به گزارش ایسنا، به نوشته روزنامه العربی الجدید، یک منبع رسمی صهیونیست در این باره گفته است، آغاز کار کابینه رژیم اشغالگر روی پروژه پل زمینی که آن را با کشورهای عرب حوزه خلیج فارس متصل می‌کند، چشم انداز اقتصادی عادی سازی روابط اعراب و رژیم صهیونیستی و اثرات اقتصادی آن را بر منطقه یا کانال سوئز روشن کرده است.
رژیم صهیونیستی و آمریکا در حال کار روی طرحی برای ایجاد یک پل زمینی پیوسته هستند که اردن، رژیم اشغالگر، عربستان سعودی و امارات را به هم متصل می‌کند و از خلیج فارس مستقیماً به بنادر دریایی در اراضی اشغالی منتهی می‌شود.
پیشتر یکی از مقامات وزارت امور خارجه رژیم صهیونیستی در گفت‌وگو با المانیتور تایید کرده بود که کار روی پروژه پل زمینی که این رژیم را به عربستان سعودی متصل می‌کند، آغاز شده است و حتی اگر روابط دیپلماتیک میان دو طرف به طور رسمی عادی سازی نشود، عملیاتی خواهد شد.
طبق نتایج مطالعه‌ای که توسط وزارت خارجه رژیم صهیونیستی و دولت آمریکا انجام شده است، پل زمینی جدید می‌تواند تا ۲۰ درصد در هزینه‌های حمل و نقل صرفه جویی کند و سرعت تجارت را از چند هفته به دو یا سه روز افزایش دهد.
آسیب به کانال سوئز
«عامر الشوبکی»، اقتصاددان و تحلیلگر مسائل نفت و گاز در اظهاراتی در این باره به العربی الجدید گفت که ایده پروژه پل زمینی میان رژیم صهیونیستی و کشورهای عرب حوزه خلیج فارس قدیمی است؛ اما پس از توافقنامه «ابراهیم» که منجر به رشد قابل توجهی در مبادلات تجاری میان امارات و رژیم اشغالگر شد، وارد فاز اجرایی شده است.
الشوبکی معتقد است که کاهش زمان حمل و نقل از چند هفته به سه یا دو روز در این طرح، به این معنا است که از نظر هزینه از حمل و نقل دریایی ارزان‌تر خواهد بود و بنابراین بهتر از عبور و مرور و استفاده از کانال سوئز برای حمل و نقل کالا است.
وی افزود: بنابراین، پیش‌بینی می‌شود که پروژه پل میان کشورهای عرب حوزه خلیج فارس و اسرائیل، عبور تجارت از کانال سوئز را کاهش دهد و این امر بر درآمدهای مصر از این کانال تأثیر می‌گذارد، به ویژه اینکه امارات بیشتر کالاهای خود را به قاره اروپا صادر می‌کند و بیشتر کالاهای مورد نیاز خود را نیز از این کانال وارد می‌کند.
این اقتصاددان در این باره معتقد است که این پل زمینی به منزله یک «ضربه بزرگ» به کانال سوئز خواهد بود و در عین حال سود اقتصادی برای رژیم صهیونیستی و به ویژه امارات به همراه خواهد داشت.
پیشرفت ژئوپلیتیکی
در همین حال، «نهاد اسماعیل»، اقتصاددان عرب نیز معتقد است که ارتباط زمینی میان امارات و بنادر رژیم صهیونیستی در دریای مدیترانه، از طریق عربستان سعودی و اردن، در چارچوب توافقات صورت گرفته، از حمایت آمریکا برخوردار است؛ اما با چالش‌هایی ازجمله نیاز به تامین مالی، احداث زیرساخت‌ها و استانداردسازی کامیون‌ها مواجه است که فراهم شدن همه این موارد و شرایط ممکن است سال‌ها طول بکشد.
اسماعیل معتقد است که اجرای این پروژه یک دستاورد مهم اقتصادی و یک پیشرفت ژئوپلیتیکی برای رژیم صهیونیستی خواهد بود که «تعمیق یکپارچگی اقتصادی با کشورهای عربی حوزه خلیج فارس» را تضمین می‌کند، بنابراین، این پل زمینی یک پروژه اقتصادی و در عین حال استراتژیک است.
وی درباره تاثیر این پروژه بر کانال سوئز نیز نظر متفاوتی نسبت به الشوبکی دارد.
این اقتصاددان عرب در این باره می‌گوید: تاثیر این پروژه بر کانال سوئز «حاشیه‌ای» خواهد بود؛ چراکه پل زمینی جایگزینی برای حمل و نقل دریایی از شرق آسیا به اروپا یا بالعکس نبوده و برای انتقال گاز طبیعی یا نفت مناسب نیست.
این کارشناس تصریح کرد که یک کشتی متوسط می‌تواند ۲۰۰ هزار تن بار را حمل کند و برای حمل این مقدار از طریق زمینی، کشورهای مذکور به هزاران کامیون نیاز دارند که هر کدام تنها ۴۰ تن را می‌توانند حمل کنند، به این معنا که بار متوسط کشتی معادل بار ۵۰۰۰ کامیون خواهد بود.
با توجه به این مساله، اسماعیل می‌گوید: تخمین سود اقتصادی پل زمینی میان اسرائیل و کشورهای عرب حاشیه خلیج فارس در این مرحله اولیه به طور دقیق قابل تعیین نیست، با این حال می‌توان گفت مقایسه میان تناژ حمل و نقل دریایی و زمینی بیانگر بزرگی این چالش و سود اقتصادی محدود مورد انتظار از این پروژه است، اگرچه باید تایید کرد که این امر از اهمیت بعد ژئوپلیتیکی پروژه نمی‌کاهد.
انتهای پیام