به گزارش ایسنا، به نقل از شبکه خبری روسیا الیوم، انتشار پروتکل جلسه کابینه رژیم صهیونیستی همزمان با سی‌امین سالروز این نشست «تاریخی» بود.
صورتجلسه این نشست که پس از تأیید مقامات ناظر به واسطه «آرشیو دولتی» رژیم صهیونیستی منتشر شد، شک و تردیدهای اسحاق رابین، نخست وزیر وقت این رژیم را در مورد تعهد طرف فلسطینی به مفاد آنچه «پیش نویس اعلامیه اصول با فلسطینی‌ها» نامیده می‌شد، آشکار کرد. این یک متن ۸۱ صفحه‌ای فوق سری است که تا به امروز نیز محرمانه مانده است. از میان ۱۸ عضو کابینه وقت، ۱۶ نفر به تصویب توافقنامه اسلو رأی موافق و دو نفر آریه درعی (از حزب شاس) و شیمون شیتریت (از حزب کارگر) رأی ممتنع دادند.
اسحاق رابین، نخست وزیر وقت رژیم صهیونیستی معتقد بود که این رژیم بر اساس این توافق بیش از فلسطینی‌ها امتیاز می‌دهد.
رابین تأکید کرد که این توافق ساده نیست و تصویب آن برای رژیم صهیونیستی یک اقدام «غیر دوستانه» است. شیمون پرز، وزیر امور خارجه وقت این رژیم معتقد بود که هیچ طرف فلسطینی به جز سازمان آزادیبخش فلسطین وجود ندارد که این رژیم بتواند رسما با آن معامله کند. وی بر لزوم «تقویت» یاسر عرفات، رئیس فقید تشکیلات خودگردان فلسطین از طریق ایجاد تشکیلات تأکید کرد.
ایهود باراک، رئیس ستاد ارتش رژیم صهیونیستی در آن زمان به صراحت نسبت به «مشکلات و چالش‌های امنیتی» ناشی از این توافق هشدار داد.
در دستور کار کابینه وقت، تصویب این توافق وجود داشت. این توافق پس از حدود دو هفته در کاخ سفید با نام رسمی «بیانیه اصول تشکیل حکومت خودگردان انتقالی» رسما امضا شد.
روزنامه یدیعوت آحارونوت اعلام کرد که رابین در ابتدای سخنرانی خود تا حد زیادی جلسه، توافقات و آینده را توضیح یا پیش بینی کرد و گفت: این یک توافق آسان نیست. هر توافقی درباره خودمختاری نه در فرمول بندی آن بلکه در اجرای عملی آن به دلیل شرایط پیچیده است. در واقعیت پیچیده است.
این روزنامه نوشت: واضح بود که رابین به طرف دیگر توافق اعتماد ندارد و با این حال قدم برداشت.
رابین در مقطعی از جلسه سعی کرد پیچیدگی وضعیت جدید را به تفصیل بیان کند. وی گفت: رفقا کار خیلی پیچیده است... در کدام دادگاه‌ها درباره تصادفات رانندگی حکم می‌دهند؟ سرعت غیرمجاز، سرقت خودروها.
وی ادامه داد: در این خصوص مسائلی وجود دارد. واقعیت راه حل‌های همواری ندارد. زیرا ایده خودمختاری و نظام موقت ایده پیچیده‌ای است که در زمانی ابداع شد که تقریبا هیچ شهرک یهودی در این مناطق وجود نداشت. شهرک سازی به ویژه در مناطق پرجمعیت زندگی را پیچیده کرده است. این یک حل و فصل سیاسی و غیر امنیتی بود.
پس از آن، به موضوع تقویت جایگاه حماس در جهان عرب و بین فلسطینی‌ها پرداخته شد. رابین اظهار داشت: برای من این آزمونی است برای سنجش توانایی طرف‌های حامی صلح و حامی ساف برای تعامل با حماس. آنها عمدتا به این سمت خواهند رفت؛ اما هیچ قطعیتی وجود ندارد... فقط ارتش اسرائیل حضور دارد و غزه از همه جهات بسته است.
