به گزارش ایسنا و به نقل از اسپیس، دانشمندان به تازگی تایید کرده‌اند که سنگی فلزی که هفته گذشته از پشت بام یک خانه مسکونی در شهرک هوپوِل (Hopewell) نیوجرسی وارد این خانه شد، در واقع یک شهاب سنگ نادر است که حدود ۴.۶ میلیارد سال قدمت دارد.
ناتان مگی، رییس بخش فیزیک در کالج نیوجرسی (TCNJ) که بلافاصله پس از پیدا شدن این سنگ در روز دوشنبه هشتم مه از طرف پلیس با او تماس گرفته شد، می‌گوید: در لحظه نگاه کردن به آن واضح بود که این یک شهاب‌سنگ در کلاسی به نام کندریت سنگی است.
کندریت‌ها، سنگ‌های ابتدایی هستند که ۸۵ درصد از شهاب‌سنگ‌های موجود در زمین را تشکیل می‌دهند. اغلب کندریت‌های یافت شده تا به امروز در قطب جنوب کشف شده‌اند و به ندرت در مناطق پرجمعیت سقوط می‌کنند.
شهاب سنگ نیوجرسی که حدود ۱۵ سانتی‌متر طول و ۱۰ سانتی‌متر عرض دارد، یک استثناء قابل توجه است. این شهاب سنگ حوالی ظهر دوشنبه گذشته (18 اردیبهشت) را در حالی که سقف یک منزل مسکونی را سوراخ کرده و هنوز گرم بود، در اتاق خواب پیدا شد.
هنگامی که امدادگران، این خانه را از هر گونه باقیمانده رادیواکتیو مضر پاک کردند، این سنگ فضایی برای بررسی بیشتر به نزدیک‌ترین کالج تحویل داده شد.
رییس بخش فیزیک در کالج نیوجرسی با جری دیلینی، متخصص بازنشسته شهاب‌سنگ‌شناس که روی مجموعه شهاب‌سنگ‌ها در موزه تاریخ طبیعی آمریکا در نیویورک کار کرده بود، مشورت کرد. این کارشناسان تایید کردند که این سنگ فضایی حدود ۴.۵۶ میلیارد سال قدمت دارد، به این معنی که از ابتدای تشکیل منظومه شمسی ما وجود داشته و نماینده‌ای از قطعات باقی مانده از ایجاد آن است.
مگی می‌گوید: این شهاب سنگ ۰.۹ کیلوگرمی که احتمالاً Titusville, NJ به نام آدرس پستی نزدیک به محل فرود آن نامیده می‌شود، در شرایطی عالی قرار دارد و یکی از تعداد بسیار کمی از کندریت‌های مشابه مشاهده شده برای دنیای علم است. لایه بالایی این شهاب سنگ دارای پوسته سیاه شده‌ای به ضخامت چند میلی‌متر است که به دلیل سوختن در جو زمین اینگونه شده است.
وی تاکید می‌کند: با استفاده از یک لنز دستی که برای مشاهده دقیق سنگ‌ها طراحی شده بود، دریافتیم که مواد معدنی این شهاب‌سنگ به رنگ آبی و خاکستری است و مقدار کمی از فلزات دیگر در آن مخلوط شده است.
این گروه با قرار دادن این شهاب سنگ درون یک محفظه بزرگ از یک میکروسکوپ الکترونی روبشی، بافت و ترکیب آن را مورد مطالعه قرار داد. بر اساس برآوردهای اولیه، این شهاب سنگ، یک کندریت از کلاس LL-۶ است که نسبت به سایر اعضای خانواده خود، آهن کمتری دارد و حداقل ۳۰ تا ۴۰ درصد از رایج‌ترین سنگ‌های روی زمین مانند تخته سنگ یا گرانیت چگال‌تر است.
مگی می‌گوید: بنابراین واضح بود که این سنگ متعلق به زمین نیست.
حتی قبل از اینکه این سنگ فضایی به جو زمین نفوذ کند، در معرض گرمای زیادی در فضای بیرونی قرار گرفته که ساختار و ترکیب آن را به شدت تغییر داده است، به طوری که تشخیص تک تک دانه‌ها یا کندرول‌هایی که شهاب سنگ را تشکیل می‌دهند، دشوار است.
کُندرول به معنی دانه به دانه‌های گِردی گفته می‌شود که در کندریت‌ها یافت می‌شوند. کندرول‌ها پیش از آن‌که در روند برافزایشِ سیارک‌ها به سیارک مادر (سیارکی که در نهایت همراه با کندریت‌ها از آن جدا شده‌اند) بپیوندند، به صورت قطره‌های مذاب یا نیمه‌مذاب در فضا شکل گرفته‌اند. از آنجا که کندریت‌ها نمونه و نمایان‌گر یکی از کهن‌ترین مواد جامد درون منظومه شمسی هستند و به نظر می‌رسد که از خشت‌های بنیادی منظومه‌های سیاره‌ای هستند، این بدین معنی است که پی بردن به چگونگی شکل‌گیری کندرول‌ها برای درک فرایندهای توسعه منظومه‌های خورشیدی مهم و ضروری است.
انتهای پیام