به نقل از چاینا دیلی و بر اساس تحقیق کنونی، با وجود اینکه ایالات‌متحده یکی از ثروتمندترین کشورهای جهان است، بیش از ۵۰ کشور از نظر امید به زندگی از ایالات‌متحده پیشی گرفته‌اند.
استیون وولف، محقق این تحقیق و مدیر مرکز جامعه و سلامت در موسسه مشترک المنافع ویرجینیا، این مشکل را «بدتر» از آنچه پیش از این تصور می‌شد، توصیف کرد.
وولف ابراز کرد: وضع نامساعد امید به زندگی در ایالات‌متحده از دهه ۱۹۵۰ شروع شد و در طول چهار دهه گذشته به‌طور پیوسته بدتر شده است. ده‌ها کشور مختلف در سطح جهان از ایالات‌متحده بهتر عمل کرده‌اند.
در سال ۱۹۵۰، نروژ طولانی‌ترین امید به زندگی را داشت؛ این تحقیق نشان داد که ایالات‌متحده در آن زمان در رتبه دوازدهم قرار گرفت. در سال ۲۰۱۹، هنگ کنگ بالاترین امید به زندگی را در جهان داشت و در مقایسه، ایالات‌متحده در رتبه ۴۰ قرار گرفته بود. بر اساس گزارش سازمان ملل، تا سال ۲۰۲۰، امید به زندگی در هنگ کنگ به ۸۵.۲ سال رسید اما ایالات‌متحده به ۷۷.۴ سال کاهش یافته بود. در غرب میانه و جنوب ایالات‌متحده، مردم عمر کوتاه‌تری دارند.
ارقام نشان می‌دهند که امید به زندگی در ایالات‌متحده از دهه ۱۹۵۰ کاهش یافته و از سال ۱۹۵۰ تا ۱۹۵۴ امید به زندگی ۰.۲۱ سال نزول کرده و بین سال‌های ۱۹۷۴ و ۱۹۸۲ هر سال ۰.۳۴ افزایش داشته است اما از سال ۲۰۲۰ تا ۲۰۲۱ دوباره ۰.۹ سال از ۷۷.۰ به ۷۶.۱ کاهش یافت. به گفته مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌ها این پایین‌ترین سطح ثبت شده از ابتدا از سال ۱۹۹۶ بود. این کاهش به ۵۶ کشور دیگر در ۶ قاره امکان داد تا از نرخ امید به زندگی در ایالات‌متحده پیشی بگیرند.
چندین عامل دیگر به کوتاه شدن طول عمر در ایالات‌متحده کمک کرده است. این عوامل شامل پیامدهای همه‌گیری کووید-۱۹ است که به مرگ بیش از ۱.۱ میلیون آمریکایی مرتبط می‌شد. موسسه ملی بهداشت گزارش کرد که در سال ۲۰۲۰، ایالات‌متحده به رتبه ۴۶ سقوط کرد زیرا این ویروس سومین عامل مرگ و میر در ایالات‌متحده شد. زمانی که شهر نیویورک در زمان شروع همه‌گیری در سال ۲۰۲۰ کانون این ویروس بود، مسئولان برگزاری مراسم تشییع جنازه برای مقابله با این بیماری تلاش کردند زیرا روزانه صدها نفر جان خود را از دست دادند.
مایکل لانوت، مدیر اجرایی و مدیرعامل انجمن مدیران مراسم تشییع جنازه ایالت نیویورک، در آن زمان گفت: در چند روز گذشته نزدیک به ۸۰۰ مورد مرگ ناشی از کووید-۱۹ رخ داد که بیشتر آنها در مناطق شهر نیویورک اتفاق افتادند.
عدم دسترسی به بیمه درمانی مقرون به صرفه برای برخی از مردم نیز دردناک است. دانشکده پزشکی هاروارد و اتحادیه سلامت کمبریج دریافتند، آمریکایی‌های بدون بیمه ۴۰ درصد بیشتر از کسانی که بیمه شده‌اند، با خطر مرگ روبه رو هستند. در سال ۲۰۰۲، بیش از ۴۵هزار آمریکایی به‌دلیل نداشتن بیمه درمانی جان خود را از دست دادند. در سال ۲۰۲۱، علل اصلی مرگ و میر مربوط به سلامتی، ازجمله بیماری قلبی، سرطان، کووید-۱۹ و حوادث ناشی از صدمات غیر عمد بود.
یکی دیگر از عواملی که امید به زندگی را تحت فشار قرار می‌دهد، اسلحه است. حدود ۸۱ درصد از قتل‌ها در سال ۲۰۲۱ ( ۲۰,۹۵۸ قتل از ۲۶,۰۳۱ ) مربوط به سلاح گرم بوده است. مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌ها اعلام کرد که در سال ۲۰۲۱ بیش از هر سال دیگری آمریکایی‌ها بر اثر اسلحه جان خود را از دست دادند. حداقل ۴۸۸۳۰ نفر بر اثر چنین جراحاتی جان باختند.
حداقل ۵۴ درصد یا ۲۶هزار و ۳۲۸ نفر در اثر خودکشی ناشی از اسلحه و ۴۳ درصد دیگر یعنی ۲۰هزار و ۹۵۸ نفر بر اثر قتل‌های مرتبط با اسلحه جان خود را از دست دادند، ۵۴۹ مرگ تصادفی وجود دارد؛ ۵۳۷ مورد توسط اسلحه، شامل اجرای قانون و ۴۵۸ در شرایط نامشخص بودند.
در سال ۲۰۲۲، سوئیس دارای امید به زندگی ۸۳ سال بود اما میزان مالکیت اسلحه نیز مانند ایالات‌متحده زیاد بود.
مارتین کیلیاس، استاد بازنشسته جرم‌شناسی و حقوق جزا در دانشکده حقوق دانشگاه زوریخ، سوئیس، معتقد است که استفاده و مالکیت اسلحه در کشور وی، جایی‌که به آن جنبه سیاسی داده نشده است، در مقایسه با ایالات‌متحده تفاوت دارد و میزان قتل نیز بسیار پایین است.
کیلیاس اظهار کرد: در سوئیس در میان صاحبان اسلحه، سلاح‌ها به‌عنوان بخشی از خاطره، از گذشته نظامی، ابزاری برای ورزش، شکار، تیراندازی به هدف اما نه به‌عنوان نماد آزادی در نظر گرفته می‌شوند، بنابراین، به این موضوع هرگز مانند ایالات‌متحده به‌طور دائم جنبه سیاسی داده نشده است.
یافته‌های این تحقیق در مجله آمریکایی Public Health منتشر شده است.
انتهای پیام