حشمت‌الله فلاحت‌پیشه در گفت‌وگو با ایسنا با اشاره به سفر رییس جمهور به آمریکای لاتین گفت: منطقه آمریکای لاتین به ویژه در کشورهایی که جریانات چپ در آن حاکم است منطقه بکری برای حضور اقتصادی ایران بوده و هست؛ کوبا، ونزوئلا، نیکاراگوئه و بولیوی کشورهایی هستند که از نزدیک با آمریکا مواجهه داشتند و از این جهت همراهی و سنخیت‌هایی با ایران دارند. اما زیرساخت‌های اقتصادی این کشورها آن طور که می‌بینیم چندان توسعه یافته نیست.
وی ادامه داد: البته باید حق دهیم که گرایش شان چپ باشد، چرا که آمریکا بر اساس سیاست "وابستگی" با آنها برخورد کرده است و برای سال‌ها این کشورها محل تولید مواد خام و محل مصرف مواد صنعتی آمریکا بودند و از توسعه محروم ماندند. در عین حال پیامی که ایران برای این کشورها در این چهل سال برده است تاکید بر سیاست توسعه خوداتکا بوده است که بین کشورهای جهان سوم بود. آخرین نمود به کارگیری این سیاست را در ونزوئلا دیدیم که ایرانی‌ها در راه‌اندازی پالایشگاه‌ها و تولید فراورده‌های نفتی در ونزوئلا به گونه‌ای برخورد کردند که ونزوئلا به سمت بی‌نیازی حرکت کرد و این رغبت شکل گرفت که برخی اروپایی‌ها نیز به سمت دستاوردهای خوداتکای ایران حرکت کنند.
این نماینده پیشین مجلس شورای اسلامی در پاسخ به اینکه چرا تعاملات تجاری و اقتصادی و سیاسی ایران با کشورهای آمریکای لاتین از چند کشور فراتر نمی رود یا عمیق تر نمی‌شود؟ اظهار کرد: متاسفانه بخش عمده مناسبات ایران با آمریکای لاتین در سطح دولت و شرکت‌های دولتی باقی مانده است و دولت‌مردان ایرانی ظرفیت‌ها و جذابیت‌های لازم برای همکاری بخش خصوصی در این کشورها را فراهم نکردند. روسای جمهور ایران در سفر به کشورهای آمریکای لاتین صد نفر از تاجران و بازرگانان ایرانی را می بردند اما بعد از سفر عملا وابستگان اقتصادی نمی‌توانستند به حفظ این رابطه و تعامل ادامه دهند و کار رها می‌شد و این همراهی ایجاد نمی‌شد.
فلاحت‌پیشه با بیان اینکه ایران باید با الگوی چینی با آمریکای لاتین برخورد کند، اظهار کرد: مناطق آزاد آمریکای لاتین و مرکزی که می‌روید اکثرا در قبضه شرکت‌های چینی است، و آنها همان الگویی که در خاورمیانه در پیش گرفتند را در این منطقه هم دنبال می‌کنند. به عنوان مثلا الان مبادلات تجاری چین با کشورهای حوزه خلیج فارس به ۳۰۰ میلیارد دلار رسیده است که نشان دهنده برنامه‌ریزی و مدیریت فضا از سوی چینی‌ها و تمرکز بر منافع اقتصادی است. آمریکایی‌ها در این سال ها فقط روی صادرات نظامی در منطقه خلیج فارس کار کردند اما چین به سمت مناسبات اقتصادی و تجاری حرکت کرد و جذابیت این مناطق و خاورمیانه را برای بازارهای تجاری خود به موقع تشخیص داد.
این کارشناس مسایل بین‌الملل گفت: مناسبات سیاسی جای خود را دارد اما ایران باید به سمت تعریف مناسبات اقتصادی در آمریکای لاتین حرکت کند و فقط به مناسبات سیاسی بسنده نکند. ایران برای کمک به رهایی ونزوئلا از محاصره انرژی از سوی آمریکا، یکی از بزرگترین ریسک‌های بزرگ در تعاملات سیاسی خود را انجام داد و نفتکش‌های ایرانی در میان تهدید آمریکا به سمت این کشورها حرکت کردند و نفت را به آنها رساند اما بهره‌برداری اقتصادی از این ریسک‌های سیاسی و حتی نظامی به خوبی انجام نمی شود.
وی ادامه داد: برخی کشورهای همسایه ایران گاها ۲۲ وابسته اقتصادی در سفارت‌خانه‌هایشان دارند که مشخص است چرا این تمرکز وسیع انجام می گیرد اما هنوز جایگاهی برای وابستگان اقتصادی ایران در نمایندگی های ایران در خارج از کشور و به ویژه در کشورهای همسایه تعریف نشده است.
انتهای پیام