عشق به پیامبر گرامی اسلام (ص) و اهل بیت پاکش (ع) ویژگی بارز مردم اهل سنت گلستان است، برگزاری مراسم بزرگداشت برای امام حسین (ع)، رفتن به زیارت امام رضا(ع) و شعر نوشتن در وصف ائمه اطهار (ع) چند نمونه از ابراز محبت قوم شریف ترکمن به ساحت پاک معصومین (ع) است.
در آستانه بزرگداشت حافظ هستیم و به همین مناسبت با «ارازمحمد خرمالی» یکی از شعرای خوشنام گلستانی که به عشق اهل بیت (ع) قلم می‌زند، گفت وگویی دوستانه داشتیم که در ادامه می‌خوانید:
ایسنا: به رسم معمول خود را معرفی کرده و بگویید از چه زمانی به شعر گفتن علاقه‌مند شدید و اولین شعر خود را در چند سالگی سروده‌اید؟
ارازمحمد (بشیر) خرمالی متولد ۱۳۵۳ شهرستان گنبدکاووس هستم، علاقه من به شعر و شاعری به دوران دبیرستان و آشنایی با اشعار مختومقلی فراغی برمی‌گردد، در آن زمان به اشعار مختومقلی فراغی و به خصوص اشعاری که در وصف ائمه اطهار (ع) و پیامبر گرامی اسلام (ص) نوشته بودند، علاقه‌مند شدم.
در دوران سربازی وقت آزاد زیادی داشتم، در مدت دو سال سربازی تمامی دیوان مختومقلی فراغی را حفظ کردم و بعد از پایان دوران سربازی اولین شعر خودم را با نام «یا مصطفی» در وصف حضرت محمد (ص) سرودم.
ایسنا: شاعران مورد علاقه شما چه کسانی هستند؟
به مختومقلی فراغی بسیار علاقه‌مند هستم و در بین شعرای فارسی‌زبان به مولوی، عطار و به ویژه سعدی بسیار علاقه دارم و بارها بوستان سعدی را خوانده‌ام.
ایسنا: در چه جشنواره‌هایی برگزیده شده‌اید؟
در جشنواره‌های زیادی رتبه کسب کرده‌ام، برای نمونه دو سال متمادی در کنگره فرهنگ عاشورایی در آیین، زبان و ادبیات ترکمن که در تالار فخرالدین اسعد گرگانی برگزار شد، مقام اول را کسب کردم، در کنگره شعر اهل بیت (ع) که در سطح کشوری در تربت جام برگزار شد نیز با ارائه شعر «۱۴ خورشید» در وصف ۱۴ معصوم پاک (ع) اول شدم و چندین مقام دیگر نیز در همین راستا کسب کردم.
ایسنا: مضامین اشعار شما چیست؟
اشعار من با موضوعات اخلاقی، اجتماعی، مذهبی و عرفان است و به ویژه در وصف اهل بیت (ع) و حضرت محمد (ص) شعر گفته‌ام. یکبار نیز در وصف سردار دل‌ها شهید قاسم سلیمانی شعر سرودم که مورد توجه زیادی قرار گرفت.
ایسنا: شعر گفتن برای اهل بیت (ع) چه تفاوتی با شعرگفتن برای دیگر موضوعات دارد؟
من فکر می‌کنم، باید اهل بیت (ع) به شاعر توجه کرده تا شاعر بتواند در این خصوص قلم بزند، در حقیقت اگر عشق و محبت اهل بیت پاک پیامبر (ع) در دل شاعر نباشد، نمی تواند در وصف این بزرگان شعر بگوید و اگر شعری بنویسد شعرش خالی از عشق و احساس بوده و اثرگذار نخواهد بود. به عبارتی دیگر تنها کلامی که از دل بر می‌آید بر دل می‌نشیند.
ایسنا: به نظر شما شعر گفتن قابل یادگرفتن است یا ذاتی‌ست؟
به نظر من هنر شعر نوشتن با تمام هنرهای دنیا متفاوت است و حتماً باید استعداد و خمیرمایه آن در وجود فرد باشد تا بتواند شعر بگوید، شعر سرودن را حتی با نویسندگی هم نمی‌توان مقایسه کرد.
به طور مثال یکی از دوستان من که اتفاقاً قلم توانمندی داشته و کتاب‌های زیادی نیز نوشته بود، علاقه زیادی به شعر نوشتن داشت و به اصرار خودش قریب ۱۵ سال با او شعر نوشتن را تمرین کردم ولی هرگز نتوانست حتی یک صفحه شعر بنویسد.
ایسنا: شعرهای شما به زبان فارسی است یا ترکمنی؟ و قالب شعری که دارید چیست؟
اشعار من اغلب به زبان ترکمنی است و شعر زبان ترکمنی همانند اشعار فارسی نیست اما با توجه به آهنگ بیت‌ها می‌توان آن را تقریباً شبیه به غزل در زبان فارسی دانست.
ایسنا: آیا شعر گفتن در تمدن‌سازی و ارتقاء سطح فرهنگی مردم موثر است؟
شعر گفتن و تأثیر شگفت‌انگیز آن در فرهنگ سابقه تاریخی و دیرینه دارد و همواره شاعران مورد توجه ویژه بزرگان و معصومین (ع) بودند. در شعرها مضامین اخلاقی و ارزش‌ها به زیباترین شکل ممکن و با کلمات زیبا و آهنگین بیان می‌شود به همین دلیل تأثیر بسیار زیادی در شنونده گذاشته و تا مدت‌ها در ذهن مخاطب می‌ماند.
ایسنا: مشوق اصلی شما در شعر گفتن چه کسی است؟
پدر من روحانی است وعلاقه زیادی به حضرت محمد(ص) و اهل بیت (ع) دارد، زمانی که اولین شعرم را در مورد حضرت محمد (ص) سرودم مرا تشویق کرد و همواره مشوق من در این راه بود.
ایسنا: کدام شعر شما بیشتر از بقیه مورد توجه قرار گرفت و موج شهرت شما شد؟
شعری «بایلیق» به معنی «سعادت و خوشبختی» که ۱۰ سال پیش در کنگره شعر اقوام به عنوان شعر برتر کنگره انتخاب شد. این شعر اخلاقی و اجتماعی در بین ترکمن‌ها خیلی معروف و مشهور است، حتی بین ترکمن‌های کشور ترکمنستان نیز شهرت دارد و معمولا من را با این شعر می‌شناسند و باعث دیده شدن و شهرت من شد.
قسمتی از شعر بایلیق به شرح ذیل می‌باشد:
بایلیق دیماگ بیک آتا قولیقیندا بول ادما خطا
بایلیق حاقا بنده بولماق انه جاندان آلقیش آلماق
بایلیق دبماگ جان آقالار صالحی بولیان چاغه لار
ایسنا: آینده شعر و شاعران کشور را چگونه ارزیابی می‌کنید؟
در قدیم مردم بیشتر در محافل شعر شرکت می‌کردند و استعدادها در این محافل شناسایی و رشد داده می‌شد، اما امروزه کودکان و نوجوانان ما بیشتر عمر خود را در فضای مجازی و گوشی‌های تلفن همراه به هدر داده و مجالی برای رشد استعدادهای هنری فرزندانمان باقی نمی‌ماند و این یک خطر جدی و مهم فرهنگی است که باید برای آن چاره‌اندیشی شود.
انتهای پیام