سازه آرامگاه شیخ اجل، سعدی شیرازی، که هم به لحاظ قدمت، هم از نگاه معماری، واجد ارزش بوده و یکی از مهمترین جذابیت‌های گردشگری ایران به شمار می‌رود؛ به شدت نیازمند مرمت و بهسازی است، اگرنه شاهد ویرانی حداقل بخشی از آن خواهیم بود. آرامگاه حضرت سعدی، از پُرآوازه‌ترین شعرای ایرانی، که شهرتش جهانگیر شده و یکی از نمادهای فرهنگ و ادب ایرانی اسلامی به شمار می‌رود و عام و خاص، همواره از کلام و حکمتش، در سخنوری، بهره‌ها گرفته‌اند و در وصفش طی سه دهه گذشته، بزرگداشت‌ها برگزار و تکریم‌ها و تجلیل‌ها کرده‌اند و ... به واسطه کم‌توجهی جدی به نگهداری‌های فنی و تخصصی، در معرض مخاطراتی قرار گرفته است که اگر بی‌توجه از کنارشان بگذریم، ویرانی آن را باید نظاره‌گر باشیم.
طی حداقل هفت دهه گذشته، علیرغم اقداماتی برای مصفا کردن باغ و آب و جاروب مدام محوطه و گلکاری و چمن‌آرایی‌های مکرر، هیچ گاه به تقویت، بهسازی و حتی نوسازی سازه اصلی بنای آرامگاه، توجه جدی و اثرگذار نشده است. امروز نیاز به مرمت و بهسازی بنای اصلی آرامگاه سعدی، که طرح ورودی آن توسط "آندره گدار" هنرمند شهیر فرانسوی، طراحی شد و پس از آن مجموعه کلی بنا سال ۱۳۲۹ به دستور علی اصغر حکمت و توسط محسن فروغی، معمار برجسته ایرانی، طرح و اجرا شد، از هر ستون و سنگش به گوش می‌رسد. به نظر می‌رسد که اگر هرچ سریعتر نسبت به اختصاص اعتباری مناسب برای مطالعه دقیق و اجرای طرح‌های مرمتی و بهسازی و نوسازی، اقدامی عاجل و به دست متخصصان انجام نشود، عاقبت کار، پشیمانی خواهد بود و بس. آرامگاه شیخ اجل، همه ساله محل جذب گردشگران و بازدیدکنندگان پرشماری بوده و همواره در ردیف چند مکان پُربازدید کشور قرار داشته است و امسال تنها در بازه زمانی تعطیلات نوروزی، بیش از ۲۴۵ هزار نفر از آن بازدید کرده‌اند.