به گزارش ایسنا و به نقل از دیلی‌میل، یک ستاره‌شناس ادعا کرده است که قطعات «فراز زمینی» به دست آمده از کف اقیانوس آرام ممکن است از یک سیاره‌ی بیگانه‌ی خارج از منظومه شمسی ما آمده باشند.

هامبرتو کمپینز (Humberto Campins)، دانشمند سیاره‌شناسی، می‌گوید که با ادعای پر شور پروفسور آوی لوب (Avi Loeb)، فیزیکدان بحث‌برانگیز دانشگاه هاروارد، مبنی بر اینکه یک ماده‌ی بیگانه از فضای بین ستاره‌ای برای اولین بار روی زمین پیدا شده است، موافق است.

درگیری بزرگی در میان جامعه علمی بر سر کشف پروفسور لوب به وجود آمده است که برخی از کارشناسان از این تحقیق حمایت می‌کنند و برخی دیگر در مورد آن بحث می‌کنند.

این فیزیکدان ادعا می‌کند که کره‌های فلزی کوچک یافت شده در اقیانوس آرام دارای ترکیبی از عناصر «تا به حال دیده نشده» هستند که با هیچ آلیاژ طبیعی یا ساخت دست انسان مطابقت ندارند. او حتی می‌گوید که این ماده می‌تواند اثبات کند که شهاب‌سنگی که در سال ۲۰۱۴ در سواحل پاپوآ گینه نو به زمین برخورده کرده، در واقع یک فضاپیمای بیگانه بوده است.

پروفسور کمپینز، با این حال، معتقد است که ترکیب عناصر به این موضوع اشاره دارد که این ماده از یک سیاره‌ی فراخورشیدی دوردست یا سیارک بین ستاره‌ای بزرگ آمده است.

لوب تایید می‌کند که این محتمل‌ترین توضیح است اما او این ایده را رد نمی‌کند که این گوی‌ها دلیلی بر وجود موجوداتی با هوش بالاتر باشند. او می‌گوید: این یک کشف تاریخی است زیرا نشان دهنده‌ی اولین باری است که انسان دست خود را روی مواد یک جسم بزرگ که از خارج از منظومه شمسی به زمین رسیده است، قرار می‌دهد.

پروفسور مایکل گرت (Michael Garrett)، از دانشگاه منچستر، می‌گوید: من واقعا شور و شوق آوی را در جستجوی هوش فرازمینی تحسین می‌کنم، اما اگر تلاش اخیر او شواهد قطعی از ورود مجدد فضاپیمای فرازمینی یا سقوط آن روی زمین ارائه کند و این اشکال کروی را نتیجه‌ی آن بداند، تعجب خواهم کرد. من فکر می‌کنم بعید است که هیچ فضاپیمای فرازمینی در اینجا یا در واقع در جای دیگری در منظومه شمسی سقوط کرده باشد. به احتمال زیاد این اشکال کروی توضیح طبیعی‌تری دارند که دانشمندان در این زمینه می‌گویند.

دکتر متیو گنگ (Matthew Genge)، از امپریال کالج لندن می‌گوید که در مورد این ادعا «بسیار بدبین» است. کف دریا مملو از گوی‌هایی است که برخی طبیعی و برخی مصنوعی هستند. از زباله‌های ماهواره و اگزوز موشک گرفته تا مواد صنعتی یا حتی آزمایش‌های هسته‌ای.

او می‌گوید: می‌توانید انواع ذرات عجیب و غریب را در اعماق دریا پیدا کنید. ده‌ها هزار آلیاژ مختلف وجود دارد و من گمان می‌کنم که همه‌ی آنها را با هم مقایسه نکرده‌اند، به‌ویژه این که برخی از آنها در سخت‌افزارهای نظامی محرمانه هستند. علاوه بر این، اینها اشکال کروی هستند که از ذوب و ادغام مواد تشکیل می‌شوند و ترکیبات جدید و عجیبی می‌سازند.

