معصومه امیرخانی در گفت وگو با ایسنا اظهار کرد: اوتیسم نوعی اختلال رفتاری عصبی است که با اختلالاتی همچون مشکلات ارتباطی و تعامل اجتماعی مشخص می‌شود، امروزه دیگر تصویری که از یک کودک مبتلا به اوتیسم داریم، یک فرد ناتوان و گوشه‌گیر نیست بلکه باید بدانیم که اوتیسم طیف گسترده‌ای از علائم را به همراه دارد.

این گفتاردرمانگر با تاکید بر اینکه هرگز کودک خود را نباید با سایر کودکان مقایسه کنیم، افزود:  هر کودکی زبان را با سرعت مخصوص خود فرا می‎‌گیرد.

وی ادامه داد: کودک مبتلا به اوتیسم از نظر کلامی دچار مشکل است، این کودک یا کلام ندارد یا در مقایسه با همسالانش دچار تاخیر کلامی است، و یا کلام دارند اما معنی‌‎دار نیست و کلام دیگران را تکرار یا اکو می‌کنند. اما هر تاخیرگفتاری نشانه اوتیسم نیست. 

این گفتاردرمانگر با اشاره به اینکه کودکانی که مشکلات طیف اوتیسم را ندارند، کلام داشته و در سنین پایین جملات سنگین و طولانی را ادا می‌کنند، عنوان کرد: کودک مبتلا به اوتیسم مانند طوطی کلمات و جمله‌های اطرافیان را تکرار می‌‎کند و این به معنای عدم درک و شناخت کودک از محیط اطراف است.

امیرخانی با بیان اینکه کودک مبتلا به اوتیسم از ضمیر "من" استفاده نمی‌کند و سایر ضمایر را هم اشتباه استفاده می‌کند، گفت: البته وجود این مشخصه به تنهایی تایید کننده وجود اوتیسم نیست.

وی تصریح کرد: کودک مبتلا به اوتیسم حتی اگر کلام داشته باشد نمی‎‌تواند به درستی با دیگران ارتباط برقرار کند، ممکن است محتوای کلام با سنش متناسب نباشد و نسبت به عواطف و حالات چهره‌ای دیگران بی تفاوت است و معمولا مهارت‌های اجتماعی را نمی‎‌داند.

امیرخانی عنوان کرد: کودک مبتلا به اوتیسم بازی‌های نمادین نظیر خاله‌بازی و یا معلم‌بازی را انجام نمی‌دهد و یا  در بازی با وسایل، کاربرد اصلی آن‌ها را نمی‌داند.

وی ادامه داد: کودکان مبتلا به اوتیسم برای اینکه بتوانند صحبت کنند باید معنی کلمات را درک کنند، آن‌ها قبل از اینکه کلمه‌ای را به زبان آورند باید معنی آن را درک کنند سپس معنی کلمات را بارها با استفاده از تصاویر، اداها و حرکات برای آن‌‎ها نمایش داده شود.

این گفتار درمانگر با اشاره به این که اگر بخواهیم کودک اوتیسم تلفظ درست کلمات و سپس ترکیب آن‌‎ها و تشکیل جملات صحیح را بیاموزد باید الگوی او برای تقلید گفتار صحیح باشد، تاکید کرد: با این کودکان باید به طور واضح، شمرده، آهنگین و تک کلمه صحبت شود و حرکات و حالات چهره و بدن با گفتار متناسب باشد.

این گفتار درمان خاطرنشان کرد: کودکان با همسالان  خود بیشتر از بزرگترها صحبت می‌کند بنابراین هر چه ارتباط کودکان اوتیسمی با بقیه کودکان بیشتر باشد به رشد توانایی زبانی او کمک می‌کند که انجا نقش مهدکودک بسیار چشمگیر است، اما در هر صورت نباید مراجعه به گفتاردرمانی فراموش شود.

وی خاطرنشان کرد: آموزش زبان به کودکان مبتلا به اوتیسم یکنواخت نیست، این روند گاهی متوقف و بعد از مدتی دوباره از سرگرفته می‌شود، بنابراین نباید به کودکان اوتیسمی فشار آورده شود.

انتهای پیام