به گزارش ایسنا و به نقل از اسپیس، سواتی ورشنی(Swati Varshney) چندین دهه را به چتر بازی گذرانده است. اکنون، او به عنوان یک چترباز زن برای اولین بار بالاتر از هر زمان دیگری در آسمان اوج می‌گیرد.
ورشنی که ۱۲۰۰ پرش و یک مدرک دکترا دارد، اهل هند و یکی از سه «کاوشگر» در پروژه «Hera Rising» است. این پروژه‌ی غیرانتفاعی قصد دارد برای اولین بار یک زن را به جو زمین بفرستد.
دو فینالیست دیگر که فرصت پرش در استراتوسفر را داشتند، الیانا رودریکز(Eliana Rodriquez) از کلمبیا و دایانا والرین خیمنز(Valerín Jiménez) از کاستاریکا هستند. شخص برگزیده، پس از ۱۸ ماه آموزش مشخص می‌شود و دو فرد دیگر برای پشتیبانی زمینی و توسعه‌ی آموزشی در تیم باقی خواهند ماند.
پروژه‌ی «هرا رایزینگ» با هدف شکستن موانع جنسیتی ایجاد شد. آنها همچنین تخصص فنی قابل توجهی در تیم خواهند داشت. به عنوان مثال، تجهیزات تا حد زیادی توسط شرکت توسعه فضایی پاراگون(Paragon Space Development Corp) ارائه خواهند شد که به رکوردشکنی چتربازی قبلی کمک کرده است.
اسپیس با ورشنی در مورد شغل او مصاحبه کرده است و در مورد آنچه که او انتظار دارد یاد بگیرد و اینکه این فرصت تاریخی برای او چه معنایی دارد، از او پرسیده است که در ادامه می‌توانید این گفتگو را مطالعه کنید.
از سفر چتربازی خود به ما بگویید
ورشنی: پیشرفت تحصیلی و مسیر شغلی من با چتربازی در هم تنیده است. بنابراین من شروع به چتربازی کردم. این کار را انجام دادم تا آن را در فهرست کارهایی که می‌خواهم در طول زندگی انجام دهم، تیک بزنم. از انجام آن بسیار لذت بردم. در سقوط آزاد واقعا احساس راحتی می‌کردم. من آن را دوست داشتم، اما می‌خواستم برگردم و این را به عنوان یک سرگرمی جالب دنبال کنم. من برای کارشناسی ارشد در کمبریج پذیرفته شده بودم و در مسیر ادامه‌ی تحصیل در مقطع دکتری در موسسه فناوری ماساچوست(MIT) بودم. واقعا چیزی را می‌خواستم که کاملا متفاوت باشد و راهی برای رهایی از کاری که در زندگی روزمره‌ام انجام می‌دادم. شروع کردم به دریافت گواهینامه، آموزش دیدن، یادگیری بیشتر در مورد این ورزش، آموختن این که راه‌های مختلفی برای پیشرفت و کارهای متفاوتی برای انجام وجود دارد. و من چیزهای زیادی در مورد پرواز در آسمان یاد گرفتم.
این تبدیل به چیزی شد که خیلی بیشتر از آنچه که قبلا فکر می‌کردم شبیه به آموزش علمی من بود. این فقط یک راه دیگر برای من بود تا هدف یادگیری مادام العمر را دنبال کنم. رشته‌های بیشتری برای امتحان کردن وجود دارد، رویدادهای بیشتری برای رفتن وجود دارد، مسابقات وجود دارند. این راه تبدیل شد به یک سفر بی‌پایان که در کنار حرفه‌ی آکادمیک من پیش می‌رود.
