مرتضی سخاوت، در گفت‌وگو با ایسنا، با اشاره به تفاوت نمایش رادیویی و تئاتر توضیح داد: نمایش رادیویی به تعداد تمام شنوندگان خود می‌تواند آدم‌های نمایش را به اشکال مختلف در ذهن مخاطب خود تصویرسازی کند تا جایی که شنونده فضای اجرا را متفاوت ببیند و چالشی در ذهن او ایجاد شود ولی در نمایش تصویری تماشاگر فقط ظاهر بازیگران را می‌بیند.
وی اضافه کرد: در نمایش تصویری تماشاگر، بازیگران را با یک شکل، لباس و ظاهر واحد و مشخص شده می‌بیند در حالی که در نمایش رادیویی هر مخاطب می‌تواند شخصیت متفاوتی در ذهن خود بیافریند.
او در عین حال یادآور شد: البته نمایش تصویری به دلیل اینکه اجرای زنده است و تمام حواس پنج‌گانه تماشاگر را با صحنه درگیر می‌کند می‌تواند ارتباط خاصی با تماشاگر برقرار کنند و تاثیر بیشتر و بهتری نیز بگیرد.
سخاوت با بیان اینکه حرکت یکی از پایه‌ها و ارکان مهم هنرهای نمایشی است که همواره باید لحاظ شود گفت: این اتفاق کمتر در نمایش رادیویی رخ می‌دهد و کار را برای بازیگر این نوع نمایش سخت‌تر می‌کند.
این کارگردان تئاتر خاطرنشان کرد: سختی کار در نمایش‌های رادیویی به این دلیل است که باید به گونه‌ای کار شود که حرکت‌های صورت گرفته را مخاطب با شنیدن بتواند درک و دریافت کند.
مرتضی سخاوت کارشناس ارشد ادبیات و زبان فارسی، نمایشنامه‌نویس، کارگردان و مدرس تئاتر زاده دزفول است. از نمایش‌های او به «هذیان» (راه‌یافته به سی‌وششمین جشنواره بین‌المللی تئاتر فجر) و از کتاب‌هایش به «من هنوز یک پرنده‌ام» می‌توان اشاره کرد.
او با اشاره به اینکه نمایش با هر سبک و سیاق و با هر شکل و شمایلی تاثیر خود را بر ذهن مخاطب می‌گذارد بیان کرد: تئاتر صحنه‌ای بر نمایش رادیویی و متقابلا نمایش رادیویی بر تئاتر صحنه‌ای تاثیر می‌گذارد و مشوق مردم هستند برای اینکه با الفبای تئاتر به صورتی کلی آشنا شوند و با برقراری ارتباط به سمت دیدن هنرهای نمایشی بروند چنانکه به معنای واقعی به تئاتر جان بدهند.
سخاوت با تصریح این مطلب که در برخی نقاط کشور نوعی نمایش مضحکه و گاه آلوده به موقعیت‌های نامناسب (مبتذل) به عنوان تئاتر روی صحنه می‌رود و راه را بر تئاتر واقعی بسته است افزود: این نوع نمایش‌ها ذایقه مخاطب هنرهای نمایشی را نیز تغییر داده‌اند و مسؤولان ذی‌ربط نیز البته نادانسته حمایت می‌کنند زیرا بیشتر متولیان تعریف صحیحی از تئاتر واقعی ندارند.
این کارگردان تئاتر اضافه کرد: در حقیقت این گونه نمایش‌ها جنبه سرگرم‌کنندگی دارند و فقط محض خنداندن تماشاگر به هر نحوی ولو نادرست به صحنه نمایش می‌روند. رواج این گونه نمایش‌ها در بیشتر نقاط کشور یا حداقل می‌توان گفت در خوزستانی که محل زندگی بنده است مشاهده می‌شود.
بیشتر بخوانید:
نمایش رادیویی و تئاتر رسالت مشترک دارند
نمایش رادیویی می‌تواند فرهنگ تئاتر دیدن را تعالی بدهد
انتهای پیام