از همان ورودی خانه هنوز هم می‌شود عشق و علاقه‌اش را به سادگی فهمید. عشقش به این یارِ مهربان تمامی ندارد و خانه را تا سقف پر کرده از کتاب.
دوطرف دیوارهایِ خانه قفسه چیده شده و ردیفِ کتاب‌ها به سقف رسیده، کتاب‌هایی که هر کدام راوی بخشی از تاریخ این سرزمین هستند و برای نگارش آنها رنج‌ها کشیده شده و حالا او هرکدامشان را مثل گنجی گران‌بها اینجا نگهداری می‌کند.
این خانه نقلی، اتاق کار استاد است؛ وقتی وارد می‌شویم به جایی میان قفسه‌های کتاب که صندلی‌ها چیده شده دعوتمان می‌کند. فضای دلنشینی است. عکسی که روی میز اتاق کارش جا خوش کرده نشان می‌دهد در کنار عشق و علاقه او به یارِ مهربان، ارادت خاصی هم به ایل کلهر دارد، عکسی دسته جعی از سران ایل کلهر به تاریخ سال ۱۲۸۵ هجری شمسی.
در همان بدو ورود و شروع صحبت‌ها از تاریخ کرمانشاه برایمان می‌گوید و اینکه روستاهای عباس آباد (فیض آباد) و باغ نی و چاله چاله و کهریزپل کهنه چگونه در کنار هم قرار گرفته‌اند و از دل آنها شهر کرمانشاه بیرون آمده است.
از تاریخ کُرد و کلهر می‌گوید و تاریخ اقوامی که در کرمانشاه ساکن بوده‌اند. میان صحبت‌هایش انگار که غمی یکباره روی دلش سنگینی کند، از بی‌توجهی همه ما به تاریخ و فرهنگ این سرزمین گلایه می‌کند.
می‌گوید وقتی رییس جمهور در همین سفر اخیر به کرمانشاه آمد و از من خواستند که پیامی برای ایشان داشته باشم، به این جمله بسنده کردم که به ایشان بگویند، به "تشییع جنازه فرهنگ کرمانشاه خوش آمدید"، فرهنگ اینجا مُرده. چرا که سالی یکبار هم کتابی که در زمینه کرمانشاه و تاریخ آن باشد چاپ نمی‌شود و دستگاه‌های فرهنگی آن، کار شاخص فرهنگی انجام نمی‌دهند.
دلش خیلی از این بی‌توجهی‌ها گرفته و می‌گوید کسی در این مملکت برای فرهنگ هزینه نمی‌کند و برای چاپ یک کتاب باید کلی مصیبت بکشیم، آن هم کتابی که تاریخ سرزمین مان را در دل خود ثبت کرده و باید این تاریخ را به نسل آینده برسانیم.
این یک حقیقت است که فرهنگ ما خیلی وقت است مُرده و جوانان ما سراغی از تاریخ و فرهنگ خود نمی‌گیرند.
اگر فقط قدری تاریخ می‌خواندند و با جنایات رژیمی مانند رژیم پهلوی در همین کرمانشاه و جنایاتی که رضاخان در حق عشایر داشته آشنا می‌شدند، حتی یک نفر هم اسم منحوس این رژیم را به میان نمی‌آورد.
اگر تاریخ می‌خواندند و با رنج‌ها و زحمت‌هایی که برای این آب و خاک کشیده شده آشنا می شدند، قدر سرزمین و داشته‌هایشان را بیشتر می‌دانستند.
گلایه‌هایش بیش از این‌هاست و ترجیح می‌دهیم صبورانه پای دردل و دلهایش بنشینیم.
«اردشیر کشاورز» راوی زنده تاریخ کرمانشاهان است و تاکنون بیش از ۳۱ جلد کتاب در زمینه تاریخ این دیار به نگارش درآورده است. کتاب‌هایی که هر کدامشان گنجینه‌ای ارزشمند برای نسل های آینده این سرزمین‌اند.
به گزارش ایسنا، امروز طرح جدید "دیدار با مفاخر و بزرگان شهر کرمانشاه" سازمان جهاددانشگاهی کرمانشاه با حضور در خانه این استاد و پژوهشگر تاریخ کرمانشاه آغاز شد، طرحی که قرار است یادمان بیاورد چه گنجین هایی در این شهر داریم و از حضور و وجودشان بی‌خبریم.
طرحی که قرار است شروع برنامه‌های فرهنگی مفصلی برای این شهر، با حضور و مشارکت همین بزرگان و مفاخر باشد.
