به گزارش ایسنا، در این یادداشت آمده است:
«عملکرد آموزش عالی کشور در دهه چهارم انقلاب اسلامی به خصوص در بخش کمی قابل قبول بوده و در برخی موارد از برنامه‌های موجود پیش افتاده است. اما اکنون جهت‌گیری آموزش عالی کشور باید به سمت رشد و ارتقاء کیفی باشد. بنابراین سهم ایران در گسترش مرزهای دانش و تبدیل علم به فناوری و پس از آن تولید ثروت باید مورد توجه بیشتر قرار گیرد و نظام ملی نوآوری نیز در همه سطوح و دستگاه‌ها باید به یک باور ملی تبدیل شود و نوعی همسویی میان تولید علم و نیازهای کشور ایجاد شود.
برای دستیابی به این هدف مهم، ایجاد مکانیزم‌های تشویقی بسیار حائز اهمیت است. الگوسازی از مفاخر و بزرگان دانش و فرهنگ این کشور یکی از این مکانیزم‌های تشویقی است و به این کار باید اهتمام ویژه شود. ما از الگوسازی بخصوص در جوامع علمی غافل بوده‌ایم و حتی در برخی موارد الگوسوزی کرده‌ایم. این اقدام حیاتی، توسط دانشگاه‌ها و مراکز علمی و پژوهشی و برای نسل جوان یک ضرورت است.
استادان بزرگی در دیار ما -یزد- دیده به جهان گشوده‌اند که از زمان نوجوانی، برای ما الگو بوده‌اند. استاد رضا داوری اردکانی، مرحوم استاد علیمحمد کاردان و استاد مهدی بهزاد از جمله مفاخر بزرگ یزدی‌تبار هستند که همواره برای نسل جوان و با دانش و با فرهنگ این کشور الگو بوده و با قدرت بالا در جذب جوانان و پژوهشگران و شیفتگان علم، به تفکر و دانش و فرهنگ این کشور خدمت کرده‌اند.
اینجانب علاوه بر افتخار سال‌ها ارادت و همراهی و همکاری با هر سه بزرگوار، توفیق داشته‌ام در فرهنگستان علوم نیز با حضرات همکار باشم و از آراء و آثار و تجارب ارزنده‌شان بهره ببرم. در این یادداشت و به مناسبت گرامیداشت نودمین سال تولد استاد گرانقدر جناب آقای دکتر داوری لازم میدانم چند جمله‌ای درخصوص این استاد ممتاز فلسفه ذکر کنم؛
آقای دکتر رضا داوری اردکانی از سرمایه‌های علمی و فکری این کشورند و از جمله ویژگی‌های ممتاز شخصیتی ایشان، مسئولیت‌پذیری، وارستگی، سعه صدر، آزاد اندیشی، نگاه علمی در تمامی امور و تواضع در برابر هجمه‌ها است. ایشان جایگاه برجسته‌ای در میان جامعه دانشگاهی و جامعه فرهنگی کشور دارند و شاید نسل جوان و فرهنگ‌دوست کشور و اهل تفکر، در آینده، بیشتر قدر آثار و افکار این فیلسوف فرهنگ را بدانند و به آن توجه کنند.
نکته دیگری که باید بر آن تأکید شود مدیریت عالمانه و مدبرانه و اخلاق‌مدارانه دکتر داوری در فرهنگستان علوم بوده است. ایشان با حفظ استقلال این مرکز بزرگ علمی کشور و عدم درگیری این فرهنگستان با مسائل و غوغاهای سیاسی، همواره با مشورت اهل علم و فرهنگ، جایگاه و مقام فرهنگستان را حفظ کرده و اهتمام داشته‌اند که فرهنگستان به عنوان یک مرکز علمی و مستقل در جهت نیل به اهداف خود و توسعه علم و دانش در کشور فعالیت داشته باشد و ارتقاء علم و دانش در کشور دغدغه همیشگی و روزانه ایشان بوده است.
باز به این نکته اشاره می‌کنم که آقای دکتر داوری اردکانی با دردِ علم، با دردِ فلسفه، با دردِ فرهنگ و با دردِ اخلاق زندگی می‌کنند و همواره دغدغه فرهنگ و پیشرفت علم و توسعه داشته‌اند و در تمامی آثارشان این دغدغه‌ها نمایان است.
استاد داوری بر این باورند و بر این نکته تأکید دارند که نباید مسائل در بالاخانه ذهن فیلسوف محصور شوند، بلکه باید به چالش‌های جهان امروز اندیشید و راهی برای برون‌رفت از مسائل و مشکلات گشود.
برای این استاد بزرگ و متفکر گرانمایه سلامت، طول عمر و عزت و دوام توفیقات مسئلت دارم.»
انتهای پیام