عزاداری سالار شهیدان چنان شوری در دل مردمان ولایتمدار و عاشق اهل بیت بافق ایجاد می‌کند که هوای خاصی به این برهه از سال می‌دهد و فرقی هم نمی‌کند این پروسه از سال قمری، به سرمای سوزان زمستان برخورد کند یا در گرمای خرماپزان تابستان رخ بدهد.
شاید آداب و سنن عزاداری‌های ماه محرم در اولین منظر، متفاوت به نظر بیاید اما نقاط اشتراک زیادی دارند به طوری که هم‌نوایی با حماسه عاشورا و همدردی با وقایع کربلا در تمام آنها نهفته است.
این روزها در آستانه اربعین حسینی، علاقمندان زیادی در تب و تاب فراهم کردن لوازم مورد نیاز برای قدم گذاشتن در مسیر اربابشان اباعبدالله حسین(ع) هستند و بافقی‌ها نیز اگر چه دیگر در زندگی مدرنشان کمتر دست‌بافته‌های حصیری کاربرد دارد ولی در آستانه همایش عظیم پیاده روی اربعین دست همت به کمر زده و برای کمک به زائران حسینی و کاهش گرمای طاقت فرسای سفر اربعین به بافت «بادبزن‌های حصیری» مشغول هستند.
بانوان هنرمند سرزمین نخل و آفتاب و آهن با دستان توانای خود، برگ‌های درخت نخل را در هم تابیده و با حفظ و صیانت از این هنرصنعت دستی زیبای خود، شگفتی را بر شاخ و برگ خشکیده درخت نخل، نقش می‌زنند.
این روزها حدود ۴۰ بانوی بافقی به عشق فرزند رسول(ص) و امید برآورده شدن حاجات خود، گره‌هایی با عشق و هنر را با برگ‌های نخل در هم آمیخته و به امید گره‌گشایی از زائران همایش پیاده‌روی اربعین، بادبزن‌های دستی را می‌بافند تا پنکه دستی زائران مرقد امام حسین(ع) شوند.
«فاطمه دهقان» چند سالی است که با همراهی دیگر بانوان هنرمند بافقی برای زائران پیاده اربعین بادبزن می‌بافد و نذر کرده است هر سال این کار را انجام دهد.
وی می‌گوید: هوای کربلا گرم است، برای همین به عشق امام حسین (ع)، هر سال تعدادی بادبزن می‌بافیم و به زائران پیاده و موکب‌ها هدیه می‌کنیم.
به گفته این هنرمند بافقی، چون امسال همه محله‌ها در این امر سهیم شده‌اند، تاکنون بیش از دو هزار بادبزن بافته و به موکب‌های اربعین حسینی هدیه شده است.
دهقان ابراز امیدواری می‌کند: سال آینده نیز توفیق بافت تعداد بیشتری بادیزن و اهداء آنها به راهیان مرقد داشته باشند.
بانوان هنرمند بافقی روزانه حدود ۲۵۰ بادبزن بافته و آن را به موکب‌های شهر برای رساندن به دست زائران پیاده اربعین حسینی تحویل می‌دهند.
یادآور می‌شود؛ حصیربافی یکی از صنایع دستی مردم بافق است که با فرهنگ و باورهای این خطه کویری خو گرفته و در اوایل دهه ۹۰ در فهرست میراث ناملموس کشور به ثبت رسیده است.
انتهای پیام