به گزارش ایسنا به نقل از نور نیوز، نظامیان رژیم صهیونیستی یک ضرب‌المثل معروف دارند که «غزه، سرزمین بدی است، اما زیرزمین غزه بسیار بدتر است!» زیرا هیچ‌کس نمی‌داند در اعماق مرموز این منطقه به‌ظاهر کوچک و در تونل‌های مارپیچی که معلوم نیست تا کجا رخنه و رسوخ کرده چه خبر است؟
غزه روی نقشه جغرافیا، نوار باریکی در حاشیه دریای مدیترانه به طول ۴۱ کیلومتر و عرض بین ۶ تا ۱۲ کیلومتر است که از جنوب با مصر هم مرز می‌شود و مناطق شمالی و شرقی‌اش نیز از سوی رژیم صهیونیستی اشغال شده اما در واقعیت، غزه مهم‌ترین سرزمین دوطبقه جهان است، زیرا شبکه‌ای از دالان‌ها و دهلیزها مانند ریشه، این باریکه را روی نقشه جغرافیا زنده نگه داشته است.
این زیرگذرها که در یکی دو دهه اخیر از آن به عنوان «حیاتی‌ترین ابزار زرادخانه حماس» و البته بزرگترین کابوس رژیم اشغال‌گر قدس نام می‌برند، موجب شده شده تا استراتژیستهای رژیم صهیونیستی به این باور برسند که؛ بزرگترین اسلحه حماس در غزه، خود غزه است. اما نه شهری که روی زمین قرار دارد و مستمرا اماج بمباران و موشک باران است، بلکه زیرزمینی که کمتر کسی از ابتدا و انتهایش اطلاعات درست و موثقی دارد.
هرچه بوده تا اینجای کار، «پهنه» تونل‌ها همانند سیستم ایمنی بدن، «باریکه» غزه را حفظ کرده و حال که رژیم صهیونیستی زمزمه حمله زمینی به این منطقه را شروع کرده، کارشناسان نظامی و سیاسی این واقعیت را به «تل‌آویو آشفته و عصبی» گوشزد کرده‌اند که قطعا خروج از غزه به آسانی ورود به آن نخواهد بود.
در همین راستا «بلومبرگ» در گزارش اخیر خود نوشته، گرچه حماس، «پیچیدگی‌های فناورانه ارتش اسرائیل» را ندارد، اما شبکه وسیعی از دالان‌های مخفی و زیرزمینی، دارایی نظامی عجیب این گروه است.
بلومبرگ با این مقدمه تأکید کرده، همانند گذشته، هدف قراردادن پیچ‌وخم یک زیرزمین آسان نخواهد بود، زیرا هیچ‌کس جز حماس از گستردگی کامل این تونل تودرتو مطلع نیست.
«بی‌بی‌سی» نیز در گزارشی به نقل از یک متخصص نبردهای زیرزمینی و مدرس دانشگاهی در مناطق اشغالی عنوان کرده؛ گذرگاه‌هایی که زیر غزه ساخته شده‌اند، برخلاف نمونه‌های کلاسیک و نظامی، یک‌بار مصرف نیستند و در طول زمان، برق‌کشی، مدرن و مجهز به سیستم تهویه شده‌اند.
به گزارش رسانه‌ها، این شبکه زیرزمینی از سال 2007 به این طرف گسترش بیشتری یافته، حال آنکه تا پیش از آن، فقط ۲۵۰۰ تونل زیر منطقه مرزی غزه با مصر وجود داشت.
از سال 2014 یعنی حدود 9 سال پیش بود که رژیم اشغال‌گر قدس با درک شمه‌ای از آنچه زیر پوست غزه چون موجودی زنده نفس می‌کشد، سرمایه‌گذاری هنگفتی به ارزش یک میلیارد دلار انجام داد تا در حاشیه غزه یک مانع زیرزمینی به طول ۶۰ کیلومتر بسازد و صدها میلیون دلار دیگر نیز برای سیستم‌های شناسایی و رادارها و ردیاب‌ها هزینه کرد تا به زعم خود در برابر گذرگاه‌های پنهانی، یک «دیوار آهنی» بسازد.
