به گزارش خبرنگار اعزامی ایسنا به هانگژو، شهربانو منصوریان پس از شکست در مرحله نیمه نهایی بازی های آسیایی مقابل حریف چینی اظهار داشت: با مربیان این بازیکن چینی را آنالیز کرده بودیم و مسلما آنها نیز همین کار را انجام داده بودند، من بازیکنی هستم که می‌ایستم و زد و خورد می کنم اما متاسفانه حریفم بیشتر فراری بود و من دنبال آن. البته سرعت او بیشتر از من بود.
وی عنوان کرد: الان ۳۹ سالم است و هدف من طلای بازی‌ها بود، اما متاسفانه نشد و این اتفاق نیفتاد.
ملی پوش ساندا که به مدال برنز رسید، در مورد نگرانی‌های خواهرش برای مبارزه او، گفت: بله ما خیلی تمرین کرده بودیم، اما شرمنده مربیان هم شدم، خانم طهماسبی زحمت زیادی برای ما کشیده بود. صدیقی رئیس فدراسیون هم شرایط خوبی را فراهم کرده بود. شرمنده شدم که طلا نگرفتم و نتوانستم پاسخ بخشی از زحمات آنها را بدهم.
منصوریان در مورد اینکه به هرحال دست خالی هم باز نمی گردد، گفت: متاسفانه من مدال برنز را قبول ندارم واگر همان برنز را هم نمی‌گرفتم، بهتر بود.
الهه منصوریان: منتظر مبارزه با حریف چینی در فینال بودم
ملی‌پوش ساندای زنان ایران در وزن ۵۲ کیلوگرم با اشاره به اینکه نمی‌خواهد دیدار مقابل حریف چینی در بازی‌های آسیایی دوره قبل را به یاد آورد، گفت: همیشه منتظر دیدار مقابل حریف چینی در بازی‌های آسیایی هانگژو بودم.
به گزارش ایسنا، الهه منصوریان که با پیروزی مقابل حریف اندونزیایی خود به فینال بازی‌های آسیایی هانگژو صعود کرد و باید در دیدار پایانی بازی‌های آسیایی هانگژو به مصاف حریف چینی برود، اظهار کرد: بازی سختی بود اما توانستم پیروز شوم و امیدوار بودم خواهرم نیز پیروز شود و به فینال صعود کند و هر دو در فینال به مصاف حریفان خود برویم.
وی افزود: حریف من در فینال حریف چینی است و قبلا یکبار در بازی‌های آسیایی به مصاف یکدیگر رفته بودیم که نمی‌خواهم آن دیدار را به یاد آورم و همیشه منتظر بودم مقابل این ورزشکار بازی کنم که الان زمانش رسیده است.
ملی‌پوش ساندای زنان ایران در وزن ۵۲ کیلوگرم در مورد برتری مقابل حریف اندونزیایی خود نیز، خاطرنشان کرد: بازی سختی بود چون حریفم آمده بود فقط من را اذیت کند و فقط حمله می‌کرد و چیزی برای از دست دادن نداشت و بعضی وقت‌ها ۷ تا ۸ امتیاز از او جلو بودم.
الهه منصوریان افزود: حریفم در راند یک خیلی اذیتم کرد و با وجود اینکه عقب بود خیلی حمله می‌کرد.
انتهای پیام