با این حال، دکتر گنگ هشدار داد که نمی‌توان این یافته‌ها را «کاملاً رد کرد» زیرا نتایج پروفسور لوب به طور کامل منتشر نشده است. او گفت: خوشحال می‌شوم که اگر همه اینها شواهدی از موجودات فضایی باشد. این یکی از عمیق‌ترین اکتشافات تاریخ بشر خواهد بود. اما تیم محققان باید با شواهد قطعی منتشر شده در یک مجله‌ی معتبر مرا متقاعد کند.

دکتر پیتر براون (Peter Brown)، ستاره‌شناس دانشگاه وسترن انتاریو در کانادا، همچنین به ادعای پروفسور لوب مبنی بر اینکه بقایای آن از شهاب سنگی که تقریبا یک دهه پیش به اقیانوس آرام برخورد کرد، نقد دارد.

او باور نمی‌کند که تکه‌های سنگ فضایی، که تخمین زده می‌شود در هنگام برخورد با زمین با سرعتی بیش از ۱۰۰ هزار مایل در ساعت (۱۶۰ هزار کیلومتر در ساعت) حرکت می‌کرده، بتواند از برخورد جان سالم به در ببرد.

دکتر براون می‌گوید: هیچ شهاب سنگی از هیچ جرم فضایی که با اتمسفر با سرعت بیش از ۲۸ کیلومتر در ثانیه برخورد کرده باشد، پیدا نشده است.

هر ماده جامدی که باقی بماند اساسا به اندازه‌ی ذرات معلق در هوا خواهد بود.

او همچنین این ادعا را زیر سوال برد که شهاب سنگ از خارج از منظومه شمسی سرچشمه گرفته باشد. او می‌گوید: یک قرن است که می‌دانیم اگر یک چنگک مغناطیسی برداریم و آن را به کف اقیانوس بفرستیم، کره‌های فرازمینی را بالا می‌کشیم. اساسا غیرممکن است که بگوییم این کره‌ی خاص از یک رویداد خاص می‌آید.

این کشف در یک مقاله به صورت پیش چاپ به تفصیل توضیح داده شده است. اما این بدان معناست که هنوز مورد بررسی همتایان قرار نگرفته و برخی از اعضای جامعه علمی از تعامل با کار پروفسور لوب خودداری می‌کنند.

استیو دش (Steve Desch)، اخترفیزیکدان دانشگاه ایالتی آریزونا، به نیویورک تایمز گفته است: مردم از شنیدن ادعاهای آوی لوب خسته شده‌اند.

استیون تینگی (Steven Tingay)، اخترفیزیکدان از دانشگاه کرتین، به می‌گوید: به طور کلی دانشمندان قبل از طرح ادعاهای گسترده، ابتدا باید فرآیند بررسی همتایان را طی کنند.

آوی کارها را متفاوت انجام می‌دهد و این به وضوح بسیاری از مردم را آزار می‌دهد.

جالب است که هم آوی و هم مخالفانش هر کدام ادعا می‌کنند که دیگری روند علمی صحیح را نادیده می‌گیرد.

دکتر گنگ افزود: من گمان می‌کنم که ما هرگز شاهد انتشار این مطلب در یک مجله معتبر نباشیم.

منشا کل این ماجرا به حدود یک دهه پیش برمی‌گردد، زمانی که یک شهاب سنگ به جو زمین برخورد کرد.

به گفته‌ی ناسا، این شهاب سنگ که به نام IM1 شناخته می‌شود، روز هشتم ژانویه سال ۲۰۱۴ در حالی که با سرعت بیش از ۱۰۰ هزار مایل در ساعت حرکت می‌کرد، آسمان نزدیک جزیره مانوس، پاپوآ گینه نو را روشن کرد.

دانشمندان در آن زمان فکر می‌کردند که این شهاب‌سنگ ممکن است بقایای بین ستاره‌ای را در اقیانوس آرام جنوبی به جا گذاشته باشد که در صورت بازیابی، اطلاعات بیشتری در مورد منشاء این شی سنگی را نشان دهد.   از آن زمان بحث و گفتگویی پیرامون این جرم آسمانی وجود دارد.

انتهای پیام