به گزارش ایسنا، علیرغم وعده‌های مکرر مسئولان شهرداری در خصوص توسعه و نوسازی ناوگان حمل و نقل اتوبوسی در شیراز، همچنان بخش قابل توجهی از اتوبوس‌های موجود در این شهر، قدیمی و بعضا فرسوده است و برای سوار شدن به آنها باید یکی دو پله با خیز بلند را پا برداری.
ارتفاع رکاب اتوبوس‌های درونشهری شیراز قطعا اجازه سوار شدن به افرادی که به هر دلیل دچار محدودیت حرکتی هستند را نمی‌دهد؛ حتی اتوبوس‌هایی که سیستم مکانیکی خاصی برای رفع این مشکل در آنها تعبیه شده است.
این گروه که با توجه به افزایش جمعیت میانسال و سالمند و مرکزیت شیراز برای ارائه خدمات درمانی به بیماران جمع زیادی را شامل می‌شود و محدود به همشهریان دارای محدودیت جسمی و حرکتی نیست؛ پیرمردان، پیرزنان، افرادی که به شکل موقت باید از عصا یا ویلچر استفاده کنند، بیماران و .... هیچ یک قادر به سوار شدن به اتوبوس نیستند.
اگرچه بخش قابل توجهی از اتوبوس‌های موجود در این شهر، علاوه بر نداشتن سیستم خنک کننده و سرمایشی، گازسوز است و درون آنها در ایام تابستان، بی‌شباهت به کوره آجرپزی نیست! البته در این بین، راننده کولر آبی اختصاصی دارد و گرم بودن سایر نقاط اتوبوسی که حتی بعضا صندلی‌های مناسبی هم ندارند، بی‌اهمیت است.
به گزارش ایسنا یکی از دلایل وجود و تداوم این مشکل، خصوصی بودن ناوگان حمل و نقل اتوبوسرانی در این کلانشهر است که بسیاری آن را مزیت می‌دانند و هیچ زمانی شنوای معایب بسیار این اقدام که سه دهه قبل بنیان گذاشته شد، نیستند.
البته اختصاصی بودن استفاده از ناوگان حمل و نقل درونشهری، مختص اتوبوس نیست بلکه قطار شهری هم فقط به شهروندان سالم و دارای توانایی راه رفتن، خدمات ارائه می‌دهد!
به گزارش ایسنا، بسیاری از ایستگاه‌های خط یک قطار شهری شیراز فاقد آسانسور بوده یا اگر این امکان در آنها تعیبه شده، متناسب با جمعیت نبوده یا کار نمی‌کند! نمونه آنها ایستگاه امام حسین(ع)، ایستگاه زند و ... است.
بخشی از ایستگاه‌ها، نظیر وکیل، هنوز سیستم پله برقی هم راه‌اندازی نشده و در بعضی دیگر از ایستگاه‌ها، مشکلات فنی عامل متوقف شدن روند استفاده از این امکان است.
نبود امکانی برای تردد افراد دچار مشکل و محدودیت جسمی و حرکتی در ناوگان حمل و نقل ریلی شیراز، آسیبی است که بارها از سوی رسانه‌ها و منتقدان به مدیران شهری منعکس شده اما همچنان در طرح‌های توسعه‌ای راهکار مناسبی برای آن نیندیشیده‌اند.
به گزارش ایسنا، یکی از کاربردهای تونل‌های قطار شهری، ایجاد مسیری امن برای تردد عابران پیاده در عرض خیابان‌هاست، حال آنکه طراحان و مجریان و بهره‌برداران در مترو شیراز، کمتر به این موضوع اهمیت داده‌اند و جز یکی دو ایستگاه، امکان استفاده عابران پیاده از این امکان برای عبور امن از عرض خیابان‌ها، وجود ندارد!
انتهای پیام