به گزارش ایسنا، به نقل از سایت خبری المیادین، مقاومت فلسطین روز چهارشنبه در جریان حمله رژیم صهیونیستی به نوار غزه، این رژیم را مجبور کرد برای نخستین بار به منظور مقابله با حملات موشکی مقاومت به تل‌آویو از سامانه فلاخن داوود استفاده کند.

رژیم اشغالگر پس از آن که سامانه گنبد آهنین نتوانست این وظیفه را انجام دهد، به سامانه پدافند هوایی و موشکی میان برد «فلاخن داوود» متوسل شد.

فلاخن داود سیستم پدافند هوایی اسرائیلی است که با مشارکت شرکت اسرائیلی رافائل و شرکت آمریکایی ریتیون طراحی شده است. شروع پروژه این سیستم از سال ۲۰۰۵ آغاز شده و از سال ۲۰۱۶ عملیاتی شد. این سامانه برای رهگیری موشک‌های بالستیک تاکتیکی، راکت‌های میان‌برد و دوربرد و موشک‌های کروز طراحی شده است. فلاخن داود قرار است جایگزین سیستم‌های پدافندی هاوک و پاتریوت شود و به عنوان لایه دوم دفاع هوایی موشکی رژیم صهیونیستی (دفاع موشکی کوتاه برد) پایینتر از سیستم ضدبالستیک ختس (پیکان) و بالاتر از سیستم گنبد آهنین فعالیت می‌کند.

سامانه تسلیحاتی فلاخن داوود (DSWS) شامل پرتابگر موشک عمودی نصب شده روی تریلر، رادار کنترلی (ELM-۲۰۸۴)، ایستگاه پرتاب و رهگیری و موشک هایی به نام STANRS است. برد موشک مورد استفاده در این سامانه ۳۰۰ کیلومتر است و از دو مرحله تشکیل شده و قادر است اهدافی را تا ارتفاع ۱۵ کیلومتری رهگیری کند.

این سامانه از یک موتور سوخت جامد سه پالس با سرعت ۷.۵ ماخ استفاده می‌کند.

موشک‌های استانرز موجود در فلاخن داوود کلاهک ندارند؛ اما مستقیماً اهداف را مورد اصابت قرار می‌دهند. دماغه نامتقارن موشک‌ها از رادار سه بعدی AESA، سیستم جستجوی الکترونیکی دوگانه و تصویربرداری مادون قرمز، حسگر جستجوی چند دایره‌ای، پیشرفته و قابلیت کار در شرایط مختلف آب و هوایی تشکیل شده است.

این موشک‌ها اواسط مسیر به روز رسانی‌ها را از رادار زمینی سیستم از طریق پیوند داده‌ها دریافت می‌کنند. هزینه تولید هر موشک استانر حدود یک میلیون دلار است.

محمد منصور، نویسنده و پژوهشگر مصری در مسائل نظامی می‌گوید، می‌شود به استفاده از فلاخن داوود توسط رژیم صهیونیستی در این حمله به نوار غزه از دو جنبه نگاه کرد؛ جنبه اول مربوط به سطح تهدید موشک‌های «بدر-۳» و «براق-۸۵» برای شهر «تل‌آویو» و اطراف آن است که این امر نشان می‌دهد همانطور که تل‌آویو به صورت علنی اعتراف کرد، سامانه گنبد آهنین در رهگیری موشک‌هایی که به تل‌آویو رسیدند، ناموفق عمل کرده است.

وی افزود، جنبه دوم مربوط به تمایل رهبری نظامی رژیم صهیونیستی برای ثبت استفاده رزمی "موفق" برای اولین بار از سامانه "فلاحن داوود" است که پیش از این جز یک بار در سال ۲۰۱۸ در جنگ مورد استفاده قرار نگرفته است که آن هم برای رهگیری دو موشک بالستیک کوتاه برد از نوع توشکا روسیه مورد استفاده قرار گرفت که از سوریه شلیک شدند و قبل از عبور از مرزها سقوط کردند و سامانه فلاخن داوود نقشی در رهگیری آنها نداشت و دو موشک رهگیری از این سامانه شلیک شد که یکی از آنها در حریم هوایی فلسطین اشغالی و دیگری در خود سوریه منفجر شد.

