حجت‌الاسلام‌والمسلمین محمدجواد نظافت شامگاه ۲۲ تیرماه، در ویژه‌ برنامه «راز تنهایی» که به مناسبت بیست و چهارمین سالگرد درگذشت استاد علی صفایی‌حائری در تالار فردوسی جهاددانشگاهی مشهد برگزار شد، ضمن مرور خاطراتی از آشنایی با علی صفایی حائری، درباره رابطه مرید و مراد، اظهار کرد: او اول خود را شکست و به شدت پس می‌زد و به رابطه مرید و مراد نقد داشت. به یاد دارم او همگان را به مطالعه کتاب‌های دیگران دعوت می‌کرد و می‌گفت اگر کسی حرف‌های دیگران را نبیند، حرف‌های مرا نیز متوجه نمی‌شود.

وی ادامه داد: نه سلوک، نه روش و نه لسان او دعوت به مراد نبود، بلکه شاید کمی رفتار شبیه به ملامت داشت، رفتارهایی داشت که هیچ مرادی این کار نمی‌کند. به تشخیص خودش عمل می‌کرد و نگران چیزی نبود. بزرگی خدا را در سلوک صفایی حائری می‌توان دید. ملامت آدم‌ها برایش مهم نبود و بابت آن نگرانی نداشت.

صفایی حائری معتقد به تربیت در میدان بود

نظافت بیان کرد: صفایی حائری معتقد به تربیت در میدان بود، بنابراین حرف اضافی نمی‌زد، حتی گاهی سؤال می‌کردی، آرام‌آرام پاسخ می‌داد و سر بزنگاه و در حالی که با دیگری سخن می‌گفت، متوجه می‌شدم منظور نظر و پاسخ مرا می‌دهد.

عضو شورای عالی حوزه علمیه خراسان با اشاره به روایت «صِلْ مَنْ قَطَعَکَ» از امام صادق(ع)، اظهار کرد: ایشان به روایات عمل می‌کرد. برای افراد ارزش قائل بود و دنبال افراد می‌رفت. به یاد دارم برای برقراری ارتباط مجدد با استادی، با او به شهرستان رفتم و گفت‌وگو و رفع شبهات ساعت‌ها میان آن‌ها به طول انجامید.

وی با بیان اینکه صفایی حائری با گفتار و عمل خود ما را تربیت می‌کرد، تصریح کرد: به یاد دارم، زمانی که حضرت امام خمینی(ره) فوت کردند، از ایشان پرسیدم به چه کسی باید رجوع کنیم؟، به سرعت مقام معظم رهبری را معرفی کردند. نگران گفته‌های دیگران راجع به خودش نبود. کسانی که صفایی حائری را محدود کردند، به انقلاب ظلم کردند و هنوز جامعه و ساختارهای آن، آن‌چنان که باید ظرفیت درکش را ندارند و ما نیاز داریم به مربیانی که صفایی حائری را بفهمند و عامل هم باشند.

نظافت با مرور خاطراتی از معنویت بالای صفایی حائری، گفت: به سرعت احساس کردیم که او پدری است که می‌توان با او راجع به همه چیز حرف زد و مشورت کرد. گرمای محبت ایشان را حس می‌کردیم و مدت‌های طولانی برای تک‌تک افراد وقت می‌گذاشت.

عضو شورای عالی حوزه علمیه خراسان در خصوص اتهاماتی که به صفایی حائری وارد شد، بیان کرد: ایشان بسیار آرام بود و نسبت به این موضوع نگرانی نداشت. به نظرم توحید واقعی یعنی همین مطمئن بودن. مشکل صفایی حائری این بود که افراد را شعارزده و شتاب‌زده بار نمی‌آورد. او انسان‌ها را عمیق می‌کرد و جوزدگی و هیجان‌زده کردن، کار او نبود.

وی با اشاره به یادداشتی از صفایی حائری، اظهار کرد: او مستغنی بود و معتقد بود که به ۲ چیز خیلی احتیاج داریم، «استغناء» و «حلم». استغنای از خلق خدا و حلم برای ارتباط با خلق خدا. با توان خودش، به انقلاب کمک‌های فراوانی کرد. او همان‌طور که گفته، در حاشیه نیرو ساخته بود و وجود بسیاری از افراد موفق این موضوع را تایید می‌کند و این مسئله، اثر اخلاص در کار اوست.

انتهای پیام