام می‌دهد، ارائه می‌کند.

۲۹ کشور از جمله استرالیا، برزیل، کانادا، فرانسه، آلمان، هند، ژاپن، کره جنوبی و بریتانیا تا به امروز پیمان آرتمیس را امضا کرده‌اند. یکی از اهداف اصلی برنامه آرتمیس، ساخت یک یا چند پایگاه تا پایان دهه ۲۰۲۰ در نزدیکی قطب جنوب ماه است که گمان می‌رود غنی از یخ‌آب باشد.

مقامات این آژانس فضایی گفته‌اند مهارت‌ها و درس‌هایی که در حین انجام این کار می‌آموزند به ناسا کمک می‌کند تا در اواخر دهه ۲۰۳۰ یا اوایل دهه ۲۰۴۰ فضانوردان را به مریخ برساند.

انتهای پیام