در پاسخ، شیمون پرز که مشتاق‌تر بود، تأکید کرد: در هنگام امضای بیانیه اصول، تعهد صریحی وجود دارد مبنی بر اینکه یاسر عرفات، رئیس تشکیلات خودگردان فلسطین، بیانیه‌ای برای توقف خشونت صادر کند.
شیمون پرز گفت: پس سلاح‌ها را به او بدهید، پلیس را به او بدهید، به وضعیت سخیفانه ما نگاه کنید. از سازمان آزادیبخش فلسطین، پلیس را می‌گیرید، در حالی که سلاح‌ها را به حماس می‌سپارید. فرض کنید ساف ناپدید شود. با چه کسی گفت‌وگو کنیم، با چه کسی؟ با رهبر حماس مذاکره کنیم؟
شیمون پرز گفت: باید از تخلیه شهرک‌ها اجتناب شود. توافق شده است که شهرک‌ها به همان شکلی که حتی در نوار غزه هستند، باقی بمانند و هیچ شهرکی تخریب نشود.
در این لحظه، ایهود باراک، رئیس ستاد ارتش وارد مداخله شد و گفت: از اولین قرائت توافق‌ها متوجه شدم که در اجرای بعد امنیتی، چه در مرحله غزه و چه در اریحا مشکلات بسیار جدی وجود دارد.
شرکت کنندگان در این نشست به «آوارگان سال ۱۹۶۷» اشاره کردند؛ فلسطینی‌هایی که در جریان جنگ شش روزه قدس شرقی را ترک کردند.
موشه شاشال، وزیر جنگ وقت رژیم صهیونیستی نیز مداخله کرد و بر لزوم توافق بین نیروهای پلیس تأکید کرد.
در این صورتجلسه همچنین به تنش مورد انتظار در میان افکار عمومی رژیم صهیونیستی به ویژه در اپوزیسیون اشاره شده است و در این خصوص به پرتاب یک بمب صوتی به سمت خانه درعی اشاره شد. وزیر امور داخلی رژیم صهیونیستی تأکید کرد که این فضا حاکی از احتمال درگیری و خونریزی است.
موشه شاشال در ادامه سخنان بنیامین نتانیاهو را نقل می‌کند: ما روند اسلو را متوقف خواهیم کرد و قدرت آن را داریم که جلوی آن را بگیریم.
همچنین شولامیت آلونی، وزیر آموزش و پرورش وقت رژیم صهیونیستی در این جلسه پرسید: من نکته‌ای دارم که باید بگویم. آیا وضعیت امنیتی امروز صد درصد است؟ بدون این توافق، آیا جایگزین تضمین کننده وضعیت امنیتی بهتر است؟ چه زمانی؟ مردمی که تحت اداره ما هستند همه امیدشان را از دست می‌دهند و حماس دوباره به دلیل محاصره قیام خواهد کرد؟ این سوال حداکثر پاسخ‌های ممکن را در توافقنامه ارائه شده در اینجا دریافت کرد و من معتقدم که مشکل از همه زوایای ممکن برای ارائه بزرگترین تضمین‌های امنیتی بررسی شده است و ما نباید این احساس را ایجاد کنیم که شرایط ایجاد شده توسط این توافقنامه‌ها خطرناک‌تر از جایگزین‌های آنها خواهد بود.
رابین گفت: با ایهود باراک درباره پیامدهای امنیتی حکومت خودمختار با یا بدون قدرت قضایی بحث کردم و شراکت با فلسطینی‌ها لازم است. با قطعیت نمی‌توان گفت که چگونه عمل کنند... تصور کنید ما اول غزه را ترک می‌کنیم، فکر می‌کنم این کار را مرحله به مرحله انجام خواهیم داد. من اطمینان دارم که غزه اولین منطقه خواهد بود. شاید هم با دو اردوگاه آوارگان شروع کنیم... باید مرحله به مرحله جلو برویم تا ببینیم آیا فلسطینی‌ها قدرت را به دست می‌گیرند یا نه و چه کسی قدرت را در دست می‌گیرد... سپس شما باید این رهبران را بشناسید و با آنها صحبت کنید.
