دولتمند خالف در گفت‌وگو با ایسنا در خصوص مشترکات فرهنگی دو کشور ایران و تاجیکستان ضمن اینکه خود را آموزگار کنسرتور معرفی کرد، گفت: فارسی دری از قدیم‌الایام زبان ملی ما بوده، تغییر نیافته و کمترین کلمات اقتباسی از زبان‌های دیگر به آن وارد شده و موضوع زبان برای ما بسیار جدی است.
وی در مورد قرابت‌ها و اشتراکات هنری به ویژه حوزه موسیقی در منطقه فارسی زبان بین تاجیک‌ها و ایرانی‌ها گفت: این نوع موسیقی‌ها از یک ریشه آب خورده، بزرگ شده، رشد و گسترش یافته و البته که هم‌ریشه و هم‌زبان هستند و در یک مقام و رکن قرار دارند.
این خواننده تاجیکی با اشاره به اینکه موسیقی را در دانشگاه به زبان روسی آموخته است، ادامه داد: انواع موسیقی از تاجیکی، افغانی، ایرانی و ... گرفته تا ممالک شرق همچون آذربایجان و ازبکستان، هیچکدام برتری نسبت به یکدیگر ندارند. ارتباطات ایران و تاجیکستان در این حوزه قوی است، بیشتر از ۳۰ سال است که به جشن‌های دهه فجر دعوت می‌شوم، همچنین از خراسان با حاج قربان سلیمانی ارتباط داشتم که همراه با پسر و برادرش به تاجیکستان نیز می‌آمدند.
خالف خاطرنشان کرد: استاد موسیقی محلی در جنوب تاجیکستان نیز هستم و در حوزه انواع موسیقی کارهایی را انجام داده‌ام، حتی برای سمفونی‌ها آوازخوانی می‌کنم، اما هنگامی‌که از ژاپن بازگشتم، تصمیم گرفتم موسیقی سنتی را مجدد آغاز کنم، تا اینکه تاجیکستان به استقلال رسید و رئیس‌جمهور وقت موضوع تکیه بر فرهنگ، هنر، ادبیات و علم علما را در اولویت قرار داد و با دعوت به دوشنبه، پایتخت کشور و حمایت‌های ایشان، فعالیت‌هایم را آغاز کردم.
وی گفت: اگر در مقطعی از فعالیت‌ها که نیاز به حامی داری، حمایتی در کار نباشد، شاید کار را کنار بگذاری، اما با حمایت‌هایی که از من شد، فعالیت‌هایم رنگ دیگر گرفت، امروز فُلک به جهانیان شناسانده شد و این ژانر و مقام موسیقی در فهرست بین‌المللی یونسکو به ثبت رسیده و مورد قبول واقع شده است، بدین‌ترتیب امروز در خدمت مردم تاجیکستان، تمام هم‌زبانان و همسایگان هستیم.
خالف با بیان بیت «هر شب ز خودت بپرس اگر تو مردی/ کامروز چه خدمتی به مردم کردی»، اظهار کرد: فکر می‌کنم اگر هر روز تعدادی از افراد از کار من، ذره‌ای لذت معنوی ببرند، منت‌دار آن‌ها می‌شوم و از کارم به وجد می‌آیم. تمام شعرهای کلاسیک را به زبان فارسی می‌خوانم، خودآموزی کرده‌ام، اما این‌روزها زبان فارسی در تاجیکستان تدریس می‌شود و در مکان‌های آموزشی و برنامه دولتی جاری است.
این موسیقیدان تاجیکی در خصوص محبوبیت کارهایش در میان ایرانیان تصریح کرد: به واسطه کارم موسیقی تمام ملت‌های دنیا را گوش می‌دهم، اما موسیقی مردمی ایران و تاجیک بسیار شبیه به هم است، در یک مجرا و شاهراه قرار دارند و چنین تصور می‌کنم که موسیقی زبان، مذهب، منطقه و ملت ندارد و داروی شفابخش معنویت انسان‌هاست.
وی در پاسخ به این پرسش که هنر تا چه اندازه توانسته نقش خود را در پیوند میان ملت‌ها برقرار کند، گفت: من در جنوب تاجیکستان و در مرز افغانستان کار می‌کردم و از هنرمندان ایرانی با مرحوم محمدرضا شجریان آشنایی داشتم، او به محل زندگی و کار من در تاجیکستان آمده بود، همچنین با شهرام وزیری قطعاتی از اشعار مولانا جلال‌الدین بلخی را کار کردم. مرتضی گودرزی نیز از دوستان نزدیک من در خراسان است، همچنین دوستانی از تربت جام را به تاجیکستان دعوت کرده‌ام. مردم فارسی‌زبان گنجینه‌ای دارند که در هیچ‌کجا مانندش نیست.
انتهای پیام