مهسا غفوریان در گفت‌وگو با ایسنا در خصوص نمایش ژنتیک اظهار کرد: نمایش ژنتیک اولین بار قبل از شیوع کرونا اجرای عموم داشت و در جشنواره فجر موفق به کسب جایزه ویژه هیات داوران شد. سال گذشته نیز ژنتیک برای چند شب روی صحنه اجرا رفت که با توجه به شرایط پیش آمده در کشور اجراها متوقف شد به همین دلیل امسال مجدد تصمیم گرفتیم نمایش را روی صحنه ببریم.
وی اضافه کرد: نمایش ژنتیک روایتگر دانشجویان رشته مولکولی در یک کلاس دانشگاه است که امتحان اخلاق زیستی دارند و در این حین یکی از دانشجویان به اشتباه حرفی را به استادش نسبت می‌دهد که باعث سوءتفاهم می‌شود در ادامه داستان تمام دانشجویان به حراست خوانده می‌شوند و هرکدام به شکلی اشتباه را گردن همکلاسی‌های خود می‌اندازند. در نهایت نمایش ژنتیک به دنبال این است تا اهمیت بار کلمات و نتایجی که به همراه دارند را به تصویر بکشد.
کارگردان نمایش ژنتیک در خصوص استقبال از این نمایش گفت: نمایش ژنتیک در ابتدا به علت مشکلات مجوز یک شب اجرا داشت که خوشبختانه با رفع مشکل تا ۳ شهریور ماه نمایش تمدید شده و این تاریخ آخرین مهلت اجرای نمایش در مشهد است. در این مدت نیز با وجود اطلاع‌رسانی پایین و کم، استقبال مخاطبان از نمایش راضی‌کننده بوده است.
غفوریان در خصوص شیوه اطلاع‌رسانی و تبلیغات نمایش ژنتیک ادامه داد: اطلاع‌رسانی نمایش تنها توسط اعضای تیم در فضای مجازی و یا افرادی که به دیدن نمایش آمده‌اند انجام می‌شود. با توجه به اینکه که هیچ رسانه‌ای برای اطلاع‌رسانی نداریم و حمایتی نیز از مادر این حوزه صورت نمی‌گیرد از روش‌هایی مانند پخش تراکت در کافهها و کتابخانه‌های برای اطلاع‌رسانی کمک می‌گیریم.
نویسنده نمایش ژنتیک با گلایه از عدم حمایت‌ها اظهار کرد: نمایش‌ها مورد حمایت هیچ ارگانی قرار نمی‌گیرند، برخی از نمایش‌ها نیز که تبلیغات گسترده‌ای دارند به صورت شخصی هزینه آن را می‌پردازند. ما برای اجرا همچنین سالن‌های خصوصی را اجاره می‌کنیم که این یک کار برای گروه اجرا یک فشار اقتصادی است.
غفوریان در خصوص هدف نمایش ژنتیک گفت: به نظر اثری که توسط هنرمندی خلق می‌شود به دنبال نوعی وابستگی به تجربه و زیستی است که زندگی کرده، چون رنجی که تجربه کرده رخ می‌دهد و جادوی هنر است که باعث می‌شود هنرمند طبق تجربه و چیزی که زیست کرده و با نگاهی فردی اثری را خلق کند.
وی به وضعیت نامطلوب تئاتر مشهد اشاره کرد و ادامه داد: جایگاه تئاتر مشهد امیدوارکننده نیست و تعداد تماشاخانه‌ها کم است؛ هنرمند به حدی درگیر جزئی‌ترین موارد است که برای خلق اثری که وابسته به ذات اوست دیگر توانی ندارد و این موضوع باعث شده است که هنرمندان برای کار در این شرایط تردید داشته باشند.
انتهای پیام