ماندانا ساکی در گفت‌وگو با ایسنا با اشاره به اجرای طرح تحقیقاتی دانشگاه علوم پزشکی لرستان تحت عنوان «تأثیر مداخله شناختی ـ رفتاری بر امید و ترس از مرگ در بیماران تحت همودیالیز» اظهار کرد: همودیالیز اثرات فیزیکی و روانی قابل‌توجه و مضر بر روی بیماران داشته و با ایجاد اثرات منفی بر سلامت روان، کیفیت زندگی بیماران را کاهش داده و موجب احساس برآشفتگی در ارتباط با عدم کنترل در بیماران می‌شود.
وی ادامه داد: بیماران همودیالیز با توجه به ماهیت بیماری در معرض خطر بالایی برای ابتلا به اختلالات روانی هستند.
ساکی با اشاره به اینکه به طور روتین در بخش‌های همودیالیز بیشترین توجه به بعد جسمی بیمار و انجام درمان‌های معمول و همودیالیز است و به بعد روانی بیماران توجه کمتری می‌شود، بیان کرد: در این راستا هیچ‌گونه مداخله خاص روانشناختی جهت بهتر شدن بُعد روانی بیماران همودیالیزی صورت نمی‌گیرد.
این دانشیار دانشگاه علوم پزشکی لرستان تصریح کرد: از آنجا که امید و ترس از مرگ به عنوان شاخص‌هایی هستند که روند درمان و بهبودی بیماران همودیالیز را تحت تأثیر قرار می‌دهد، باید مورد توجه قرار گیرند.
وی افزود: از آنجا که CBT در نوع خود درمان مناسبی برای کنترل افکار منفی و همچنین کاهش اضطراب بیماران به‌حساب می‌آید می‌توان تأثیر این درمان در بهبود وضعیت روانشناختی و شاخص‌های ذکر شده در بیماران تحت همودیالیز را مورد بررسی و مطالعه قرار داد.
ساکی اضافه کرد: از آنجا که بیماران همودیالیزی از نظر جسمی و روانی در وضعیت مطلوبی قرار ندارند، انجام مداخلات روانشناختی بویژه درمان‌های شناختی رفتاری در این بیماران به منظور کاهش ترس از مرگ و افزایش امید ضروری به نظر می‌آید.
این دانشیار دانشگاه علوم پزشکی لرستان افزود: انجام مداخلات روانشناختی ازجمله درمان شناختی رفتاری در بیماران همودیالیزی نه تنها موجب حفظ سلامت روان و پیشگیری از اختلالات روانپزشکی در آنان می‌شود بلکه ارتقای کیفیت زندگی بیماران را نیز به دنبال خواهد داشت.
وی تصریح کرد: با توجه به نتایج بدست آمده از مطالعه حاضر پیشنهاد می‌شود پرستاران شاغل در بخش‌های همودیالیز در هنگام مراقبت از بیماران علاوه بر توجه به وضعیت جسمی، به بُعد روانشناختی بیماران نیز توجه کرده و مداخلات ضروری و مورد نیاز را به منظور حفظ و ارتقاء سلامت روان بیماران انجام دهند تا کیفیت زندگی آن‌ها را ارتقا ببخشند.
انتهای پیام