مسلم حدیدی، رییس سازمان جهاددانشگاهی کرمانشاه هم در این دیدار با تاکید بر لزوم تکریم و تقدیر از بزرگان و مفاخر کرمانشاه، می‌گوید: تکریم مفاخر و بزرگان کار ارزشمندی است، اما باید تلاش کنیم تا از وجود این بزرگان بهره کافی ببریم و بتوانیم برای نسل جوانمان الگوسازی کنیم.
او گفت: وقتی جوان ما از نزدیک با مفاخر و بزرگان شهر و دیار خود آشنا شود و گفت و گو و تبادل نظر کند، قطعا آثار خوبی برای آنها خواهد داشت و می‌تواند آنها را به مسیری که این بزرگان حرکت کرده‌اند، هدایت کند.
حدیدی از اجرای طرح "انتقال تجربه بزرگان و مفاخر شهر" خبر داد و افزود: طرح "دیدار با بزرگان و مفاخر شهر" قرار است به طرح ها و برنامه‌های دیگری منجر شود که یکی از آنها همین طرح "انتقال تجربه" است.
وی افزود: در این طرح به دنبال این هستیم که فضای گفتمانی ایجاد کرده که جوانان و علاقمندان بتوانند با مفاخر و بزرگان دیدار کرده و با آنها به بحث و گفت و گو در حوزه‌های مختلف بپردازند.
رییس سازمان جهاددانشگاهی کرمانشاه تاکید کرد: ما به تجربه بزرگان و مفاخر نیاز داریم و باید بتوانیم زمینه‌ای فراهم کنیم که این تجربیات در اختیار جوانان قرار گیرد.
او گفت: متاسفانه جوانان ما مطالعه چندانی ندارند و عمدتا سطحی فکر کرده و حرف می‌زنند و امیدواریم با این نشست‌ها به داشت ها و اطلاعات آنها عمق ببخشیم.
حدیدی ابراز امیدواری کرد این طرح موجب تحرک حوزه فرهنگ در استان شود و بتواند گامی هرچند کوچک در راه اعتلای فرهنگ در این استان باشد.
مهدی عبدالمالکی معاون آموزشی سازمان جهاددانشگاهی هم در این دیدار به تشریح جزییات این طرح پرداخت و گفت: در گام اول برنامه داریم که بصورت ماهانه یکی از بزرگان را به برج فناوری استان دعوت کرده و با اعلام فراخوان از جوانان و علاقمند برای حضور در این جلسه دعوت کنیم.
وی افزود: این جلسات نشست‌های صمیمی و گفتمان محور است و در آنها در خصوص موضوع یا حوزه ای خاص بحث و گفت و گو شکل خواهد گرفت.
او از ضعیف بودن فضای گفتمان به عنوان یکی از مشکلات امروز جامعه یاد کرد و افزود: متاسفانه در حال حاضر در جامعه جایی برای گفتمان نداریم و با توجه به این خلا سازمان جهاد دانشگاهی کرمانشاه این طرح را تدوین کرده و امیدواریم اجرای آن بتواند گامی در جهت تقویت فضای گفتمان جامعه باشد.
وی خاطرنشان کرد: این نشست‌ها در حوزه‌های مختلف علمی، ادبی، هنری، اجتماعی، فرهنگی و ... خواهد بود.
عبدالمالکی گفت: حضور دراین نشست‌ها که در آینده و در گام‌های بعدی بصورت هفتگی برگزار خواهد شد، برای عموم آزاد است.
استاد کشاورز هم که با دقت به حرف‌های مسئولین جهاد دانشگاهی گوش می‌داد و از اجرای این طرح ابراز خرسندی کرد و این طرح را یک کار ارزشمند فرهنگی خواند.
او ابراز امیدواری کرد که اجرای این طرح با قوت پیگیری شده و استمرار یابد.
حالا وقت رفتن رسیده و من هنوز محو عکس دیگری هستم که آنطرف روی میز دیگری جاخوش کرده، عکسی قدیمی از یک مرد جوان خوش پوش، از استاد نام و نشانش را می‌پرسم که با افتخار اسم "امیر مخصوص کلهر" را به زبان می‌آورد
بعد هم با کلامی که حسرت پشت کلماتش نهفته است می‌گوید: این مرد بزرگ، رییس ایل کلهر است و سه دوره نماینده بوده اما در سن ۳۰ سالگی رضاخان او را به دلیل مخالفت‌ها به بند کشید و ۱۵ سال زندانی کرد.
ترجیح می‌دهیم پایان دیدارمان با یادآوری این واقعه تلخ تاریخی به پایان نرسد و برای همین با گرفتن یک عکس یادگاری، شیرینی این دیدار را در تاریخ ذهن و دیده‌مان ثبت می‌کنیم.
انتهای پیام