حجت‌الاسلام علیرضا بیرانوند در گفت وگو با ایسنا با اشاره به اینکه وحدت اسلامی به معنای یکی شدن مذاهب نیست، اظهار کرد: این وحدت نه شدنی است و نه منظور داعیان این وحدت است بلکه به معنای نادیده گرفتن اختلافات بوده نه شیعه شدن سنی، یا سنی شدن شیعه.
وی ادامه داد: مقصود از وحدت اسلامی همبستگی مسلمانان و اتحاد پیروان مذاهب گوناگون با وجود اختلافات مذهبی، در برابر دشمنان اسلام و بیگانگان است.
بیرانوند تصریح کرد: معنای صحیح وحدت شیعه و اهل سنت این است که با توجه به این که بین دو مذهب مشترکات بسیاری است، دو گروه باید بر محور آنها به هم نزدیک شده و برای حفظ و تعالی اسلام با همدیگر همکاری و همیاری داشته باشند، چراکه هر دو دشمن واحدی دارند.
این مدرس حوزه و دانشگاه با اشاره به اینکه دشمنان اسلام، دشمنان هر دو مذهب هستند، افزود: در برابر این دشمنان و برای جلوگیری از سوء استفاده آنان از اختلافات باید در مقابل آنها بر وجوه اشتراک خود تکیه کنند تا بتوانند در مقابل دشمنان اسلام که دشمن مشترک شیعه و سنی هستند، از خود دفاع کنند.
وی با اشاره به اینکه شیعه و سنی، قرن‌های طولانی است که در مسائل گوناگون اختلاف نظر دارند و این امر، گاه از سوی فتنه انگیزان مایه گسست‌ها، بلکه نزاع‌های فراوان در تاریخ شده است افزود: یکی از عللِ ضعف مسلمانان در حال حاضر در برابر هجمه استعمار غرب، همین امر است.
بیرانوند بیان کرد: شیعه و سنی هر دو مسلمان و در اعتقادات، احکام، اخلاق و ... دارای مشترکات زیادی هستند، البته اختلاف‌هایی هم دارند که انکارشدنی نیست که نباید منجر به خصومت و دشمنی شده و به اساس اتحاد و برادری اسلامی ضربه وارد کند.
این مدرس حوزه و دانشگاه با اشاره به اینکه علامه شرف‌الدین می گوید: «سیاست سبب جدایی شیعه و سنی شد، همو نیز باید سبب اتحاد شیعه و سنی شود» ادامه داد: منظور این است که سیاست استعماری و دسیسه‌های بیگانگان فرق اسلامی و از جمله شیعه و سنی را از هم جدا کرده است، باید سیاست اسلامی به منظور مقابله با دشمن مشترک نیز آنها را به هم پیوند دهد.
وی با اشاره به اینکه وحدت به معنای ترک و تعطیل کردن مباحثات و مناظرات علمی بین این دو مذهب نیست تصریح کرد: بلکه با حفظ وحدت و یکپارچگی نیز می‌توان در محیط‌های علمی مناظرات علمی برقرار کرد، به گونه‌ای که دشمنان نیز نتوانند سوء استفاده کنند بنابراین برای رسیدن به اتحاد ابتدا باید عوامل تفرقه و موانع اتحاد را از سر راه برداشت و به طرفین شناختی صحیح از عقاید و افکارِ یکدیگر بخشید و این جز با بحث و مذاکره علمی بین دانشمندان ممکن نیست.
بیرانوند بیان کرد: اتحاد به معنای نفی آزادی اندیشه و تحقیق، حقیقت‌جویی و عدالت‌خواهی نیست بلکه اتحادی مطلوب است که در کنار این ارزش‌ها مطرح شود.
این مدرس حوزه و دانشگاه ادامه داد: اگر این مباحثات و مناظرات علمی با روش‌های علمی و رعایت آداب مناظره صورت گیرد، نه تنها باعث تفرقه و جدایی بین دو مذهب نخواهد شد، بلکه منجر به شناخت صحیح یکدیگر و تقریب و در نتیجه وحدت نیز می‌شود، از این رو مناظرات علمی نه تنها تفرقه‌انگیز نیست که وحدت آفرین است.
وی تصریح کرد: با مطالعه در تاریخ اسلام می‌توان شواهد فراوانی از وحدت و هم گرایی و ثمرات آن در بین مذاهب اسلامی یافت و آنها را به عنوان اسوه و نمونه به جوامع اسلامی معرفی کرد.
بیرانوند با اشاره به اینکه سیره حضرت علی(ع) بهترین الگو و اسوه برای برقراری اخوت و وحدت اسلامی است، بیان کرد: این امام همام برای حفظ وحدت مسلمانان نه تنها از حقوق خویش می گذشت، بلکه از همکاری با مخالفان خود نیز دریغ نمی‌کرد.
این مدرس حوزه و دانشگاه با اشاره به اینکه بزرگانی از هر دو مذهب شیعه و سنی در جهت پا گرفتن این وحدت کوشیده‌اند، افزود: افرادی چون آیت‌الله بروجردی، حضرت امام خمینی(ره)، علامه شرف‌الدین، سید جمال‌الدین اسدآبادی، امام موسی صدر از میان شیعه و شیخ شلتوت و دیگران از بین اهل سنت را باید نام برد که در عرصه شکل‌گیری وحدت بین مسلمانان گام‌های مؤثری برداشته‌اند.
وی با اشاره به اینکه در بین مسلمانان زمینه‌های وحدت بسیاری وجود دارد که با محور قرار دادن آنها می‌توان وحدت بین مسلمانان و قدرت یافتن آنها را شاهد بود تصریح کرد: خدا، قرآن، رسول اکرم(ص)، حضرت علی(ع)، مسئله مهدویت، محبت اهل بیت(ع)، دفاع از مردم فلسطین، مقابله با دشمنی‌های اسرائیل و آمریکا از زمینه‌های وحدت امت اسلامی هستند.
انتهای پیام