به نقل از ارث، در کشورهایی مانند پرو، بولیوی، شیلی، مراکش یا عمان، مردمی که در مناطق مهآلود زندگی میکنند، اغلب تورهایی را برای جمعآوری قطرات آب آویزان میکنند که قطرات آب را به داخل شبکه میریزد و آب برای نوشیدن، پختوپز یا شستوشوی انباشته میشود و با استفاده از توری مه شکن به مساحت تنها چند متر مربع میتوان روزانه چند ۱۰۰ لیتر آب برداشت کرد.
اگرچه این روش میتواند برای مناطق مه آلود با باران کم یا آب چشمه مفید باشد اما عیب بزرگ، آلودگی جوی است زیرا آلایندههای خطرناک نیز به درون قطرات آب نفوذ میکنند، بنابراین در بسیاری از شهرهای بزرگ جهان، آلودگی به قدری شایع است که هر آبی که از مه برداشت میشود، آنقدر تمیز نیست که برای آشامیدن یا پختوپز استفاده شود.
اکنون، گروهی از دانشمندان به رهبری دانشگاه صنعتی زوریخ روشی را توسعه دادهاند که آب را از مه جمعآوری و بهطور همزمان آن را تصفیه میکند. برای دستیابی به این هدف، کارشناسان یک شبکه مشبک از سیم فلزی ابداع کردند که با مخلوطی از پلیمرهای خاص انتخابی و دی اکسید تیتانیوم پوشیده شده بود.
در حالی که پلیمرها اطمینان حاصل میکنند که قطرات آب بهطور موثر روی شبکه جمع میشوند و سپس با حداکثر سرعت ممکن به داخل ظرف میریزند قبل از اینکه باد آنها را بردارد، دی اکسید تیتانیوم بهعنوان یک کاتالیزور شیمیایی عمل میکند و مولکولهای بسیاری از آلایندههای آلی موجود در قطرات را تجزیه میکند.
ریتویک گوش، محقق ارشد این تحقیق، دانشمند موسسه تحقیقات پلیمری ماکس پلانک میگوید: «سیستم ما نه تنها مه را جمعآوری بلکه آب برداشتشده را نیز تصفیه میکند، به این معنی که میتوان از آن در مناطقی با آلودگی جوی مانند مراکز شهری پرجمعیت استفاده کرد.»
این فناوری جدید میتواند علاوه بر برداشت آب آشامیدنی از مه، برای بازیابی آب مورد استفاده در برجهای خنککننده نیز استفاده شود.
دانشمندان امیدوارند این روشها را به منظور استفاده بیشتر از مه و بخار بهعنوان منبع آبی که قبلاً مورد استفاده قرار نگرفتهاند، اصلاح کنند که میتواند نیاز میلیونها نفری را که در مناطقی که با کمبود آب زندگی میکنند، کاهش دهد.
جمعآوری مه یک روش پایدار است که به حداقل انرژی یا منابع نیاز دارد و میتوان آن را در مناطقی که سایر منابع آب کمیاب یا آلوده هستند اجرا کرد.
این مطالعه در مجله Nature Sustainability منتشر شده است.
انتهای پیام