/تحلیل/

جوانان فرانسوی اوضاع کنونی را به‌مثابه جنگ با سیستم کشور تلقی می‌کنند

«سیاستمداران جناح راست و چپ، دانشمندان علوم اجتماعی، تحلیلگران و مفسران به طرق مختلفی خشونت در فرانسه را که به دنبال کشته شدن یک نوجوان ۱۷ ساله به دست پلیس این کشور شدت گرفته است، محکوم و یا توجیه کرده‌اند. اما آشکارترین و هوشمندانه‌ترین شهادت به روایت "کندرا"، شهروندی در نانتر، حومه پاریس، تعلق دارد، جایی که این نوجوان در یک ایست بازرسی کشته شد. از سال ۲۰۲۰، تعداد ۲۱ تیراندازی مرگبار در ایست بازرسی پلیس گزارش شده است که اکثر قربانیان یا سیاه‌پوست و یا اصالتا عرب بوده‌اند.»

به گزارش ایسنا، "کندرا" شهروند ۴۰ ساله ساکن نانتر به خبرنگار روزنامه گاردین گفت: «شب گذشته طی چهار ساعت، جوانان در گروه‌هایی در خیابان‌های مختلف فرانسه حضور داشتند. من جدا فکر می‌کنم که جوانان اینجا خودشان را در یک جنگ در نظر می‌گیرند. آن‌ها این موقعیت را به‌مثابه جنگ با سیستم کشور تلقی می‌کنند. این جنگ فقط علیه پلیس فرانسه نیست و بلکه چیزی فرای آن است. این فقط نیروهای پلیس نیستند که مورد هدف قرار می‌گیرند، بلکه سالن‌ها و ساختمان‌های شهر نیز مورد حمله و هدف معترضان هستند... در واقع یک بعد سیاسی وجود دارد؛ حسی که انگار سیستم هیچ کاری نمی‌کند. جوانان مورد تبعیض قرار گرفته‌اند و همچنین نادیده گرفته شده‌اند.

مرگ نائل مرزوق، نوجوان ۱۷ ساله آفریقایی‌تبار به دست پلیس فرانسه و انتشار ویدئویی از لحظه شلیک به او به طرز غریبی برای مادر، خانواده و دوستانش دردناک و غم‌انگیز است. اما این مسئله اتفاقی نبود که در انزوا باقی بماند، بلکه بازتاب گسترده‌اش مشکلاتی را در میان پلیس فرانسه و مسائل مربوط به نژادپرستی پررنگ‌تر کرده و جامعه باید نسبت به تمامی این‌ها هوشیار باشد. به بیان دیگر و براساس مفهومی گسترده‌تر، مرگ مرزوق سوالات غامض و لاینحلی را درباره اصرار متعصبانه فرانسه نسبت به همگون‌سازی نژادی، سکولاریسم و یک هویت مطلق با قائده کلی و جهان شمول مطرح کرده است.

روش‌های خشونت‌آمیز و گاها وحشیانه پلیس فرانسه مشکل اساسی و بزرگی تلقی می‌شود. این مسئله در اعتراضات خیابانی موسوم به "جلیقه زردها" در سال‌های ۲۰۱۸ الی ۲۰۱۹ برجسته شد؛ هنگامی که هزاران تن از معترضان زخمی شدند. سال گذشته میلادی مشکل مشابهی در اعتراضات به اصلاحیه و افزایش قانون بازنشستگی در فرانسه رخ داد. نهادهای حقوق بشری و همچنین دیده‌بان حقوق بشر سازمان ملل به اعتراضات اخیر واکنش تندی نشان دادند و با اشاره به قتل نائل ۱۷ ساله گفتند "اکنون برای فرانسه وقت آن رسیده تا به طور جدی به مشکلات عمیق مربوط به نژادپرستی رسیدگی کنند."

شکست طبقه‌های سیاسی فرانسه جهت رسیدگی به این مشکل، یکی از دلایلی است که بسیاری از جوانان به خصوص مردم رنگین‌پوست معتقدند که با سیستم در حال جنگ هستند. همچنین سیاستمداران راست فرانسه که این اعتراضات را "شورش" و یا "جنگ داخلی" خوانده‌اند، خودشان عموما نژادپرست تلقی می‌شوند. حتی امانوئل ماکرون، رئیس‌جمهوری فرانسه هم به "بی‌مسئولیتی" متهم شده است زیرا او به جای آنکه به این موضوع رسیدگی کند، در بحبوحه شرایط کشورش و اعتراض شهروندانش، به کنسرت التون جان، خواننده و نوازنده انگلیسی رفته بود. ماکرون این حادثه تیراندازی را "غیرقابل توجیه" توصیف کرد و همین اظهارات او باعث خشونت اتحادیه‌های پلیس شد.

پلیس فرانسه با توصیف معترضان تحت عنوان "دسته‌های وحشی" اقدام خود را توجیه می‌کند و همین امر بیانگر شکاف خطرناک و عمیق‌تر میان فقیر و غنی در فرانسه است.

فقر، محله‌های زاغه‌نشین، بیکاری، فرصت‌های محدود زندگی و انزوا در جامعه جزو مشکلاتی هستند که جوانان در بسیاری از کشورهای توسعه‌یافته به‌خصوص بریتانیا با آن‌ها مواجه هستند. و هنگامی که مسائل حاد و غیرحل نشده‌ای مثل نژادپرستی به چنین ترکیب بی‌ثباتی افزوده می‌شود، عجیب نیست که انفجارهای کنترل‌نشده‌ای اتفاق بیفتد. آنچه که در فرانسه در حال رخ دادن است، هشداری برای همه می‌باشد.»

انتهای پیام

  • یکشنبه/ ۱۱ تیر ۱۴۰۲ / ۱۲:۰۰
  • دسته‌بندی: گزارش و تحلیل
  • کد خبر: 1402041106466
  • خبرنگار : 71660