توافقنامه اسلو در واقع ۱۳ سپتامبر ۱۹۹۳ در کاخ سفید با حضور بیل کلینتون، رئیس جمهور وقت آمریکا امضا شد، نمایندگان فلسطین و رژیم صهیونیستی یاسر عرفات و شیمون پرز بودند.
این قرارداد شامل ۱۷ بند است که مهمترین آنها عبارتند از:
-عقب نشینی رژیم صهیونیستی از غزه و اریحا. این عقب نشینی ظرف مدت دو ماه به پایان می‌رسد. انتقال مسالمت آمیز قدرت از دولت نظامی و اداره مدنی رژیم به نمایندگان فلسطینی صورت می‌گیرد که تا زمان برگزاری انتخابات شورای فلسطین تعیین می‌شوند.
امنیت خارجی، روابط خارجی و شهرک سازی جزو وظایف تشکیلات خودگردان فلسطین در مناطقی نخواهد بود که ارتش رژیم صهیونیستی از آنها عقب نشینی می‌کند.
امنیت داخلی یکی از وظایف یک نیروی پلیس فلسطینی خواهد بود که از فلسطینی‌های داخل و خارج با کمیته‌ای برای همکاری امنیتی مشترک تشکیل خواهد شد.
- تشکیل یک قدرت انتقالی فلسطینی به نمایندگی از شورای منتخب فلسطینی که از اختیارات خود در زمینه‌های مشخص و مورد توافق برای مدت پنج سال انتقالی استفاده می‌کند.
- شورای فلسطین علاوه بر نظارت بر نیروی جدید فلسطینی، حق صلاحیت قضایی را بر تمام کرانه باختری و غزه در زمینه‌های بهداشت، آموزش، فرهنگ، امور اجتماعی، مالیات‌های مستقیم و گردشگری به عهده خواهد گرفت. اما حل مسائلی مانند قدس، شهرک سازی‌ها، اماکن نظامی و اسرائیلی‌ها در سرزمین‌های اشغالی برای بررسی در مذاکرات مربوط به راه حل نهایی اختصاص داده شده است.
- مرحله انتقالی پس از عقب نشینی رژیم صهیونیستی از غزه و اریحا آغاز می‌شود و به مدت پنج سال ادامه می‌یابد و طی آن انتخابات سراسری مستقیم و آزاد برای انتخاب اعضای شورای فلسطین برگزار می‌شود که بر تشکیلات خودگردان انتقالی فلسطین نظارت می‌کند. وقتی این کار انجام شود، پلیس فلسطین مسؤولیت‌های خود را در مناطقی که نیروهای اسرائیلی از آنجا خارج می‌شوند، به ویژه مناطق مسکونی بر عهده گرفته است.
- آغاز مرحله مذاکرات درباره وضعیت نهایی پس از گذشت حداکثر سه سال و با هدف بحث در مورد مسائل باقیمانده مانند قدس، شهرک سازی، پناهندگان، اقدامات امنیتی و مرزها، همکاری با همسایگان و سایر موضوعات مشترک. این موضوع براساس قطعنامه‌های ۲۴۲ و ۳۳۸ شورای امنیت مورد بحث قرار خواهد گرفت.
بر اساس این توافق، سازمان آزادیبخش فلسطین موافقت کرد که ۷۸ درصد از اراضی فلسطین را رها کند و تنها در ۲۲ درصد از اراضی باقیمانده در کرانه باختری از جمله مناطق قدس شرقی و نوار غزه کشور فلسطینی ایجاد کند.
گروه‌های فلسطینی و در رأس آن حماس و سازمان‌های دیگر مانند جبهه مردمی برای آزادی فلسطین، جبهه دموکراتیک برای آزادی فلسطین و جبهه آزادیبخش فلسطین معاهده اسلو را رد کردند و همه این سازمان‌ها از به رسمیت شناختن رژیم صهیونیستی خودداری کردند.
یک سال پس از امضای توافقنامه «اسلو»، اسحاق رابین، شیمون پرز و یاسر عرفات جایزه صلح نوبل ۱۹۹۴ را به دلیل تلاش‌هایشان برای دستیابی به راه‌حلی صلح‌آمیز برای نزاع رژیم صهیونیستی و فلسطین دریافت کردند.
انتهای پیام