به گزارش ایسنا، مهندس بهزاد ولیزاده در همایش دانشگاه بدون دخانیات، گفت: تلاشها سبب شد تا ایران یکی از کشورهای موفق در حیطه قانون گذاری در مبارزه با دخانیات باشد؛ اما در زمینه اجرای قانون ما آنچه که انتظار داشتیم اتفاق نیفتاد. البته شاید اگر قانون و کنوانسیون نبود، وضعیت ما الان از نظر شیوع مصرف دخانیات بسیار بالاتر میبود؛ چنانچه در منطقه کشورهایی با شیوع مصرف بسیار بالا داریم.
وی افزود: هنوز هم مصرف دخانیات در ایران در مقایسه با برخی کشورها کمتر است؛ ولی این خطر افزایش مصرف این پیشبینی را به ما میدهد که اگر اقدام جدی انجام نشود در سالیان آتی ممکن است ما جزو کشورهای با شیوع بالای مصرف دخانیات شویم که در شان جمهوری اسلامی ایران نیست.
او تاکید کرد: در بحث قانون، ستاد کشوری کنترل دخانیات مصوباتی داشته است که طی ۱۰ جلسه ستاد تدوین و به تایید ریاست جمهوری رسیده است و به دستگاههای اجرایی هم ابلاغ شده است، اما من به عنوان یک مسئول خودم رضایتی از اجرای این مصوبات در سطح کشور ندارم و این درحالی است که وزرای صمت، ارشاد، آموزش و پرورش و فرماندهی نیروی انتظامی و... عضو ستاد هستند اما مصوبات باز هم اجرا نمیشود و باید پیگیر مکاتبات اداری با وزرا و سایر صاحب منصبان هم باشیم.
رئیس دبیرخانه ستاد کشوری کنترل دخانیات وزارت بهداشت با تاکید بر اینکه میزان تبلیغات برای مصرف کالاهای دخانی نگران کننده شده است، اظهار کرد: به همین دلیل شعار امسال را "حفظ سلامت عمومی با ممنوعیت جامع تبیلغات" انتخاب کردیم تا جلوی تبلیغات را بویژه در شبکههای نمایش خانگی بگیریم. هر آنچه که ما برای کاهش مصرف تبلیغ کنیم، اما به سهولت مصرف دخانیات در این شبکهها نمایش داده شود، زحمات ما هدر میرود. دنیا مطالعه و اعلام کرده است که یک سوم نوجوانان و جوانان فقط به دلیل تبلیغات به سمت مصرف دخانیات میروند.
وی افزود: دانشگاه به عنوان نهاد پرورش دهنده جوانان برای ساخت آینده باید از دخانیات مصون باشد. فقط بحث عدم مصرف دخانیات در دانشگاه مطرح نیست بلکه طبق ماده ۱۳ قانون جامع کنترل دخانیات، ممنوعیت استعمال دخانیات در اماکن عمومی و وسایل حمل و نقل عمومی را داریم؛ بنابراین اجرای قانون مهم است و به حمایت تمام ارکان و نهادها نیاز داریم. متاسفانه اولویت تسهیل کسب و کار است تا نظارت بر کسب و کار؛ درحالی که نباید چنین باشد. اقدامات ما برای این است که به داشتن نسلی عاری از دخانیات برسیم، اما بدون حمایت و با دست خالی در حال انجام کار هستیم.
انتهای پیام