هفته گذشته در مراسمی که به بهانه تقدیر از فیلمسازان سینمای انقلاب و دفاع مقدس برگزار شد، قرار بود از احمدرضا معتمدی که کارگردانی فیلمهای «سوءتفاهم»، «آلزایمر»، «قاعده بازی»، «زشت و زیبا» و «دیوانهای از قفس پرید» را در کارنامه خود دارد، نیز قدردانی شود ولی او در این برنامه حضور نداشت. البته خود او تاکید دارد که بیشتر فیلمهای فلسفی ساخته و در این حوزه فعالیت داشته است.
این فیلمساز که همچنان درگیر عوارض ناشی از سکته مغزی چند سال قبل است، در گپ و گفتی کوتاه با ایسنا اشاره کرد که شرایطش به لحاظ بدنی زیاد مساعد نیست و به همین دلیل تمایلی به حضور در محافل ندارد, هرچند دوستان به او لطف دارند.
معتمدی که آخرین حضور جدی و رسمیاش در اختتامیه جشنواره فجر دو سال قبل بود که با ویلچر روی سن آمد، ادامه میدهد: به دلیل سکته مغزی نیمی از بدنم امکان حرکت ندارد منتها کارهای فکری را میتوانم انجام دهم؛ کتاب مینویسم یا ترجمه میکنم. مدتی قبل کتاب «پایان فلسفه» را که از انگلیسی ترجمه کرده بودم، با متن آلمانی هایدگر تطبیق دادم و در انتشارات هرمس از ترجمه آلمانی هم چاپ شد و خیلی هم پرفروش شده است. کتاب سنگینی است و آخرین نوشتههای هایدگر است که خودش را هم زیر سوال برده است.
او همچنین در پاسخ به اینکه آیا مشغول نوشتن فیلمنامه نیست؟ بیان کرد: یک فیلمنامه داشتم که در دوره آقای تابش در بنیاد فارابی تصویب شده بود. اگر شرایط فراهم شود روی همین صندلی هم میتوانم فیلم بسازم چون فیلم را که با دست و پا قرار نیست بسازم، کارگردان با ذهنش فیلم را کارگردانی میکند. بنابراین اگر شرایط مهیا شود این فیلم را خواهم ساخت که اسم آن هم تاکنون چند بار تغییر کرده و الان چون وضعیتش نامشخص است، ترجیح میدهم پس از قطعی شدن کار، اسم نهایی آن را تعیین کنم.
به گفته معتمدی این فیلمنامه یک اقتباس از رمانی است که نویسنده آن «گونتر آیش» بوده؛ نویسندهای که او هم تحت تاثیر هایدگر بوده است.
او سال گذشته هم به ایسنا گفته بود که دوست دارد یکی از فیلمنامههای قدیمی خود را که بازنویسی کرده، بسازد. وی تاکید داشت، «من بیشتر اهل کار فکری هستم و وقتی فیلم نمیسازم، یا مشغول درس دادن در دانشگاه هستم یا کتاب مینویسم یا ترجمه میکنم که معمولاً این جور کارها برای بیماری من خطر دارد. با این حال همیشه سه، چهار کتاب در حوزه سینما و فلسفه در حال نوشتن و ترجمه دارم.»
بیشتر بخوانید:
احمدرضا معتمدی: قدیمیها ادا ندارند
انتهای پیام