آب وهوای زمین به سرعت در حال تغییر است؛ در برخی مناطق، افزایش دما باعث افزایش فراوانی و احتمال آتش‌سوزی و خشکسالی می‌شود و در برخی مناطق دیگر، باران‌ها و طوفان‌ها را شدیدتر یا سرعت ذوب یخبندان را تسریع می‌کند.

تغییرات آب‌وهوایی می‌تواند با افزایش وزن آب در پوسته زمین باعث زلزله و فوران‌های آتشفشانی بیشتری شود. هنگامی که یخچال‌ها ذوب می‌شوند، آب می‌تواند به شکاف‌های پوسته زمین نفوذ کند و باعث گشاد شدن، ضعیف‌ شدن آنها و زلزله شود.

رویدادهای ماه گذشته دقیقاً نشان‌دهنده این موضوع است. بخش‌هایی از اروپا و کانادا در اثر آتش‌سوزی‌های جنگلی ویران شده‌اند، در حالی که پکن شدیدترین بارندگی خود را حداقل طی ۱۴۰ سال گذشته ثبت کرده است.

با نگاهی به گذشته، بین سال‌های ۲۰۰۰ تا ۲۰۱۹ در می‌یابیم که یخچال‌های طبیعی جهان سالانه حدود ۲۶۷ گیگا تن یخ از دست دادند. ذوب شدن یخچال‌های طبیعی به افزایش سطح آب دریاها (در حال حاضر حدود ۳.۳ میلی‌متر در سال) و خطرات بیشتر ساحلی مانند سیل و فرسایش کمک می‌کند.

اما نتایج تحقیقات نشان می‌دهد که آب‌وهوای در حال تغییر ما ممکن است تنها بر خطرات سطح زمین تأثیر نداشته باشد. تغییرات آب‌وهوایی و به ویژه افزایش نرخ بارندگی و ذوب یخبندان می‌تواند خطرات زیر سطح زمین مانند زلزله و فوران‌های آتشفشانی را تشدید کند.

زمین‌شناسان مدت‌هاست رابطه‌ای بین میزان بارندگی و فعالیت لرزه‌ای را شناسایی کرده‌اند. به عنوان مثال، در هیمالیا، فراوانی زمین لرزه‌ها تحت تأثیر چرخه بارندگی سالانه فصل باران‌های موسمی است.

شواهد به دست آمده از اسکاندیناوی نشان می‌دهد که چنین روند تغییرات اقلیمی باعث وقوع زلزله‌های متعددی بین ۱۱ هزار تا ۷۰۰۰ سال پیش شده است. برخی از این زمین لرزه‌ها حتی از هشت ریشتر نیز فراتر رفته‌اند که حاکی از تخریب شدید و تلفات جانی است و نگرانی این است که ذوب مداوم یخ‌های یخبندان امروزی می‌تواند اثرات مشابهی در جاهای دیگر داشته باشد.

مدل‌های آب‌وهوایی پیش‌بینی می‌کنند که شدت بارش باران‌های موسمی در جنوب آسیا در آینده در نتیجه تغییرات آب‌وهوایی افزایش خواهد یافت و باعث رخدادهای لرزه‌ای بیشتری شود.

تاثیر وزن آب بر پوسته زمین فراتر از بارش است. با پایان یافتن آخرین عصر یخبندان تقریباً ۱۰ هزار سال پیش، ذوب شدن توده‌های یخی سنگین یخبندان باعث شد بخش‌هایی از پوسته زمین به سمت بالا بازگردد.

آب‌وهوای زمین تقریباً ۵۵۰۰ تا ۴۵۰۰ سال پیش، برای مدت کوتاهی سرد شد و یخچال‌های طبیعی در ایسلند شروع به گسترش کردند.  تجزیه‌وتحلیل رسوبات خاکستر آتشفشانی که در سراسر اروپا پخش شده است نشان می‌دهد که فعالیت آتشفشانی در ایسلند به‌طور قابل‌توجهی در این دوره کاهش یافته است.  فعالیت‌های آتشفشانی پس از پایان این دوره سرد البته با تأخیر چند ۱۰۰ ساله افزایش یافت، بنابراین ممکن است که عقب‌نشینی مداوم یخبندان به دلیل گرم‌ شدن کره زمین به‌طور بالقوه فعالیت آتشفشانی را در آینده افزایش دهد با این حال، فاصله زمانی بین تغییرات یخبندان و واکنش آتشفشانی در حال حاضر اطمینان‌بخش است.

تأثیرات آب‌وهوای در حال تغییر آشکارتر می‌شود و رویدادهای آب‌وهوایی غیرمعمول رواج پیدا می‌کند و اگر بخواهیم اثرات تغییر اقلیم را به حداقل برسانیم، باید تغییراتی را ایجاد کنیم.

منابع

downtoearth.org.in

interaksyon.philstar.com

weforum.org

انتهای پیام