به گزارش ایسنا و به نقل از گاردین، ۹ جولای ۲۰۲۳ یک روز مهم برای اقتصاد جهانی به شمار می‌رود، روزی که نشان دهنده آغاز بزرگترین هجوم برای تصاحب طلا در تاریخ است. به عبارت دیگر، از این تاریخ به چند شرکت این اجازه داده می‌شود که از وقوع فاجعه زیست‌محیطی سود و منفعت ببرند!
در حالی که این هجوم می‌تواند به آسیب زیست محیطی بی سابقه‌ای منجر شود، به نظر می‌رسد تنها تعداد کمی از مردم به این موضوع توجه می‌کنند. دولت انگلیس نیز در برابر این فاجعه سکوت کرده است و این سکوت می‌تواند بسیار خطر آفرین باشد.
برای آشنا شدن با جزییات این ماجرای قریب الوقوع، آگاهی داشتن از تاریخ و آنچه که پیش از این در این باره رخ داده، مفید خواهد بود. در سال ۱۹۸۲، پس از ۲۵ سال مذاکرات نه چندان خوشایند، سازمان ملل متحد، UNCLOS (کنوانسیون سازمان ملل متحد درباره حقوق دریاها) را تصویب کرد. درواقع، این بزرگترین شکل از حصارکشی در تاریخ بود که به واسطه آن بیش از ۱۳۸ کیلومتر مربع (۵۳ مایل مربع) از بستر دریا را به مناطق انحصاری اقتصادی ملی (EEZ) تبدیل شد و آن را برای بهره‌برداری توسط کشورهای ساحلی، آزاد و در دسترس قرار دادند.
اما کنوانسیون ملل متحد درباره حقوق دریاها (UNCLOS)، اعلام کرد که دریای عمیق، خارج از مناطق انحصاری اقتصادی(EEZ)، معروف به " the Area "، که ۵۴ درصد از اقیانوس‌های جهان را پوشش می‌دهد، «میراث مشترک بشریت» محسوب می‌شود.
از این‌رو، قرار بر این بود که موضوع استخراج معادن در اعماق دریا در این منطقه، تا زمانی که یک کد برای استخراج دریافت شود، ممنوع اعلام شود. به موجب دریافت این کد، احتیاط برای جلوگیری از آسیب‌های اکولوژیکی و زیست محیطی باید رعایت شود و آنچه که بدست می‌آید، باید به صورت عادلانه میان تمام کشورها تقسیم شود. اما از آنجایی که کشورهای ثروتمند نمی‌خواستند به کشورهای کوچک در حال توسعه قدرت بدهند، اصرار داشتند که تصمیمات باید با اجماع اتخاذ شود و امروز جای تعجب نیست که با گذشت ۲۸ سال، انجمن بین‌المللی اتوماسیون(ISA)، نتوانسته است یک کد ماینینگ برای حفظ و اشتراک منافع کشورها ایجاد کند.
با وجود چنین شرایطی، برنامه‌ها برای استخراج، از یکشنبه ۹ جولای، آغاز می‌شود. در ابتدا، استخراج در ۴.۵ کیلومتر مربع در اقیانوس آرام معروف به منطقه Clarion-Clipperton و سپس در زمان مناسب در کل منطقه انجام می‌شود.
تخمین زده می‌شود که اعماق دریا حاوی میلیاردها تن نیکل، کبالت، منگنز و سایر عناصر معدنی با ارزشی است که برای انتقال و به کارگیری در اقتصاد سبز، همچنین برای استفاده در خودروهای برقی، مزارع بادی و موارد دیگر بسیار پرکاربرد است.
دانشمندان بارها هشدار داده‌اند که در نتیجه این استخراج، تمام شواهد علمی به خطرات زیست محیطی وسیعی اشاره می‌کنند و بسیاری از کشورها و صدها دانشمند علوم دریایی خواستار تعلیق انجام این عمل شده‌اند.
آخرین اخبار حاکی از آن است که گروه پارلمانی همه احزاب برای اقیانوس (اگرچه با تاخیر) تشکیل جلسه داد تا بررسی کند که استخراج عناصر معدنی با ارزش از اعماق دریا باید انجام شود یا خیر. متاسفانه این احزاب برای تشکیل این جلسه، بریتانیا را شامل نمی‌شود.
انتهای پیام