رضا کیانی در گفت وگو با ایسنا با بیان اینکه نباید به نوشتن آثار ادبی به قلم بزرگسالان برای کودک و نوجوان بسنده کرد، گفت: ضرورت دارد فضا و بستری را فراهم کنیم تا تراوشات ذهنی خلاق و تولیدات کودک و نوجوان را هم مورد توجه قرار دهیم و بسترسازی کنیم، چراکه قرار نیست دنیای کودکان را بزرگسالان بسازند. باید از هویت مستقل آن‌ها فقط حمایت کنیم تا کودکان و نوجوانان دنیای خودشان را بسازند و در حوزه ادبیات دست به قلم شوند.
او با بیان اینکه ادبیات کودک و نوجوان را با فضای جغرافیایی، فرهنگ، زبان، تاریخ و هویت ملی باید مورد سنجش قرار داد، خاطرنشان کرد: دامنه بسیار وسیعی از ظرفیت‌ها در آثار ادبی کودک و نوجوان دیده می‌شود زیرا آثار ادبی ما فوق‌العاده ظرفیت دارند. این ظرفیت در آثار ادبی دیدگاه بسیار خلاقی را برای استخراج مطالب می‌طلبد. تاریخ و حتی ادبیات عامیانه برهه تاریخی خاصی را دربرنمی‌گیرد. بنابراین باید تاریخ ادبیات را از گذشته تاکنون دستمایه پردازش قرار دهیم.
کیانی با بیان اینکه ادبیات کودک و نوجوان باید در آثار ادبی کشور پررنگ باشند، توضیح داد: یعنی سبک کودکان در نظر گرفته شود چنان که این آثار بتوانند هم در افزایش سرانه مطالعه موثر و مفید باشند و هم موجبات سرگرمی و تفریح کودک و نوجوان باشند.
این پژوهشگر حوزه هنر با تاکید بر اینکه مسؤولیت‌های اجتماعی باید غیرمستقیم در آثار ادبی کودک و نوجوان آموزش داده شوند، افزود: کودک و نوجوان باید بتواند هنگام ارتباط با آثار ادبی به گونه‌ای غیرمستقیم و با شناخت خود روحیات درونی‌اش را تقویت کند و مسؤولیت‌های اجتماعی را اعتلا و عمق دهد.
وی با اشاره به اینکه در پردازش ادبیات کودک و نوجوان علاوه بر نوشتار باید به موضوع تصویرگری هم اهمیت داد، گفت: موضوع تصویرگری بسیار مهم است به خصوص در حال حاضر که ارتباطات با تصاویر جایگاه بسیار مهمی در تعاملات اجتماعی دارد. بنابراین می‌طلبد نگاه بسیار عمیق از مسایل فنی با توجه به پیشرفت جهان و تکنولوژی در تصویرگری ادبیات کودک و نوجوان لحاظ شود تا شاهد تقویت این مساله باشیم.
این کارگردان تئاتر هم‌چنین یادآوری کرد: از گذشته تاکنون موضوع تصویرسازی در کتاب‌های کودک و نوجوان نقش بسیار مهمی را در برقراری ارتباط و باورپذیری ایفا می‌کند.
او با تاکید بر اینکه انتخاب موضوع برای تالیف آثار ادبی کودک و نوجوان مساله بسیار مهمی است گفت: ما باید بدانیم که در هر برهه‌ای از زمان نوع خاصی از ادبیات در گفتمان‌های مختلف اجتماعی و فرهنگی در جامعه حاکم است. از این رو، ما نمی‌توانیم همچنان با نمادهایی که در تفکیک‌های عامیانه و قصه‌های گذشتگان جایگاه داشته‌اند با نسل امروزی ارتباط برقرار کنیم.
این پژوهشگر بیان کرد: همواره باید طرح‌ها و جانمایه معنوی، حکیمانه و عالمانه ادبیات تعلیمی گذشته را مد نظر قرار دهیم و در عین حال به مقتضیات امروزی ادبیات کودک و نوجوان نگاه کنیم و چالش‌ها و فرصت‌ها و تهدیدات این حوزه را بشناسیم.
عضو کانون منتقدان تئاتر ایران تاکید کرد: باید تطبیق و قیاسی بین ادبیات کودک و نوجوان ایران با سایر جهان داشته باشیم و این موضوع مورد توجه جدی قرار گیرد چراکه با نگاه تطبیقی بین ادبیات کودک و نوجوان ما و آثار ادبیات کودک و نوجوان غنی دنیا ، پویایی در مسیر آگاهی‌بخشی و معناآفرینی در روزگار امروز به وجود می‌آید.
وی متذکر شد: اشتباهی که می‌تواند ادبیات کودک و نوجوان ما را مورد تهدید قرار دهد این است که کودک مدل کوچک شده بزرگسالان در نظر گرفته شود. پس باید روانشناسی و مقتضیات جهان کودک و نوجوان را هویتی مستقل بدانیم و شناخت و تحلیل دقیقی از جهان کودک و نوجوان داشته باشیم.
انتهای پیام