به گزارش ایسنا، نمایشگاه «دو نیمه یک نقطه کور» از روز جمعه ۳۰ تیرماه به نمایش درآمده است. این نمایشگاه را یحیی گمار برپا کرده و تا روز ۱۷ مرداد ادامه خواهد داشت.

به بهانه برگزاری این نمایشگاه که شامل هفت اثر می‌شود و در گالری ثالث به نمایش درآمده‌ است، دقایقی را با هنرمند گفت‌وگو کرده‌ایم.

آثار این هنرمند مجموعه‌ای است که طی دو سال اخیر کار شده است. او می‌گوید که خلق آثارش اغلب زمان‌بر است و آثاری را در میان مجموعه خود دارد که گاه تکمیل کردن آن‌ها، شش ماه زمان‌برده است. 

او در کنار هم گرفتن هفت اثر خود را یک «مجموعه مجهول» دانست.

گمار گفت: در این مجموعه سعی کرده‌ام عنوان را از تک آثار حذف کنم. تمام متنی که کنار آثار آمده همان عنوان نمایشگاه است. به این معتقدم هر حرفی که قرار است گفته شود، از دریچه اثر گفته خواهد شد و لاغیر.

او چنگ زدن به واژگان و کلمات را نشانه‌ای از کمبود در اثر می‌داند؛ گویی که قصد استفاده از واژگان جبران آن کمبود است. به همین دلیل در این نمایشگاه سعی کرده‌ متن و نوشتار را تا حد امکان حذف کند. 

این هنرمند افزود: قطعا هر اثر برای خالقش معنا و ماجرایی دارد اما از سویی می‌تواند برای مخاطبی که با آثار مواجه می‌شود، خوانش و دریافت تازه‌ای را ایجاد کند. 

گمار معتقد به این است که مخاطبان خاص آثار هنری باید بر آثار تامل کنند و احساسات و عواطف پشت اثر آرتیست را که گاه ماه‌ها برای بیانش زمان گذاشته است از درون خود آثار و بدون دست بردن به متن و گفتار بیابند. 

او گفت: هنرمند گاه غمگین می‌شود که چرا احساس و عواطفی را اینچنین بیان کند که بدون خوانش متن درک نمی‌شود؟  

گمار اضافه کرد: وقتی  برای ارائه یک نقاشی خود را نیازمند متن می‌دانیم این احتمال وجود دارد که مخاطب در مواجهه با اثر تنها به همان متن بسنده کند. او دیگر شاید تامل نمی‌کند و منتظر است که با کلام و واژگان به چیزی دست پیدا کند تا با اثر همراه شود. از دیدگاه من این معضلی‌ است برای افرادی که در حیطه هنرهای تجسمی فعالیت می‌کنند. شاید هم دلیلی که من سعی کردم از هر طریقی دست به حذف متن بزنم، واکنشی به این مسئله است.

او با اشاره به پرهیزی که از تک‌گویی در آثار خود داشته است، اظهار کرد: سعی کردم از زوایای متفاوت به خلق اثر نگاه کنم تا ایهام را به اثر اضافه کنم. البته قصد تحمیل چیزی هم به کسی ندارم و حداقل در چند سال اخیر برایم اهمیت داشته که مخاطبانم با قرار گرفتن در مقابل اثر من به حقیقت چیزی که خود آن‌ها از اثر دریافت می‌کنند، نزدیک‌تر شوند. ذات اثر هنری این ظرفیت را دارد که آدمی را به حقیقت خود نزدیک کند؛ با این انگیزه سعی نکردم چیزی را واضح و روشن نشان دهم؛ با ایده کلنجار رفتم، زمان اختصاص دادم تا حتی از واقعیت دور شود و بعدا در آثارم استفاده کردم، چرا که سعی داشتم از نگاه تحمیلی دوری کنم. 

گمار معتقد است، برای اثرش معنایی یگانه قائل است اما آن را به مخاطب تحمیل نمی‌کند که همان معنا را از اثرش پیدا کند.

او می‌گوید ابتدا و آخر امر کار خود را می‌شناسد و گاه ممکن است که دریافت حقیقت موجود که آن را به تصویر می‌کشد، زمان ببرد، اما در نهایت تجربه به او ثابت کرده است که به هر کس باید اجازه برداشت آزاد را بدهد.

به گزارش ایسنا، برای بازدید از «دو نیمه یک نقطه کور» باید به گالری ثالث واقع در خیابان کریم خان زند، بین خیابان ایرانشهر و ماهشهر شماره ١٤٨ سر زد. گمار پیشتر هم نمایشگاه «زهردان‌ها و جام و حوری» و «سکرات» را در گالری ثالث برگزار کرده بود. 

انتهای پیام