قنات‌ها از منحصر به فردترین شبکه‌های زیر زمینی آب در جهان محسوب می‌شوند که بخش عمده‌ای از آب مورد نیاز بخش کشاورزی و مصرف روزانه مردم را تامین می‌کند. مردم دزفول با حفر تونل‌هایی به نام«قمش» از کناره رود دز، آب را به‌ اندازه معین به سمت شهر هدایت می‌کردند که پس از مصارف شهری، زمین‌های کشاورزی را هم سیراب می‌کرد، که این راه دسترسی به کانال حفر شده را «سَربِطاق» می‌گفتند. در گذشته تعداد ۱۴ سَربِطاق‌ در دزفول وجود داشت که به دلیل توسعه شبکه آب‌رسانی شهر از دهه ۴۰ شمسی به بعد کارکرد خود را از دست‌ داده است.