چگونه با Hera Rising آشنا شدید؟
ورشنی: بنیانگذاران پروژه با برخی از افراد فعال در حوزه‌ی چتربازی تماس گرفتند تا بدانند چه کسانی گزینه‌ی خوبی برای این پروژه خواهند بود. معیارهایی داشتند. آنها می‌خواستند آن فرد یک زن باشد، ترجیحا با پیش‌زمینه‌ی رشته‌های علم، فناوری، مهندسی و ریاضی و یک اقلیت کمتر شناخته شده باشد. مجموعه‌ای از مصاحبه‌ها و گفتگوها با آن تیم انجام دادم و فهمیدم که این فرآیند چگونه انجام می‌شود و سپس در مورد علایقم پرسیده شد. آیا من این کار را برای دلایل درست انجام می‌دهم؟
در طول این دوره، من با هم تیمی‌هایم که دو کاشف دیگر هستند که برای این پروژه انتخاب شده‌اند، ملاقات کردم. زمانی که برای امتحان لباس فضایی به هیوستون رفتیم، دیانا و الیانا را ملاقات کردم. و این یک تجربه واقعا باورنکردنی بود. من در تعجب بودم که هر سه ما در حال رقابت برای این بودیم که آن یک نفری باشیم که از فضا می‌پرد.
سفر تیم شما چگونه است؟
ورشنی: اجزای متفاوتی از طراحی لباس فضایی در آن وجود دارد. آموزش‌هایی وجود دارد که کاشف‌ها، از جمله من، باید برای آماده شدن برای این رویداد ببینند. و سپس یک مجموعه‌ی کامل از تحقیقات وجود دارد که در مورد طراحی سکو، آنچه در واقع ما را به فضا می‌برد، و برخی از آزمایشاتی که در حال انجام است، و البته جنبه آموزشی اطلاعات فراهم می‌کند.
قرار است کار با اندازه زدن لباس شروع شود. نگرانی‌های متفاوتی وجود دارد که طراحان لباس باید آنها را در نظر بگیرند تا متناسب با هر یک از کاوشگرها لباس آماده کنند. ما همه زن هستیم و کوچک‌تر از یک فضانورد متوسط به حساب می‌آییم. این چیزی است که وقتی برای امتحان کردن لباس‌ها رفتیم دریافتیم زیرا لباس‌ها همگی برای ما کمی بزرگ بودند. مفاصل آنها به نوعی در مکان نامناسبی قرار داشت که با بدن ما سازگاری نداشت. ما دامنه‌ی حرکتی محدودی داشتیم.
وقتی نوبت به تمرین برای پرش می‌رسد، فکر می‌کنم چیزهای زیادی در این مورد وجود دارد. ما باید تمرینات را در اتاق‌های ارتفاع انجام دهیم و یاد بگیریم چگونه بدن خود را کنترل کنیم و از بدن خود در محیط‌های مرتفع استفاده کنیم. سپس آموزش پرش نیز وجود دارد. فکر می‌کنم این شامل یک سری پرش در ارتفاعات بالا و بالاتر رفتن خواهد بود.
امیدوارید چه چیزی از این تجربه به دست آورید؟
ورشنی: نمی‌دانم هنوز پاسخ کاملی برای شما دارم یا خیر. اما طرز فکر من در مورد این پروژه این است که ترکیبی عالی از برخی از کلیدی‌ترین علایق من به حساب می‌آید. این علم و مهندسی است یعنی شغل من. چتربازی به عنوان یک سرگرمی، و سپس اشتیاق من برای نمایندگی و گنجاندن در هر دوی این حوزه‌ها به شمار می‌رود.
من کارهای زیادی را برای نشان دادن نیاز به تنوع و حضور اقلیت‌ها در ورزش‌های فضای باز انجام داده‌ام و همچنین تلاش کرده‌ام زنان و اقلیت‌های کمتر نمایندگی را برای دنبال کردن مشاغل علم، فناوری، مهندسی و ریاضی درگیر کنم. داشتن هر سه مورد از این علایق در یک نقطه و یک پروژه برای من واقعا باورنکردنی است.
انتهای پیام