دکتر آرمان شیشه‌گر در گفت‌وگو با ایسنا متذکر شد: اگر به صورت اضطراری به این محوطه رسیدگی نشود و روند تخریب ادامه داشته باشد در زمان بسیار کوتاهی از این محوطه آثاری باقی نخواهد ماند.
او به بیان وضعیت این محوطه پرداخت و گفت: از دیرباز تاکنون مداخلات انسانی، فعالیت‌های عمرانی، کار معدن‌کاران و جاده‌سازان، حفاری‌های متعدد غیرمجاز و همچنین کشاورزانی که از کشت و زرع روی عرصه این محوطه باستانی دست‌بردار نیستند این محوطه را تهدید می‌کند و در صورت تداوم دیری نخواهد پایید و این محوطه برای همیشه از بین خواهد رفت.
شیشه‌گر تاکید کرد: یکی دیگر از نیازهایی که در این محوطه باستانی احساس می‌شود آغاز کاووش‌های باستان‌شناسی است زیرا این محوطه باستانی ارزشمند شاید حتی بتواند کتاب‌های تاریخی را دچار تحول کند.
این باستان‌شناس پیشکسوت با بیان اینکه بسیاری از آثار تاریخی این محوطه باستانی به دلیل نبود کاووش در اعماق زمین پنهان مانده‌اند گفت: از قرار مطالعه باستان‌شناسی در این محوطه باستانی متوقف شده و مهم‌ترین عامل در رکود علمی این محوطه نبود اعتبار است و به حال خود رها شده است.
یه گزارش ایسنا، محوطه باستانی جوبجی را باستان‌شناسان در سال ۱۳۸۶ و به دنبال آغاز اجرایی کردن طرح کانال آب‌رسانی به دست آوردند؛ گنجینه‌ای بزرگ از یکی از پادشاهان عیلامی که کانالِ ۱۸۶ متری انتقال آب آن را نمایان کرد و به حضور باستان‌شناسان در جوبجی برای کاوش‌های گسترده‌ای منجر شد؛ کاوش‌هایی که بعضا هنوز ادامه دارد.
بیشتر بخوانید:
معدن‌کاران به سایت تاریخی جوبجی رحم نکردن
«جوبجی» این‌بار طعم زخم لودرها را از خودی‌ها چشید
محوطه دوره اشکانی زیر کشت و کانال آب!
انتهای پیام