به گزارش ایسنا و به نقل از دیلی‌میل، کارشناسان فضایی ادعا می‌کنند که اکتشافات فضایی انسانی با «فناورانی» که «دروازه‌هایی» در نزدیکی زمین می‌سازند، آغاز خواهد شد. آنها می‌گویند این دروازه‌ها به تعداد کمی از کاوشگران انسانی کمک می‌کنند تا مستعمره‌هایی در ماه و سپس در مریخ بسازند.

دیلی‌میل برای تصویر اینکه این مستعمرات ممکن است چگونه به نظر برسند، از هوش مصنوعی «میدجرنی»(Midjourney) برای ایجاد تصاویری از مستعمرات فضایی و فضاپیماها بر اساس این پیش‌بینی‌ها استفاده کرده است.

دیوید بارنهارت(David Barnhart)، مدیرعامل و موسس شرکت فضایی آرکیسیس(Arkisys) می‌گوید اکتشافات انسانی به «دروازه‌ها» و «ایستگاه‌های» مستقل در فضا بستگی دارد که کاوشگران انسانی را به مریخ و فراتر از آن می‌فرستند.

او در گفتگو با دیلی‌میل گفت: آینده‌ی اکتشافات انسانی به این بستگی دارد که چگونه می‌توانیم زیرساخت‌های مورد نیاز را راه‌اندازی کنیم، مانند زنجیره‌ی تامین، سکونت‌گاه، ذخایر مواد غذایی و غیره.

بارنهارت معتقد است، دقیقا مانند روی زمین، فضا توسط پیشگامانی کاوش خواهد شد که زیرساخت‌های مورد نیاز برای افراد بیشتری را ایجاد خواهند کرد که ادامه‌دهنده‌ی راه آنها خواهند بود.

او توضیح داد: روشی که اکتشاف روی زمین انجام شد در طول چندین دهه رخ داد، اما تقریبا همیشه توسط پیشگامان آغاز شد و سپس با ایجاد قلعه‌ها، شهرها و روستاهایی که می‌توانستند کالاها و خدمات مورد نیاز را برای رشد تامین کنند و در نتیجه به انسان‌های بیشتری اجازه ورود دهند، ادامه یافت.

شرکت آرکیسیس قصد دارد این «ایستگاه» را که یک فانوس و برج دیده‌بانی مداری است که به مسافران و فضاپیماها در مدار زمین، ماه و مریخ و فراتر از آن خدمت می‌کند، بسازد.

ایستگاه‌های فضایی، راهی به مریخ

بارنهارت می‌گوید که اکتشافات فضایی انسانی به «زیستگاه‌ها» و همچنین به «ایستگاه‌های فضایی» و همچنین «ایستگاه‌های» رباتیک که محموله‌ها و وسایل نقلیه را حمل می‌کنند، متکی است.

آنتن‌های بزرگ همچنین امکان ارتباط دائمی با زیستگاه‌های مریخ یا زیستگاه‌های حتی عمیق‌تر در منظومه شمسی را فراهم می‌کند.

ایستگاه فضایی در حال چرخش به دور ماه

بارنهارت می‌گوید: زیستگاه‌های پایدار اولیه و مفهومی ماه ناسا یک «دروازه» بود که هم برای کمک به انتقال سوخت و خدمه به سطح ماه و از سطح آن مورد استفاده قرار می‌گیرد و هم به عنوان ایستگاهی برای سفر احتمالی از ماه به مریخ عمل می‌کند.

در حال حاضر، فشار برای توسعه‌ی زیرساخت‌های گوناگون از ایستگاه‌های فضایی گرفته تا زیستگاه‌ها و بنادر هم از سوی دولت و سازمان‌های خصوصی وجود دارد.

بارنهارت اشاره می‌کند که مورگان استنلی (Morgan Stanley) پیش بینی کرده است که ارزش بخش فضایی تا سال ۲۰۴۰ به ۱.۱ هزار میلیارد دلار می‌رسد.

معدن‌کاوی سیارکی

معدن‌کاوی سیارکی در میان صنایع بالقوه‌ی سودآور قرار دارد و به گفته‌ی نیل دگراس تایسون (Neil Degrasse Tyson)، اولین تریلیونر، یک غول در حوزه‌ی معدن‌کاوی سیارکی خواهد بود.

پایگاه داده علمی و اقتصادی استرانک(Asterank) ارزش بالقوه‌ی بیش از ۶۰۰۰ سیارک ردیابی شده توسط ناسا را اندازه گیری می‌کند و می‌گوید که ارزش معدن‌کاوی تنها ۱۰ سیارک که به دلیل نزدیکی به زمین انتخاب شده‌اند، می‌تواند ۱.۵ هزار میلیارد دلار خالص باشد.

تخمین زده می‌شود که یک سیارک به نام ۱۶ Psyche دارای ۷۰۰ کوئینتیلیون طلا باشد.

پایگاه‌های سرنشین‌دار ماه

فیلیپ رابرت هریس(Philip Robert Harris)، مشاور سابق ناسا، می‌گوید: پایگاه‌های قمری و ایستگاه‌های فضایی نزدیک به زمین توسط «فناورانی» که اولین زیرساخت‌ها را در فضا می‌سازند، مورد استفاده قرار خواهند گرفت.

