لیدا امینیان شامگاه، هشتم مهرماه با حضور مجازی در نشستی با عنوان ارزیابی تاثیرات طرح کاهش بهای پارک حاشیه‌ای مشهد که در محل پژوهشکده نوین‌شهر معنوی ثامن برگزار شد، در خصوص تجربه سایر کشورها در مورد قیمت پارک حاشیه‌ای، عنوان کرد: قطعا بالا بردن قیمت پارک‌حاشیه‌ای جزو سیاست‌های کلی بوده است، اما در کنار آن راهکارهایی در نظر گرفته‌اند.
وی ادامه داد: به عنوان مثال در برخی کشورهای خارجی در بحث پارک‌سوار این موضوع را مد نظر قرار می‌دادند که پارکینگ‌های بزرگی در قسمت‌هایی از شهر که امکانش وجود داشته، تاسیس شده و از آنجا افراد به دلیل اتصال به سرویس حمل و نقل عمومی به مقاصدی برسند که معمولا این‌مقاصد مکان‌های توریستی یا محل‌های شلوغ شهر بوده است. به این‌ترتیب شهروندان مجبور نبودند که قیمت‌های خیلی بالایی که پارکینگ‌های حاشیه‌ای آن مناطق توریستی و شلوغ داشتند را پرداخت کنند. این سیاست بسیار مورد استقبال مردم قرار گرفت.
این محقق و مدرس برنامه‌ریزی شهری در هلند خاطرنشان کرد: در مشهد وضعیت پارکینگ بسیار وخیم است. مدیریت پارکینگ ما به شدت به موضوع ترافیک وصل شده است. مردم به صورت میانگین بعد از بیمه بیش از پنج میلیون تومان هزینه درمان می‌دهند که بسیاری از آن ناشی از وضعیت آلودگی هوا است. ما این هزینه‌ها را حساب نمی‌کنیم و آن فردی که خودرو ندارد و از حمل و نقل عمومی یا دوچرخه استفاده می‌کند واقعا در حال ضرر است.
امینیان در خصوص آینده رانندگی در مشهد اظهار کرد: رانندگی در مشهد در دو سال آینده بسیار سخت خواهد شد. محله‌های مسکونی نیز تحت تاثیر کمبود پارکینگ قرار خواهد گرفت. اگر پارکینگ از این ارزان‌تر شود مشکلات و معضلات حل نخواهد شد. بنظر من باید خیلی موردی‌تر برای ساعات پیک و غیر پیک با توجه به اینکه مخاطبین متفاوتی دارند، تصمیم‌گیری صورت گیرد.
قیمت‌گذاری خدمات حمل ونقل شهری ما اشتباه است/ قیمت‌ها باید واقعی شود
شهاب‌الدین کرمانشاهی، استادیار گروه شهرسازی دانشگاه تهران نیز در ادامه این نشست با بیان اینکه رایگان کردن بهای پارک حاشیه‌ای موضوع کاملا رد شده‌ای است، اظهار کرد: تغییر قیمت چه زمانی معنا دارد؟ اگر کمتر از ۱۰ درصد فضاهای پارک‌حاشیه‌ای تحت یک رژیم قیمت‌گذاری، خالی باشد یعنی یک مشکل در قیمت گذاری وجود دارد و آن مشکل ارزان بودن پارک حاشیه‌ای است. همچنین اگر بیش از ۲۵ درصد فضاهای پارک حاشیه‌ای خالی باشد مشکل احتمالا یا کاهش تقاضا یا گران بودن بیش از حد پارک حاشیه‌ای است. این شناوری در ساعت اوج در رنج ۲۵ درصد تا ۱۰ درصد مورد قبول است. البته عدد دقیق ۱۰ درصدی که بیان کردم حدود ۱۴ درصد است. یعنی در رنج ۱۵ تا ۲۵ درصد است.
استادیار گروه شهرسازی دانشگاه تهران خاطر نشان کرد: در تئوری، قاعده این است که جایی که کمبود منابع و پارک حاشیه‌ای داریم، اشتباه قیمت‌گذاری کرده‌ایم و باید قیمت‌گذاری را اصلاح کنیم. اگر در این رژیم قیمت، ما با مشکل کمبود پارک روبه‌رو هستیم دو اتفاق ممکن است رخ دهد. ممکن است این قیمت‌گذاری اثری در رفتار شهروندان نگذارد. در این حالت اتخاذ تدابیر دیگر پیشنهاد می‌شود. اما نکته خوبی که اشاره شد فرار از عوارض پارکینگ است که با افزایش قیمت می‌تواند اتفاق بیفتد. در این خصوص باید راستی آزمایی شود.
کرمانشاهی با بیان اینکه ما اقتصاد حمل‌ونقل شهری‌مان اشتباه است، گفت: قیمت‌گذاری خدمات حمل ونقل شهری‌مان اشتباه است. باید به سمت واقعی کردن قیمت‌ها برویم. اما مسئله پذیرش عمومی بسیار مهم است. جامعه به صورت پویا واکنشی به سخت‌گیری‌ها نشان می‌دهد؛ بخشی از آن اصلاح رفتار و برخی رفتارهای خلاف قانون است.
وی با اشاره به افزایش فرار از پرداخت هزینه پارک حاشیه‌ای که مطرح شد، تشریح کرد: این گزاره بسیار مهم است. به نظر من اگر صورت مسئله را اینگونه مشخص کنیم در واقع مقداری کارشناسی‌تر ومعقول‌تر می‌توان به آن نزدیک شد؛ تا سال ۱۴۰۱ مکانیسم و یک رژیم قیمت‌گذاری وجود داشته است، این رژیم برای سال ۱۴۰۲ تغییر می‌کند، تغییرات شدید است، در ازای این تغییرات هم نارضایتی و هم تغییر رفتار مردم ممکن است اتفاق افتاده باشد، با فرض اینکه هردوی این موارد صحیح باشد سوال این است که چه راهی برای اصلاح آن داشته باشیم؟ یکی از راه‌ها کاهش بهای پارک حاشیه‌ای است.
استادیار گروه شهرسازی دانشگاه تهران با بیان اینکه یکی از تله‌هایی که ما در آن‌می‌افتیم تله تنها راه حل است، گفت: یعنی مسئله ای را تشخیص می‌دهیم، تشخیصمان هم درست است، اما اولین یا ساده‌ترین یا پرصداترین راه حل را به عنوان تنها راه حل در نظر می‌گیریم و باقی راه حل‌ها را حذف می‌کنیم. امروز که بیش از شش ماه از این افزایش قیمت بهای پارک حاشیه‌ای می‌گذرد بخشی از هزینه سیاسی آن پرداخت شده است. اینکه الان چه تصمیمی بگیریم و این تصمیم چالشی در شورا ایجاد کند و مصوب نشود برای جامعه این سوال مطرح می‌شود که کاری اشتباه بود و راه درستی برای آن پیدا نشد.
کرمانشاهی اضافه کرد: امروز که ماه مهر است و بیش از پنج یا شش ماه از اجرای طرح گذشته است، برخی از هزینه‌های سیاسی آن داده شده است. حال به دنبال سریع‌ترین راه حل نگردید. سوال من این است که با توجه به اینکه این راه حل چهار ماه پیش مطرح شده چرا تا الان نسبت به آن تصمیم‌گیری نشده است؟
انتهای پیام