شهید خسرو چیتی در یکم شهریورماه سال ۴۶ در شهرستان بروجرد از پدری به نام محمد و مادری به‌نام اشرف متولد شد تحصیلاتش را تا اول راهنمایی ادامه داد و با شروع جنگ به جبهه رفت و در چهارم اسفندماه سال ۶۲ در تنگه چزابه بر اثر اصابت ترکش به شهادت رسید و پیکرش را در گلزار شهدای بروجرد به خاک سپردند.
در وصیت‌نامه شهید خسرو چیتی آمده است: «با سلام و درود فراوان بر مهدی‌موعود(عج) و با سلام و درود بیکران بر خمینی، این عزیز و امید مستضعفان که با راهنمایی‌های پیامبرگونه‌شان امت را دانا و سرافراز کرد و با درود فراوان به روان پاک شهیدان گلگون‌کفن انقلاب که با اهدای خون خود نهال جمهوری اسلامی را آبیاری کردند که امام عزیز فرموده: «ما هرچه داریم از شهدا داریم».
و با درود فراوان بر جان برکفان جمهوری اسلامی که از همه چیز خود گذشته و دلیرانه به میدان‌های نبرد شتافته و به مبارزات بی‌امان خود ادامه میدهند و یک لحظه از پای نمینشینند که ابرجنایتکاران شرق و غرب را به زانو درآورده‌اند و با سپاس از امت شهیدپرور و همیشه در صحنه که با پشتیبانی بی‌دریغ خود موجبات تحکیم این انقلاب را فراهم ساختند.
و سلام بر تو ای پدر و ای مادر عزیزم! که سال‌های سال پای من زحمت و رنج‌ها کشیدید و من را به این سن و سال رساندید و من‌را تحویل این جامعه دادید.
و ای برادرانم! شما باید بتوانید راه مرا ادامه دهید و در هرجا مجلس و یا دعای کمیل و دعای توسل بود شما شرکت کنید و برادران پایگاه! شما هم به وصیت من و شهید احمد گودرزی عمل کنید،سنگرها را پُر کنید، در همه نوع مجلس و در نمازهای جمعه شرکت کنید.
و ای مادر! باید افتخار کنی این‌چنین فرزندی را بزرگ کرده‌اید و تحویل این جامعه داده‌اید. و ای مادر! اگر من شهید شدم تکه چوبی را روی آن بنویسید «بسم‌الله الرحمن الرحیم» و روی سینه‌ام بگذارید و مادرجان! تو برای من گریه نکن چون این یک افتخار است که خدا به من داده است.
مادرجان! من را حلال کن و ای مردم غیور اگر من نصیبم بشود شهید شوم، سلام شما مردم غیور و همیشه در سنگر را به اباعبدالله‌الحسین میرسانم. مادرجان! من شهید نشده‌ام و نزد خدا روزی می‌برم چون که شهیدان زنده هستند، پدر عزیزم! ان‌شاءالله بتوانی این پسرت را به خداوند بزرگ بسپاری، خداوند شما عزیزان را برای جامعه نگهداری کند».
انتهای پیام