به گزارش ایسنا و به نقل از رویترز، چین به تازگی از برنامه‌های خود برای پرواز یک جفت موشک به کره ماه تا سال ۲۰۳۰ اعلام کرده است که یکی حامل فرودگر سطح ماه است که قرار است فضانوردان چینی را در سطح ماه بگرداند، در حالی که دیگری خودِ فضانوردان را به ماه خواهد آورد.
یک مهندس عضو آژانس فضایی خدمه چین(CMSA) روز گذشته به رسانه‌های دولتی چین گفت که هر دو موشک به طور مستقل به مدار ماه می‌رسند و پس از یک فرود موفقیت آمیز، فضانوردان برای فرود بر روی سطح ماه سوار بر کاوشگر قمری خود می‌شوند.
چین با این رویکردِ دو پرتابی تلاش می‌کند تا روی یک چالش فناورانه مهم که در برنامه فضایی رو به رشد خود با آن مواجه است، کار کند و آن، فقدان یک موشک فوق سنگین و با ظرفیت بالا مانند موشک «سامانه پرتاب فضایی»(SLS) ناسا یا موشک فالکون‌هِوی شرکت اسپیس‌ایکس است.
یک مأموریت سرنشین‌دار به سطح ماه باید بتواند هم خدمه انسانی و هم کاوشگر ماه را با خود حمل کند، همچنین اکسیژن، آب، تجهیزات و سایر موارد ضروری برای این مأموریت را همراه داشته باشد که همگی به وزن محموله موشک در حال بلند شدن می‌افزایند.
با تقسیم این وظیفه به دو بخش، موشک «لانگ مارچ ۵» چین که به عنوان یک موشک پرتابی سنگین طبقه‌بندی می‌شود، حداقل از لحاظ تئوری قادر به انجام این ماموریت دو مرحله‌ای خواهد بود.
چین همچنین برنامه‌هایی برای یک جفت موشک فوق سنگین به نام‌های «لانگ مارچ ۹» و «لانگ مارچ ۱۰» دارد که باید بتواند یک ماموریت سرنشین‌دار را در یک پرتاب به سطح ماه برساند.
در طول نشستی که در "ووهان" چین برگزار شد، ژانگ هایلیان، معاون ارشد مهندسی CMSA توضیح داد که هنگامی که فضانوردان چینی در ماه به اهداف علمی خود برسند و نمونه‌هایی از سطح ماه جمع‌آوری کنند، فرودگر، خدمه را به فضاپیمای واقع در مدار ماه برمی‌گرداند و از آنجا، این ماموریت سفر بازگشت خود را به زمین آغاز خواهد کرد.
رقابت برای بازگرداندن بشر به کره ماه در سال‌های اخیر شدیدتر شده است و چین و ایالات متحده به منابع معدنی بالقوه ماه ابراز علاقه کرده‌اند.
ایالات متحده در مورد برنامه‌های خود برای تاسیس یک پایگاه دائمی در ماه بسیار امیدوار است و می‌خواهد از آن به عنوان پله‌ای برای انجام ماموریت‌های سرنشین‌دار آینده به دنیاهای دیگر مانند مریخ استفاده کند.
ناسا قصد دارد تا سال ۲۰۲۵ فضانوردان را به ماه بازگرداند که اولین فرود خدمه از سال ۱۹۷۲ خواهد بود. چین قبلاً به دنبال انجام یک ماموریت سرنشین‌دار تا سال ۲۰۲۷ بوده است، اما این جدول زمانی در اوایل سال جاری به سال ۲۰۳۰ به عقب رانده شد.
پژوهشگران چینی فعالانه در حال توسعه اجزای مختلف برای انجام فرود روی ماه، از جمله سیستم‌های پرتاب فوق سنگین لانگ مارچ، یک فضاپیمای خدمه نسل جدید، یک فرودگر ماه و یک ماه‌نورد با قابلیت حمل فضانوردان هستند. همچنین پیشنهاداتی در مورد چگونگی ایجاد پایگاه‌های دائمی روی سطح ماه ارائه کرده‌اند.
چین در سال ۲۰۲۰ با بازگرداندن موفقیت آمیز نمونه‌هایی از سطح ماه از طریق یک ماموریت بدون سرنشین، به نقطه عطف مهمی دست یافت و خود را به سومین کشوری تبدیل کرد که پس از ایالات متحده و اتحاد جماهیر شوروی، قطعات سطح ماه را به زمین بازمی‌گرداند.
انتهای پیام