منصور گفت، موشک‌های «بدر-۳» که توسط سرایا القدس در درگیری اخیر پرتاب شد، تهدیدی جدی برای یک سامانه دفاعی میان‌برد مانند سامانه «فلاخن داوود» است. موشک‌های بدر-۳ برای اولین بار در مه ۲۰۱۹ در حمله به شهر «عسقلان» استفاده شد؛ اما نسخه مورد استفاده در این درگیری تا ۴۵ کیلومتر برد داشت. بنابراین، رویارویی کنونی نشان داد که این نوع موشک از برد بیشتری برخوردار است و همین مساله وزیر جنگ رژیم صهیونیستی را مجبور کرد دامنه اعمال دستورات اضطراری را تا ۸۰ کیلومتر گسترش دهد به نحوی که شامل شهر «تل‌آویو» شود.

وی ادامه داد، سرایا القدس در این درگیری علاوه بر موشک‌های بدر-۳ از نسخه جدید موشک‌های "براق" هم استفاده کرد که برد آن به ۸۵ کیلومتر می‌رسید.

منصور تصریح کرد: در سطح فنی و تسلیحاتی، اسرائیل در حال حاضر به پنج سامانه پدافند هوایی اصلی؛ نسخه سوم و چهارم سامانه ختس، سامانه فلاخن داوود، سامانه گنبد آهنین و همچنین سامانه جدیدتر «سپر نور» متکی است. این سامانه‌ها در مجموع اجزای اصلی شبکه چند لایه پدافند هوایی رژیم صهیونیستی را تشکیل می‌دهند.

سامانه فلاخن داوود یکی از جدیدترین سامانه‌های دفاعی رژیم صهیونیستی محسوب می‌شود که در سال ۲۰۱۷ با همکاری مشترک شرکت رافائل این رژیم و شرکت ریتیون آمریکا توسعه یافت و اعلام شد که برای اهداف میان برد و دور برد مورد استفاده قرار می‌گیرد. ویژگی این سامانه مجهز بودن به موشک‌های رهگیر است که طبق دو مرحله عمل می‌کنند، به گونه‌ای که به آن امکان مانور و کار در ارتفاعات زیاد را می‌دهد تا موشک‌های نزدیک را از فواصل بین ۱۰۰ تا ۲۰۰ کیلومتر هدف قرار دهد در حالی که حداکثر برد سیستم "گنبد آهنین" از ۷۰ کیلومتر تجاوز نمی‌کند.

محمد منصور گفت، فعال سازی سامانه پرهزینه فلاخن داوود را می‌توان اذعان رژیم صهیونیستی به مشکلات گسترده سامانه گنبد آهنین تلقی کرد تا جایی که تل‌آویو در درگیری‌های دو سال اخیر با مقاومت فلسطین و تهدید جدید که مربوط به موشک‌های فعلی مقاومت است، شروع به رصد این مشکلات کرده است.

وی افزود، این حملات موشکی پیاپی مقاومت کار سیستم‌های ضد موشکی رژیم صهیونیستی را برای مقابله با آنها در شرایط مورد نیاز در سطح میدانی سخت می‌کند و باعث می‌شود موشک‌هایی را رهگیری کنند که احتمالات نشان می‌دهند ممکن است به یک هدف حیاتی برخورد کنند. رژیم صهیونیستی هم در حال حاضر حدود ۱۲ سامانه ضد موشکی گنبد آهنین کوتاه برد دارد که مجموعا شامل ۳۳ پرتابگر است که می‌تواند ۷۲۰ رهگیر تامیر را به طور همزمان شلیک کند.

بنابراین، با توجه به رویدادهای میدانی کنونی، ترس اسرائیل از ناتوانی در مقابله با حملات موشکی بزرگی که از کشورهای منطقه انجام می‌شود، بیشتر شده است. زیرا مطمئناً همه موشک‌های رهگیر موجود برای رهگیری گروه‌هایی از موشک‌های ورودی که تعداد آنها ممکن است بین ۵۰۰ تا ۱۰۰۰ موشک باشد کافی نخواهد بود.

منصور می‌گوید، ورود قابلیت‌های پهپادها و هواپیماهای بدون سرنشین به این معادله، انگیزه‌ای اضافی برای «تل‌آویو» بود تا توسعه سامانه «گنبد آهنین»، افزایش برد آن به ۲۵۰ کیلومتر و تلاش برای ارتقای توان مقابله با موشک‌ها از جهت‌های مختلف را به‌طور جدی بررسی کند. این یکی از دلایل تلاش رژیم صهیونیستی  برای نوسازی و بهبود این سامانه بود که منجر به شروع تولید سامانه کمکی برای آن به نام «سپر نور» شد. این سامانه دفاعی است که از پرتوهای لیزر برای رهگیری موشک‌ها، پهپادها و خمپاره‌ها استفاده می‌کند.

انتهای پیام