به گزارش ایسنا و به نقل از اسپیس، دانشمندان سیاره فراخورشیدی غول پیکری به نام MWC ۷۵۸c کشف کرده‌اند که به اعتقاد آنها ممکن است مسئول ایجاد الگوهای بازوی مارپیچی در قرص‌های پیش‌سیاره‌ای باشد که از مرکز کهکشان راه شیری بیرون زده‌اند.
این بازوهای مارپیچیِ گازی پر از ستارگان هستند و گمان می‌رود که زادگاه منظومه‌های سیاره‌ای باشند.
در عین حال، دانشمندان این نظریه را مطرح کرده‌اند که فعل و انفعالات با سیارات نوپا ممکن است باعث ایجاد الگوهای مارپیچی شود. اکنون دانشمندان بر این باورند که ممکن است اولین شواهد مستقیمی را از این داشته باشند که در واقع چنین است.
کشف یک سیاره فراخورشیدی نزدیک
دانشمندان که جزئیات یافته‌های جدید خود را در مقاله‌ای در مجله Nature Astronomy بیان کرده‌اند، معتقدند سیاره MWC ۷۵۸c ممکن است بازوهای مارپیچی را در منظومه سیاره‌ای تازه متولد شده خود تولید کند.
کوین واگنر، نویسنده اصلی این مقاله و پژوهشگر فوق دکتری در رصدخانه استوارد دانشگاه آریزونا در بیانیه‌ای توضیح داد: مطالعه ما شواهد محکمی را ارائه می‌کند که نشان می‌دهد این بازوهای مارپیچی توسط سیارات غول پیکر ایجاد شده‌اند.
وی افزود: ما با تلسکوپ فضایی جیمز وب می‌توانیم این ایده را با جستجوی سیارات بیشتری مانند MWC ۷۵۸c آزمایش و پشتیبانی کنیم.
ستاره‌ی میزبان این سیاره تقریباً ۵۰۰ سال نوری از زمین فاصله دارد و تنها چند میلیون سال سن دارد. به طور معمول، یک قرص پیش‌سیاره‌ای حدود ۱۰ میلیون سال طول می‌کشد تا از یک منظومه محو شود.
الگوی مارپیچی اطراف این سیاره برای اولین بار در سال ۲۰۱۳ کشف شد. دانشمندان به سرعت خاطرنشان کردند که ممکن است نشان دهنده یافته‌های مرتبط با شبیه‌سازی‌های نظری باشد که شکل‌گیری سیارات غول‌پیکر را نشان می‌دهد.
واگنر توضیح داد: من به این منظومه به عنوان نمونه مقایسه ای فکر می‌کنم از اینکه منظومه شمسی ما زمانی که کمتر از یک درصد از عمر کنونی خود را داشته است، چگونه به نظر می‌رسیده است. سیاره مشتری که یک سیاره غول پیکر است، احتمالا میلیاردها سال پیش با قرص ما تعامل داشته و به صورت گرانشی آن را شکل داده است که در نهایت منجر به تشکیل زمین شده است.
وی افزود: بازوهای مارپیچی می‌توانند بازخوردی را در مورد فرآیند تشکیل سیاره ارائه دهند. مشاهدات ما از این سیاره جدید بیشتر از این ایده حمایت می‌کند که سیارات غول پیکر در اوایل شکل‌گیری منظومه، جرمی را از محیط تولد خود جمع می‌کنند و سپس به صورت گرانشی محیط بعدی را برای تشکیل سیارات دیگر که کوچکتر نیز هستند، تغییر می‌دهند.
چرا سیارات بیشتری مانند MWC ۷۵۸c شناسایی نکرده‌ایم؟
دانشمندان به طور کامل درک نمی‌کنند که چرا ما برای اولین بار است که یک سیاره را در یک بازوی مارپیچی شناسایی کرده‌ایم. مدل‌های آنها نشان می‌دهد که این سیارات زمانی که تازه شکل می‌گیرند باید بسیار درخشان باشند. با این حال، کشف MWC ۷۵۸c ممکن است توضیح دهد که چرا این غول‌های تازه تشکیل شده تا این حد دست نیافتنی هستند.
پژوهشگران دانشگاه آریزونا از ابزاری در تداخل‌سنج تلسکوپ دوچشمی بزرگ(LBTI) استفاده کردند که ظرفیتی مشابه با تلسکوپ فضایی جیمز وب برای تشخیص نور فروسرخ دارد. آنها می‌گویند که بدون آن، برخلاف اینکه جرم این سیاره حداقل دو برابر مشتری است، نمی‌توانستند آن را شناسایی کنند.
اگرچه پژوهشگران به طور کامل نمی‌دانند چرا MWC ۷۵۸c دارای رنگ قرمز است. سرخ رنگ بودن آن به این معنی است که تشخیص طول موج‌های سرخ طولانی‌ترِ آن هنگام عبور از درخشش حرارتی جو زمین دشوارتر است.
واگنر می‌گوید: در هر صورت، اکنون می‌دانیم که باید جستجوی پیش‌سیاره‌های سرخ‌تر در این سیستم‌ها را آغاز کنیم که بازوهای مارپیچی دارند.
پژوهشگران قصد دارند در مرحله بعد از تلسکوپ فضایی جیمز وب برای یافتن سیارات مشابه با MWC ۷۵۸c استفاده کنند.
انتهای پیام