به گزارش ایسنا و به نقل از دیجیتال ترندز، اگر جهان را در مقیاس بزرگ بررسی کنید، می‌بینید که میلیاردها کهکشان بیرونی به طور تصادفی پراکنده نشده‌اند. آنها ساختاری را تشکیل می‌دهند که از کهکشان‌ها و گاز بین آنها تشکیل شده است. کهکشان‌ها و گاز بین آنها، به رشته‌هایی در یک الگوی هندسی‌مانند متصل شده‌اند. این ساختار که به عنوان «شبکه کیهانی» شناخته می‌شود، در شرایط آغاز جهان و در طول انفجار بزرگ ایجاد شد.
«تلسکوپ فضایی جیمز وب»(JWST) اخیرا برخی از قدیمی‌ترین شواهد این شبکه کیهانی را مورد بررسی قرار داده و برخی از کهکشان‌های بسیار قدیمی را شناسایی کرده است که فقط ۸۳۰ میلیون سال پس از انفجار بزرگ مشاهده شده‌اند و به صورت یک رشته در آمده‌اند.
پژوهشگران از «دوربین فروسرخ نزدیک»(NIRCam) جیمز وب برای شناسایی رشته‌ای از ۱۰ کهکشان اولیه استفاده کردند که در ساختاری به طول تقریبا سه میلیون سال نوری به هم متصل شده‌اند. این رشته با گذشت زمان، کهکشان‌های بیشتری را جذب خواهد کرد و به یک خوشه کهکشانی تبدیل خواهد شد.
«شیائوهویی فن»(Xiaohui Fan)، پژوهشگر «دانشگاه آریزونا»(UArizona) گفت: من تعجب کردم که این رشته چقدر طولانی و باریک است. انتظار داشتم چیزی پیدا کنم اما انتظار ساختاری تا این اندازه طولانی و کاملا نازک را نداشتم.
پژوهشگران، رشد سیاه‌چاله‌ها را نیز بررسی کردند و هشت کهکشان را دیدند که سیاه‌چاله‌های کلان‌جرم فعال و روشن در قلب آنها وجود داشتند. حتی با وجود این که برخی از این سیاه‌چاله‌ها از مراحل اولیه کیهان هستند، تا دو میلیارد برابر جرم خورشید ما را دارند و پژوهشگران سعی دارند بفهمند که آنها چگونه می‌توانند به این سرعت بزرگ شوند. این سرعت رشد، به یک سیاه‌چاله بزرگ نیاز دارد تا از مقادیر زیادی ماده مجاور تغذیه کند.
«جینی یانگ»(Jinyi Yang)، از پژوهشگران این پروژه گفت: این مشاهدات بی‌سابقه، سرنخ‌های مهمی را در مورد نحوه گرد آمدن سیاه‌چاله‌ها ارائه می‌دهند. ما آموخته‌ایم این سیاه‌چاله‌ها در کهکشان‌های جوان بزرگی قرار دارند که مخزن سوخت را برای رشد آنها فراهم می‌کنند.
این پژوهش، در «The Astrophysical Journal» به چاپ رسید.
انتهای پیام