همین دو هفته پیش اما، حماس با عملیات «طوفان الاقصی» از این دیوار حائل و مجهز به پیچیده‌ترین ابزار شناسایی تونل گذشت و دستِ‌کم بیش از ۱۵۰۰ اسرائیلی را به هلاکت رساند.
اشغالگران قدس برای تقلیل آنچه زیر غزه ساخته شده، از این شبکه هزارتوی نامرئی با عنوان «مترو غزه» یاد کردند، اما حماس همان موقع در واکنش، خبر داد شبکه‌ای به طول ۵۰۰ کیلومتر دارد که تنها 5 درصد آن ضربه خورده است.
برای درک آنچه حماس گفته، کافی است یک مقایسه ساده انجام شود؛ استان تهران با ۱۳ هزار کیلومتر مربع وسعت و دستِ‌کم ۱۳ میلیون نفر جمعیت، حدود ۲۵۰ کیلومتر مترو دارد که روزانه ۲ میلیون و ۵۰۰ هزار نفر را جابه‌جا می‌کند بر اساس اعلام حماس، در نوار ۳۶۰ کیلومتر مربعی غزه با حدود دو میلیون نفر جمعیت، ۵۰۰ کیلومتر از این تونل‌ها یعنی ۲ برابر خطوط متروی تهران، دالان و زیرگذر وجود دارد که تخمین زده می‌شود تا چند ده متر زیر زمین رفته‌اند.
بر همین اساس؛ بعد از اینکه رژیم صهیونیستی احتمال هجوم زمینی به غزه را مطرح کرد، رسانه‌های وابسته به متحدان تل‌آویو هشدار دادند این شبکه تونلی، برتری فرضی ارتش رژیم صهیونیستی در زمینه فناوری و اطلاعاتی را خنثی کرده و با دوچندان کردن پیچیدگی‌های جنگ خیابانی، تهدیدی مرگ‌بار برای سربازان متخاصم به حساب می‌آید.
حتی اگر بمب‌های سنگرشکن، بخشی از این گذرگاه‌ها را نابود کند، باز هم حرکت برای تسخیر این تونل‌ها جز از راه ورود به آن میسر نیست و ورود به دالانی که ممکن است بمب‌گذاری شده باشد، ممکن است راه اکسیژن‌رسانی‌اش قطع شود، ممکن است به‌راحتی آب در آن رها شود و هزار اما و اگر دیگر، جز شناکردن در باتلاق نیست!
به نوشته این رسانه‌ها، هیچ‌کس نمی‌تواند با چیزی که نمی‌داند چیست و نمی‌تواند آن را ببیند، بجنگد، زیرا دانسته‌های رژیم اشغال‌گر قدس از این راه‌های مخفیانه، فقط به گذرگاه‌هایی محدود است که آن را کشف کرده است.
بی‌خبری تمام و کمال سیستم اطلاعاتی-امنیتی و البته نظامی تل‌آویو و متحدانش در عملیات اخیر حماس نشان داد که این هشدارها بی‌اساس نیست.
گرچه رژیم صهیونستی احتمالا با استمداد از جنگ‌افزارهای جدید و هوشمند آمریکایی، امیدوار است از این قمار برنده بیرون بیاید، اما غافل‌گیری‌های پیاپی‌اش بعد از تجهیز «گنبد آهنین» و ترمیم «دیوار آهنی» و توهم نابودی شبکه زیرزمینی حماس، گواه این بود که تل‌آویو در تخمین‌هایش اشتباهات زیادی دارد.
حال گرچه به اذعان عموم تحلیل‌گران، طرح «حمله زمینی صهیونیست‌ها به غزه» یک واکنش عصبی و انتقام‌جویانه و البته محتوم است، اما شاید بخشی از طراحی و بازی متبحرانه شطرنج‌باز قهاری به نام «محمد الضیف» فرمانده هوشمند حماس باشد که با «طوفان الاقصی» طرف مقابل را کیش کرد و الان منتظر است تا بلافاصله پس از حرکت بعدی ماتش کند!
انتهای پیام