او در کتاب خود به نام «پروژه فضایی: زندگی و کار در خارج از جهان در قرن بیست و یکم» می‌نویسد: ساخت ایستگاه‌های فضایی و پایگاه‌های ماه، پایه‌های زیرساخت فضایی را برای ۵۰ سال آینده ایجاد می‌کنند که منجر به ایجاد سکونت‌گاه‌های فضایی بیشتر، ماموریت‌های سرنشین‌دار به مریخ، معدن‌کاوی سیارک‌ها و در نهایت به حرکت در آوردن مستعمرات انسانی که در فضا می‌چرخند یا در سیارات دیگر مستقر شده‌اند، می‌شود.

این پروژه که با تعداد انگشت شماری از فضانوردان آغاز می‌شود و به کارگران ساخت وساز فضایی گسترش می‌یاد، جوامع انسانی در فضا را در طول این هزاره به هزاران فضانورد افزایش خواهد داد.

در این کتاب، دیوید جی شرونک(David G Schrunk)، کارشناس سابق ناسا می‌افزاید: ماه مکانی منطقی برای ایجاد اولین سکونتگاه انسانی در خارج از جهان است. این قمر از خطرات فضایی محافظت می‌کند و دارای انرژی(نور خورشید) و منابع مادی است که می‌توان از آنها برای حمایت از فعالیت‌های انسانی استفاده کرد و یک بستر عالی برای مطالعات علمی به ویژه نجوم است.

استارشیپ به سوی مریخ

ایلان ماسک پیش‌بینی‌های مختلفی درباره‌ی سفر به مریخ انجام داده است و سال گذشته بیان کرد که امکان سفر انسان به سیاره سرخ تا سال ۲۰۲۹ وجود دارد.

ماسک امیدوار است از موشک‌های استارشیپ قابل استفاده مجدد خود برای کاهش هزینه‌ها استفاده کند و ناوگانی از استارشیپ‌ها را بین سیاره‌ها جابه‌جا کند.

حامیان سفر به مریخ مانند رابرت زوبرین(Robert Zubrin) می‌گویند که سبک سفر کردن می‌تواند به صرفه‌جویی در هزینه‌ها در کاوش مریخ کمک کند و کاوش مریخ نه تنها فرصت‌هایی برای استخراج فراهم می‌کند بلکه امکان پیشرفت‌های جدید در فناوری را ممکن می‌کند.

ماسک می‌گوید: برای اینکه به حیات چند سیاره‌ای دست یابیم، شاید به ۱۰۰۰ استارشیپ یا چیزی شبیه به آن نیاز داشته باشیم.

پایگاهی دائمی در مریخ

ماسک معتقد است که تبدیل شدن به یک تمدن فضایی به بشریت کمک می‌کند تا از مکان‌هایی که به دلیل حوادثی مانند جنگ هسته‌ای در آنها خطر انقراض وجود دارد، اجتناب کنیم.

اگر بتوانیم به حیات خودکفا در مریخ دست‌یابیم، یکی از بزرگترین موانع را پشت سر خواهیم گذاشت. او توضیح داد که پس از آن ما را برای تبدیل شدن به میان‌ستاره‌ای آماده می‌کند.

زمین حدود ۴.۵ میلیارد سال سن دارد، اما حیات هنوز چند سیاره‌ای نیست و نامشخص است که چقدر زمان برای تبدیل شدن به آن باقی مانده است.

در دراز مدت، این موضوع برای روشن نگه داشتن چراغ آگاهی ضروری است. در نهایت اتفاقی برای زمین رخ خواهد داد چه طبیعی یا ساخته دست بشر که باعث پایان تمدن بشر می‌شود. اگر ما یک گونه چند سیاره‌ای باشیم، عمر احتمالی تمدن بشری بسیار بیشتر است.

مدارگردهای پیشرفته طراحی شده توسط هوش مصنوعی

ویوک کنچری(Vivek Koncherry)، مدیر عامل Graphene Space Habitat Limited مستقر در مرکز نوآوری مهندسی گرافن در دانشگاه منچستر، می‌گوید: زیستگاه‌های فضایی آینده از مواد پیشرفته با بهره‌گیری از حوزه رباتیک و هوش مصنوعی ساخته خواهند شد.

تیم کنچری در حال حاضر مدل‌های سه‌بعدی زیستگاه‌های فضایی را تولید کرده است و امیدوار است که یک واحد تولیدی برای ایجاد زیستگاه‌های فضایی بسازد.

زیستگاه فضایی از کامپوزیت‌های تقویت شده با گرافن استفاده خواهند کرد.

کنچری به دیلی‌میل گفته است: گرافن یک محلول فوق‌العاده است، زیرا سبک‌تر از فلزاتی است که پیش از این در زیستگاه‌های فضایی استفاده شده‌اند و رسانای بسیار خوبی برای گرما است، بنابراین می‌توان از آن برای دفع گرما در گرم‌ترین شرایط استفاده کرد.

ما می‌دانیم که سازه‌های ما قرار نیست بی‌نقص باشند اما می‌توان یک نمونه‌ی اولیه کوچک ساخت و آن را با حسگرها به فضا فرستاد.

من نمی‌گویم همه چیز از روز اول درست کار خواهد کرد، برخی از اجزای آن ممکن است از کار بیفتد و شکست بخورد. اما اگر خواهان تحقیق سریع هستید، تنها راه این است که چیزی واقعا سریع بسازید، آن را آزمایش کنید، داده‌ها را به‌دست آورید و از آنها بیاموزید.

انتهای پیام