مصطفی کیانیان در گفت‌وگو با ایسنا در خصوص فیلم «ملاقات خصوصی» اظهار کرد: شاید فیلم ملاقات خصوصی به اندازه ابد و یک روز سعید روستایی، ابلق نرگس آبیار و یا مغزهای کوچک زنگ‌زده هومن سیدی در بطن خیابان‌های پایین شهر اتفاق نیفتد، اما دور از موفقیت آن‌ها در گیشه نیست.

کیانیان افزود: فیلم بدون مقدمه ما را به تنه اصلی روایت پیوند می‌زند. عاشقانه‌ای مواج که هر لحظه معشوقه فیلم (پروانه) در صداقت عاشق شک می‌کند و موج‌های خروشان عشق به ساحل آمده‌اش به دریای شرم و حیای زنانه‌اش باز می‌گردند. عشقی که کارگردان آن را بسیار بی پروا، جسورانه و عریان به نمایش می‌گذارد. تصویری که بنابر اتکای محفوظات نگارنده در سینمای ما پس از انقلاب کم سابقه است.

این منتقد سینما گفت: «امید شمس» کارگردان فیلم  دقایق گنگ و مبهم ابتدای فیلم که تنها بازی در سکوت پریناز ایزدیار (در نقش پروانه)  آن را قابل تحمل کرده را با رونمایی باشکوه از فرهاد (با بازی هوتن شکیبا) صیقل می‌دهد. بالا رفتن رول آپ کابین ملاقات زندان و انعکاس تصویر عشاق در شیشه‌ها به قدری استادانه در دکوپاژ قرار گرفته که بیننده را متقاعد می‌کند نباید تا انتهای فیلم سالن سینما را ترک کند.

کیانیان عنوان کرد: جلوتر کارگردان در جریان ورود کامران (پیام احمدنیا) به فضای فیلم هم سربلند از امتحان بیرون می‌آید و کارگردان جوان نشان می‌دهد دانش کافی برای معرفی پرسوناژ به بیننده را دارد.  با روی ریل قرار گرفتن فیلم به راحتی می‌توان فهمید سرعت پیشروی داستان قابل قبول بوده و کارگردان از پس تکوین شخصیت‌ها بر آمده است.

این منتقد سینما افزود: ایمان (ایمان شمس) شاید تنها کاراکتری است که دم نکشیده است. اگر ریز بینانه‌تر به فیلم دقت کنیم، می‌بینیم که وصله ناجور فیلم است. ارتباط نه چندان قوی وی با بدنه روایت، بازی نچندان دلچسب هنرپیشه درشت هیکل و شاید قبول این نکته که بدون وجود ایمان مسیر و جریان فیلم تغییر نمی‌کرد، ما را نسبت به خلق این شخصیت اندکی دودل می‌کند و می‌توان شخصیت ایمان را یکی از ضعف‌های روایت داستان دانست.

کیانیان تصریح کرد: اما فرشته بی‌شک آیینه تمام نمای نویسنده است و حرف های او را به زبان جاری می‌کند.

وی گفت: بازی درخشان ریما رامین‌فر(فریبا) در کنار طراحی و اجرای گریم خوب در خوش نشستن این نقش کاملا موثر است. اولین حضور فریبا مقابل دوربین با چهره و نوع آرایشی که تلاش می‌کند طبقه اجتماعی خود را کتمان کند، مشهود است. اگر نویسنده فرصت بیشتر و پررنگ‌تری به فریبا می‌داد امروز پشیمان نبود.

فیلم‌نامه و ایده اصلی فیلم تحسین‌برانگیز است

این منتقد سینما اضافه کرد: با در نظر گرفتن تمام این ضعف‌ها و حتی پایان شوالیه‌ای فیلم که اگر به گونه‌ای دیگر بود، تمام تلاش کارگردان برای کش و قوس دادن به شخصیت پیچیده فرهاد را بی معنی می‌کرد، ناحق نیست اگر بگوییم فیلمنامه و ایده اصلی آن تحسین برانگیز است.

وی ادامه داد: شاید ایرادات کار را بتوان در فرم اثر جستجو کرد، آنجا که نوک پیکان انتقادات به سمت موسیقی سنگین فیلم نشانه می‌رود. موسیقی و حتی افکت‌های صوتی به شکلی اغراق آمیز در جای‌جای فیلم شنیده می‌شود، می‌توان گفت بار دراماتیزه کردن فیلم را در اکثر سکانس‌ها موسیقی به دوش می‌کشد.

کیانیان گفت: شاید بهتر بود بخشی از این بار را کارگردان روی نور، لنز یا دیگر اجزای تصویر متمرکز می‌ساخت. کاری که در برخی از سکانس‌ها مثل قدم زدن پروانه در دشت و صحنه موسوم به «دست و گندم‌زار» اتفاق افتاده است.

این منتقد سینما بیان کرد: فرم و فضای عمومی روایت در بین فیلم‌های تاکنون ساخته شده در ملاقات خصوصی نمود ندارد، اما می‌توان رگه‌هایی از فیلم پیامبر (A Prophet ۲۰۰۹) را درون فیلم جستجو کرد. با این تفاصیل فیلم ملاقات خصوصی فارغ از هر قضاوتی با داستان گویی ساده‌اش با بازی‌های روان و تاثیرگذارش و حتی با همان موسیقی جفت نشده‌اش در ارتباط با مخاطب موفق است.

«ملاقلات خصوصی» اولین ساخته امید شمس به تهیه‌کنندگی امیر بنان است که در چهلمین جشنواره فیلم فجر رونمایی شد و از فیلم‌های پرمخاطب جشنواره بود. هوتن شکیبا و پریناز ایزدیار ایفاگر نقش‍‌های اصلی بوده‌اند و در کنار آن‌ها ریما رامین‌فر، رؤیا تیموریان، سیاوش چراغی‌پور، نادر فلاح و شیرین آقاکاشی از دیگر بازیگران هستند.

انتهای پیام